معرفی و دانلود کتاب آبادی: سه گانه خانواده اسناپس - جلد دوم: تابستان طولانی

معرفی کتاب آبادی: سه گانه خانواده اسناپس - جلد دوم: تابستان طولانی

شاهکاری خواندنی و بی‌همتا از ادبیات کلاسیک آمریکا! کتاب آبادی: سه گانه خانواده اسناپس - جلد دوم به قلم ویلیام فاکنر، نویسنده‌ی مشهور و برنده نوبل ادبیات است. این اثر ماجرای سفر خانواده اسناپس به مزرعه‌ای قدیمی و اتفاقاتش را به تصویر می‌کشد.

درباره‌ی کتاب آبادی: سه گانه خانواده اسناپس - جلد دوم:

سه‌گانه اسناپس فاکنر، برداشتی کنایه‌آمیز از یک تراژدی کلاسیک است و با تکیه بر ادبیات گوتیک جنوبی که مخصوص ادبیات آمریکاست، به خوبی تصویری از فرهنگ و مسائل اجتماعی جنوب آمریکا را ارائه می‌دهد. در جلد اول این مجموعه خانواده اسناپس به مزرعه‌ای قدیمی در جنوب راه پیدا می‌کنند. تا قبل از ورود این افراد به منطقه خیالی «یاکناپاتافا» که ویلیام فاکنر آن را خلق کرده و معمولا داستان‌های این نویسنده در آنجا رخ می‌دهد، همه‌چیز در آن ناحیه بر پایه‌ی خیر و درستی بود. اما فلم اسناپس که فردی مکار بود با بدجنسی و حیله‌گری بر شهر و مردم آن مسلط می‌شود و همه‌چیز را تغییر می‌دهد.

در جلد دوم آبادی: سه گانه خانواده اسناپس (The hamlet) ادامه‌ی ماجراهای این خانواده و مردم مزرعه را خواهید خواند. ویلیام فاکنر در این جلد به روایت مردی شریف می‌پردازد که همسر و فرزندی ندارد و به اسب و سگی دلبسته است و ...

فیلم اقتباس شده از کتاب آبادی: سه گانه خانواده اسناپس - جلد دوم:

فیلمی با نام The Long, Hot Summer در سال 1958 به کارگردانی مارتین ریت و با بازیگری جوآن وودوارد و پل نیومن براساس کتاب حاضر ساخته شد. چندی بعد همان فیلم به صورت سریال تلویزیون نیز به نمایش درآمد.

کتاب آبادی: سه گانه خانواده اسناپس - جلد دوم برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به رمان‌های کلاسیک خارجی علاقه دارید، جلد دوم از سه گانه خانواده اسناپس برای شماست.

با ویلیام فاکنر بیشتر آشنا شویم:

یکی از تاثیرگذارترین نویسندگان قرن بیستم ویلیام فاکنر (William Faulkner) نام دارد. او که به خاطر رمان‌ها و داستان‌های کوتاهش موفق شد در سال 1949 برنده جایزه نوبل ادبیات شود، چندین شعر و فیلمنامه نیز نوشته است.

فاکنر در دهه‌های بیست و سی میلادی آثار خود را منتشر می‌کرد، با این حال تا زمان دریافت جایزه نوبل شناخته شده نبود و کمتر کسی او را به عنوان یک نویسنده توانا در نظر می‌گرفت.

ویلیام فاکنر تحت تاثیر جریان مدرنیسم اروپایی، در اکثر نوشته‌های خود از سبک جریان سیال ذهن استفاده می‌کرد و اوج این کار را می‌توان در کتاب خشم و هیاهو دید؛ رمانی که موسسه کتابخانه نوین در سال 1998، آن را به عنوان ششمین کتاب در فهرست صد رمان برتر انگلیسی قرن بیستم قرار داد. همچنین بیشتر داستان‌های او پیچیده، دقیق، عاطفی و دارای شخصیت‌های متنوع مانند برده‌ها، سفیدپوستان، ثروتمندان و... است.

از فاکنر به عنوان یکی از مهم‌ترین داستان‌نویسان تاریخ ادبیات آمریکا یاد می‌کنند و سرانجام این نویسنده آمریکایی در سال 1962 میلادی به خاطر سکته قلبی در ایالت می‌سی‌سی‌پی درگذشت.

تعدادی از مهم‌ترین آثار فاکنر عبارتند از: «خشم و هیاهو، گور به گور، روشنایی ماه اوت، شکست ناپذیر، برخیز ای موسی، رکوئیم برای یک راهبه و...»

برخی از افتخارات و جوایز ویلیام فاکنر:

- برنده جایزه پولیتزر برای داستان حرامیان در سال 1962
- برنده جایزه پولیتزر برای داستان یک افسانه در سال 1954
- برنده جایزه کتاب ملی ایالات متحده برای مجموعه داستان‌هایش در سال 1951
- برنده جایزه نوبل ادبیات 1949 به خاطر سهم قدرتمند و تاثیرگذار او در رمان مدرن آمریکا

در بخشی از کتاب آبادی: سه گانه خانواده اسناپس - جلد دوم می‌خوانیم:

آفتاب غروب کرده بود که هوستون به خانه برگشت و دریافت ماده‌گاو غیبش زده است. بیوه مردی بود و بچه‌ هم نداشت. از وقتی سه چهار سال بیشتر زنش مرده بود، از قرار معلوم ماده‌گاو تنها موجود مادینه توی آن حول و حواشی بود. حتی آشپزش هم مرده بود، یک کاکا سیاه، که کار دوشیدن ماده‌گاو هم به عهده‌اش بود، ولی آن روز شنبه اجازه خواسته بود که برود به پیک‌نیک با قوم تبارش و قول داده بود که سروقت برگردد که هم ماده‌گاو را بدوشد و هم شام را آماده کند یعنی حرفی زده بود که راستش هوستون اصلاً و ابداً باورش نشده بود. راستش اگر از بابت خارخار یکنواختی نبود که آن قول کاکا سیاه به دلش انداخته بود و عاقبت دغدغه خاطرش شد، اصلاً آن شب به‌کلی به خانه برنمی‌گشت و این‌طوری تا فردای آن شب از اینکه ماده‌گاو غیبش زده خبردار نمی‌شد.

قضیه از این قرار بود که تازه آفتاب غروب کرده بود که برگشت خانه، حالا نه اینکه بخواهد شام بخورد، بود و نبود غذا برایش علی‌السویه بود، بلکه برای اینکه ماده‌گاو را بدوشد، کاری که چشم‌اندازش و ضرورتش کل آن بعدازظهر دغدغه خاطرش شده بود. به همین خاطر اندکی بیش از میزان معمول بعدازظهر شنبه‌ روزها نوشید که (در او، مردی با عادتی طبیعتاً دمدمی‌مزاج ولی درعین‌حال تندرست و قوی بنیه) دست می‌داد به دست دغدغه خاطرش از بابت موجودات مادینه، و خب این‌همه را هم موقعیت غم‌بار داغ‌دیدگی‌اش در او دامن زده بود، و این امر که او ناچار باید برمی‌گشت و یک‌بار دیگر ارتباطی جسمانی با جهان مادینه برقرار می‌کرد، همان ارتباطی که همه‌ی سال پیش‌تر از آن قطع‌نظر کرده بود، ولی زمانی که انجام این کار می‌طلبید (زمان میان غروب خورشید و افتادن شب) انگار که کل اوج روز باشد که او کم‌تر می‌توانست تاب بیاورد یعنی هنگامی که حضور همسر مرده‌اش و گاهی هم حتی حضور پسری که هرگز زاده نشد در همه جای خانه حس می‌شد او را در موقعیتی قرار می‌داد که نمی‌شد از پیش گفت ازش چه سر می‌زند و در همین هیر و ویر رفت به طویله و معلومش شد که گاو غیبش زده است.