معرفی و دانلود کتاب بنفشه باران

معرفی کتاب بنفشه باران

مهدی موصوفی در کتاب بنفشه باران، خاطرات رزمنده و جانباز دفاع مقدس، سرهنگ زرهی یدالله موصوفی را روایت می‌کند.

جنگ عراق و ایران که با نام جنگ تحمیلی یا دفاع مقدس و در زمان صدام به وقوع پیوست، طولانی‌ترین جنگ متعارف در قرن بیستم میلادی و دومین جنگ بلند مدت این دوران پس از جنگ ویتنام بود که نزدیک به هشت سال ادامه داشت.

هشت سال دفاع مقدس، حدیث ماندگار پایداری، دلاوری و فداکاری ملتی است که در راه دفاع از مکتب، انقلاب و میهن اسلامی خویش، قله‌های بلند رشادت و شهادت را طی کردند و دشمن را در رسیدن به اهداف خود ناکام کردند. تحمیل جنگ هشت ساله به ایران، دومین موج اتحاد و حرکت مردمانی را در پی داشت که برای آزاد زیستن، بهای بسیار پرداخت کرده بودند و در این عرصه، با ایمانشان چنان به مبارزات خود بعد معنوی دادند که از دل مرارت‌های بی شمار جنگ، ارزش‌هایی چون شرافت، ایمان، عشق، شجاعت، تدبیر و ایثار تبلور نمود. مرزهای جنوب و غرب کشور هر چند تا دیر زمانی به قربان‌گاه پاک‌ترین فرزندان این دیار تبدیل شد، ولی ایمان و قدرت روح والای آنان، این خاک را به جایگاهی مقدس مبدل نمود که تا امروز سایه‌ی حضورشان در آن موج می‌زند و خاک، عطر خود را از وجود آنان وام گرفته است.

در بخشی از کتاب بنفشه باران می‌خوانیم:

چند روزی بود که منطقه آرام شده و این آرامش مشکوک بود! عراقی‌ها وقتی ساکت می‌شدند خطرناک‌تر بودند. شاید هدفی داشتند و می‌خواستند ما را غافلگیر کنند. گاهی وقت‌ها جنگ روانی هم می‌کردند چاشنی یکی از خمپاره‌ها را باز می‌کردند و رویش می‌نوشتند یک مساوی 10 یعنی این‌که اگر یک تیر شلیک کنید با ده تیر جوابش را می‌دهیم و گاهی وقت‌ها سربازها سر به سرشان می‌گذاشتند و با شلیک یک تیر دقیقا ده تا جواب می‌گرفتند. این آرامش داشت خسته‌ام می‌کرد. بچه‌های اطلاعات عملیات هم زیاد نتواسنته بودند جلو بروند، به خاطر همین تصمیم گرفتم خودم همراهشان بروم و از نزدیک سر و گوشی آب بدم.

با بچه‌های گشت شناسایی هماهنگ کردم و یک بار دیگر اطلاعات را با هم مرور کردیم. شب از سنگر بیرون آمدم. سکوت شب‌های منطقه فسیل و گرگنی دیدنی بود، یک عظمت باشکوهی داشت، انگار تپه‌ها مثل هیولایی ساکت و آرام نفس می‌کشیدند و نگاه می‌کردند. سکوت مشکوکش آدم را می‌گرفت. هیچ چیز به گوش نمی‌رسید، مثل این‌که جانوران منطقه هم فهمیده بودند در حال جنگ‌اند و از پناهگاه‌هایشان بیرون نمی‌آمدند. آسمان شب را تکه‌های ابر سیاه پوشانده بود. گاهی با حرکت آرامش می‌شد هلال نازک ماه را دید. نگران بودم. آرام قدم بر می‌داشتم ولی قلبم با سرعت تمام در حال کوبیدن بود. به آن طرف ماه نگاه کردم با ستاره کوچک کنارش هماهنگ شده بود تکه‌های ابر گاه و بی‌گاه نورش را می‌پوشاند. شب تاریکی بود، زیر لب گفتم تو می‌بینی!

فهرست مطالب کتاب

قراویز ارتفاعات 654
48 ساعت بعد بیمارستان صحرایی
بازی دراز تیغه 1150
هیولای زیبا