معرفی و دانلود کتاب بانوان ماه

معرفی کتاب بانوان ماه

کتاب بانوان ماه شاهکار جوخه الحارثی که در سال 2019 توانست جایزه جهانی من‌بوکر را به خود اختصاص دهد به روایت زندگی چند خانواده عمانی در سال‌های استعمار انگلیسی‌ها می‌پردازد. این اثر قصه‌ی تاریخ و مردمان فعلی کشور عمان است که در کالبد عشق‌ها و جدایی‌های یک خانواده به تصویر کشیده شده است.

درباره کتاب بانوان ماه:

داستان بانوان ماه (سیدات القمر) در روستای عوافی عمان و در زمان استعمار و حضور انگلیسی‌ها در عمان رخ می‌دهد. این رمان به لحاظ زمانی خطی است و طی چندین سال روایت می‌شود. فضای کلی داستان، زندگی چند خانوادۀ عمانی، با محوریت سه خواهر به نام‌های مایا، اسما و خوله است. تعدد شخصیت‌های داستان و توصیف هوشمندانۀ هر شخصیت، به باورپذیری و ارتباط شما با فضای قصه کمک شایانی می‌کند. طرح پرسش‌هایی بنیادین که جوخه الحارثی (Jokha Alharthi) از زبان شخصیت‌های اصلی بیان می‌کند، ضمن پرداختن به شرایط اجتماعی - سیاسی عمان در آن دوران، این رمان را به اثری جذاب تبدیل کرده است که در طی خواندن آن تنها با یک درام خانوادگی مواجه نیستیم؛ بلکه نویسنده تصویری همه جانبه از تأثیر شرایط و عوامل اجتماعی و محیطی بر یکدیگر را به ما ارائه می‌دهد.

شخصیت‌های داستان در هر مرحله از زندگی روزمره خود در گذار از سنت به مدرنیسم هستند؛ وضعیتی بلاتکلیف که در جنبه‌های مختلف زندگی و آداب و رسوم‌شان به وضوح به چشم می‌خورد. دغدغه‌های انسان قرن بیستم در این حالت گذار، به زیبایی ترسیم می‌شود. جوخه الحارثی با هنر داستان‌نویسی کم‌نظیر و نثر قدرتمندش توانسته ما را به دنیای دخترانی که در آستانۀ تغییری بنیادین در زندگی‌شان هستند، ببرد.

«بتانی هیوز» تاریخ‌دان انگلیسی و رئیس هیئت داوران جایزه من بوکر بین‌الملل در مورد این کتاب اظهار کرد:

«ما با مطالعه این کتاب چیزهای بسیار زیادی از خانواده‌های بسیار فقیر تا خانواده‌های بسیار ثروتمند این کشور آموختیم‌. این کتابی است که در یک اتاق آغاز می‌شود و در جهانی عظیم به پایان می‌رسد. همگی ما احساس کردیم به افکار و ایده‌هایی دست‌ یافته‌ایم که در حالت عادی در زبان انگلیسی فرصت تجربه‌اش را نخواهیم داشت. ما شیفته این اثر شدیم. »

شایان ذکر است که این رمان شگفت انگیز تاکنون در چندین نسخه به زبان فارسی تحت عناوین «اجرام آسمانی»، «دختران مهتاب»، «ماه خاتون‌ها»، «زنان ماه» و... ترجمه شده است.

با جوخه الحارثی بیشتر آشنا شویم:

جوخه الحارثی متولد 1978، نویسنده و استاد دانشگاه در عمان است. او که مدرک دکتری خود را در رشتۀ ادبیات عرب از دانشگاه ادینبرا اسکاتلند اخذ کرده است، اکثر داستان‌هایش به زبان انگلیسی ترجمه می‌شوند. او نخستین نویسنده عرب زبانی است که توانسته افتخار کسب جایزه من بوکر را به خود اختصاص دهد. الحارثی در زمینه ادبیات کودک نیز آثاری دارد.

در بخشی از کتاب بانوان ماه می‌خوانیم:

وقتی ظریفه بلند شد و از اتاق به‌سمت آشپزخانه رفت، سالمه آهی کشید... برای لحظه‌ای حس کرد رنگ آبی روغنی که به اتاق زده‌اند بیش از حد تیره است، اما ترجیح داد دختر زائویش همان‌جا بماند چون گرم است و با طاقچه‌های پر از ظروف گران‌قیمت چینی و صندوقچۀ چوبی قدیمی که دوباره رنگ کرد و برق انداخت تزئین شده است. همین‌طور بالش‌ها و زیلوهای گلدوزی شده و پوشیده از حریر هندی. سالمه همیشه حواسش بود همه‌چیز را تزئین کند جز بدنش را.

وقتی عیال مؤذن اجازۀ ورود خواست، سالمه تا درِ دالان به پیشوازش رفت. ظریفه از آشپزخانه که در گوشۀ شرقی حیاط بود، سرک کشید و زیرِ لب غرولند کرد. «عجبا! پاهای سالمه خوب شدن و تونست بلند شه!» بعد در حالی که سالمه و عیال مؤذن مشغول روبوسی بودند، با صدای بلند داد زد: «ضرب‌المثلی می‌گه: محبوب محبوبه، چه صبح بیاد چه غروب، بدبیار بدبیاره حتی اگه درو کنه و کود بپاشه.» بعد با کف دستش محکم کوبید روی رانش و رفت توی آشپزخانه.

سالمه و عیالِ مؤذن بغل‌دست مایا که خاموش به دختر شیرخوارش نگاه می‌کرد، غرق اختلاط و صحبت‌های شاخه‌به‌شاخه شدند. عیال مؤذن مدت‌ها پیش از سمائل کوچ کرد و اسمش هم بعد از اینکه همۀ مردم به او عیال مؤذن گفتند فراموش شد. اسماء کنارشان نشست. «مامان گوش کن، باید این ترکیب رو برای میا درست کنی درست همون‌طور که مؤلف کتاب فاکهۀ ابن‌السبیل گفته ترکیب شده از... » سالمه خندید و توی حرفش رفت. «من نیازی به کتابای طب و دکترا ندارم که یادم بدن چی برای دخترم درست کنم... من بدون اینکه کسی چیزی یادم بده، پنج‌تا بچه بزرگ کردم... چشات از این کتابا می‌زنه بیرون... پاشو بهمون قهوه بده.» اسماء گفت: «میا! بیا، پزشکی جدید ثابت کرده که خرما برای زن زائو مفیده همون‌طور که توی قرآن هم اومده وقتی بانو مریم نخل رو تکان داد و رطب تازه روی سرش ریخت.» اسماء کلمۀ «رطب» را شش‌دانگ تلفظ کرد تا به رخ عیال مؤذن بکشد، اما مادرش دستش را محکم کشید. «کاری به کار میا نداشته باش... خودش تنها می‌خوره.» اسماء گفت: «چرا؟» عیال مؤذن خفه گفت: «چون نجاست داره... جائز نیست هم‌سفرۀ دیگران بشه.» اسماء توی هم رفت، یقین داشت حدیثی از پیامبر هست با این مضمون که زن در همۀ حالت‌ها در خوردن و نوشیدن قاطی مردم می‌شود، اما در محضر عیال مؤذن نمی‌توانست چیزی از دین بگوید.