معرفی و دانلود کتاب آزمون بازیگری

معرفی کتاب آزمون بازیگری

کتاب آزمون بازیگری نوشته‌ی ریو موراکامی، داستان دلهره‌آور یک تست هنرپیشگی صوری را به تصویر می‌کشد که هدف دیگری در پشت آن وجود دارد و اتفاقات وحشتناکی را رقم می‌زند.

آئویاما چندین سال است که همسرش را از دست داده و با پسرش در شهر توکیو زندگی می‌کند. او با وجود از دست دادن همسرش همچنان به وی و خاطرات مشترکشان وفادار است، اما پسرش از او می‌خواهد که بار دیگر ازدواج کند. از آن جا که آئویاما مدت طولانی‌ست با کسی در ارتباط نبوده، پیش‌قدم شدن جهت شروع رابطه برایش سخت است.

از این رو تصمیم می‌گیرد به کمک دوست تهیه‌کننده‌اش شرایط برگزاری یک تست بازیگری را فراهم کند و از این طریق با زنان مختلف آشنا شود و بازیگران مختلف را به عنوان گزینه‌های ازدواج مورد ارزیابی قرار دهد. در این بین یک دختر بالرین به نام یاماساکی آسامی، توجه آئویاما را به شدت جلب می‌کند. بالرینی فوق‌العاده زیبا و جذاب که قصد دارد ستاره‌ی فیلم او شود. عشق چشمان آئویاما را بر روی حقیقت می‌بندد و برخلاف هشدارهای دوستش تصمیم می‌گیرد با یاماساکی وارد رابطه شود. زمانی که نقاب فرشته‌مانند یاماساکی کنار می‌رود، این ارتباط رنگ متفاوتی پیدا می‌کند.

اقتباس از رمان آزمون بازیگری:

کارگردان ژاپنی به نام تاکاشی میکه در سال 1999 با اقتباس از کتاب آزمون بازیگری (Audition)، فیلمی با همین نام در ژانر ترسناک و روان‌شناسانه ساخت.

با ریو موراکامی بیشتر آشنا شویم:

ریو موراکامی (Ryū Murakami) در 19 فوریه 1952 در ناکازاکی ژاپن متولد شد. او رمان‌نویس، نویسنده، فیلم‌نامه‌نویس، مقاله‌نویس و کارگردان است. از کتاب‌های معروف او می‌توان به «در سوپ میسو» اشاره کرد. موراکامی در فیلم‌های «آزمون بازیگری» و «توکیو انحطاط» بازی کرده است. او به دلیل فعالیت‌هایش جوایزی مانند آکوتاگاوا و یومیوری را دریافت کرده است.

خواندن کتاب آزمون بازیگری به چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟

اگر به داستان‌های ترسناک و رمزآلود علاقه‌مندید این رمان را از دست ندهید.

در بخشی از کتاب آزمون بازیگری می‌خوانیم:

آن یک سلاح نبود. فقط چاقوی جیبی بود که می‌شد با آن ناخن‌هایت را تمیز کنی. دسته‌اش صورتی‌رنگ و نوک تیغه‌اش گرد بود. هیچ حرکت آشفته یا شتاب‌زده‌ای در اعمال آسامی دیده نمی‌شد و گویا نقابی از خونسردی بر روی صورتش زده بود. حتی موقع بریدن پاهای گنگستا.

او به دنبال جایی می‌گشت که سیم برق را قطع کند. آمپلی‌فایر و پخش‌کنندۀ سی‌دی و پخش‌کنندۀ نوار کاست همه با هم در یک دستگاه جمع‌و‌جور ترکیب شده و در قفسه‌ای سفارشی قرار داشتند که بدون باز کردن کل سیستم صدا، نمی‌شد آن‌ها را درآورد. قفسۀ سیستم صدا در کنار کابینت بزرگ نوشیدنی‌ها جای داشت. هر دو به دیوار چفت شده بودند تا درصورت وقوع زلزله مانع از افتادنشان بشود. او چنگال آئویاما را از روی میز قهوه‌خوری برداشت و آن را در فضای باز زیر آمپلی‌فایر فرو‌کرد و سعی داشت که سیم را پاره کند. اگر می‌توانست سیم را بیرون بکشد و آن را قطع کند، موسیقی متوقف و طغیان ضعیف او سرکوب می‌شد. آئویاما داشت درمیان این غوغا و جنون می‌مرد. بسیار ناگهانی بود، بسیار زود، اما شاید این حقیقت مرگ بود. بهترین راه برای کناره‌گیری کردن و خیره شدن به پایان زندگی‌اش با مقداری خونسردی بود. یاماساکی آسامی همچنان به دنبال سیم می‌گشت. حتی بااینکه چراغ‌ها روشن بودند، اما فضای زیر آمپلی‌فایر بسیار تاریک بود و باید با دقت روی آن کار می‌کرد.

آئویاما از وقتی‌که گنگستا چشمانش را باز کرده بود، به او نگاه نمی‌کرد. اما حالا وقتی فهمید سگ مرده به نفس‌نفس افتاد. نور لامپ و لوستر بلافاصله آن چشمان تنها را ترک کردند و یک زبان دراز خاکستری از داخل دهان بازش بیرون آمد. انگار یک انگل بسیار بزرگ از جسد سگ خارج شد تا میزبانی دیگر پیدا کند. آئویاما نمی‌دانست آیا قرار است این اتفاق هم برای او بیفتد. یک‌بار جایی خوانده بود که وقتی زندانیان اعدام می‌شوند، روده‌ها و مثانه‌شان خالی می‌شود، زبانشان بیرون می‌آید و باد می‌کند. او مردم را تصور کرد که به جسدش خیره شده‌اند. درحالی که پاهایش از مچ قطع شده، زبانش روی سینه‌اش افتاده و شلوارش را کثیف کرده و نور از چشمانش رفته بود. این تصویر با شفافیت بسیاری مقابل چشمانش ظاهر شد. انگار که واقعاً در جایی از بیرون خودش شاهد این صحنه بود: پلیس اطراف اتاق می‌پلکید، یک کالبدشکاف چشمانش را معاینه می‌کرد و سعی داشت زمان مرگ را به‌وسیلۀ درجۀ رطوبتی که در آن‌ها مانده بود، تخمین بزند. چشمانی که روشنایی زندگی را از دست داده بودند. مثل شیشه‌ای که به جای چشم روی ببرها و خرس‌های اسباب‌بازی می‌چسبانند. خانم ری در دامن پیش‌بندش گریه می‌کرد و شیگه هم از شدت شوکی که به او وارد شده، بهت‌زده در آن جا ایستاده بود.