معرفی و دانلود کتاب تحقیر و توهین شده‌ها

معرفی کتاب تحقیر و توهین شده‌ها

کتاب تحقیر و توهین شده‌ها اثر ماندگار نویسنده محبوب روسی فئودور داستایوفسکی، روایتگر برشی از زندگی یک خانواده متمول در قبال یک خانواده فرودست است. این شاهکار به یادماندنی به زیبایی هرچه تمام‌تر شکاف طبقاتی و مصائب قشر فقیر جامعه را به تصویر می‌کشد.

درباره کتاب تحقیر و توهین شده‌ها:

برزخ جایی نیست که میان عقل و احساس مردد بمانید! برزخ حقیقی دو دل ماندن میان دو احساس متناقض است!

نابغه ادبیات قرن نوزدهم روسیه، فئودور داستایوفسکی (Fyodor Dostoyevsky) در کتاب تحقیر و توهین شده‌ها (The Insulted and Humiliated) داستان شاهزاده‌ای به نام الکسی را روایت می‌کند که همه او را آلیوشا خطاب می‌کنند. آلیوشا، فرزند شاهزاده والکوفسکی است و دلباخته دختری به نام ناتاشا می‌شود. او برای ازدواج با ناتاشا که دختری فقیر و از خانواده‌ای متوسط است، می‌گریزد. پدر ناتاشا، نیکولای، دخترش را پس از این حادثه برای همیشه ترک و ناتاشا عمیقا احساس تنهایی می‌کند. یگانه مونس و همدم ناتاشا، ایوان دوست دوران کودکی‌اش است.

از طرفی شاهزاده والکوفسکی نقشه‌هایی برای برهم زدن ازدواج ناتاشا و آلیوشا دارد. او در حقیقت می‌خواهد فرزندش با شاهزاده کاترینا ازدواج کند. کاترینا دوشیزه‌ای ثروتمند و از خانواده‌ای متشخص است. در طی آشنایی آلیوشا با کاترینا این دو به یکدیگر علاقمند می‌شوند. کشش و تعلیق داستان در این نقطه به اوج خود می‌رسد؛ جایی که شاهزاده آلیوشا در برزخی از احساسات متناقض خود غرق می‌شود...

در بیشتر داستان‌های داستایوفسکی، فقر و تنگدستی عنصری بنیادین و پیرنگ‌ساز به شمار می‌رود. این نویسندۀ خلاق، مهارتی مثال‌زدنی در به تصویر کشیدن وضعیت اقشار فرودست جامعه دارد. به طور کلی می‌توان گفت، بینوایی و فلاکت موتیف پربسامدی در ادبیات جهان است که داستایوفسکی نیز بارها از آن برای خلق آثاری سترگ بهره جسته است.

تفاوت آشکاری که میان شخصیت‌های فقیر در داستان‌های داستایوفسکی و دیگران وجود دارد این است که قشر فرودست و فقیر در داستان‌های داستایوفسکی با وجود تجربه رذالت‌بارترین اتفاقات، همچنان روحیات انسانی خود را حفظ نموده‌اند؛ اما در رمان‌های سایر نویسندگان شاهد آن هستیم که تمامی بلایا و شرورت‌ها از فقر سرچشمه می‌گیرد و انسان‌های فرودست زمینه‌ساز هرگونه آشوب و ناهنجاری می‌شوند.

در سال 1991 فیلمی بر اساس این رمان جذاب ساخته شد.

خواندن کتاب تحقیر و توهین شده‌ها به چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟

اگر از خواندن ادبیات روسی لذت می‌برید، بدون شک آثار فئودور داستایوفسکی که یکی از نوابغ برجسته ادبیات روسیه است، می‌تواند گزینۀ بسیار جذابی برای مطالعه باشد. علاقمندان آثار کلاسیک روسی و دوستداران رمان‌های اجتماعی از خواندن داستان تحقیرها و توهین شده‌ها لذت خواهند برد.

با فئودور داستایوفسکی بیشتر آشنا شویم:

این نویسنده برجسته روس در سال 1821 میلادی به دنیا آمد. او علاوه‌بر داستان‌نویسی در حوزه‌های دیگری همچون روانشناسی، فلسفه و ترجمه نیز فعالیت داشت. فئودور داستایفسکی (Fyodor Dostoyevsky) به عنوان یکی از پیشگامان ادبیات روانشناسانه شناخته شده و نقدهای ادبی، فلسفی و روانشناسانه زیادی درباره آثارش وجود دارد.

اولین اثر وی «بیچارگان» بود که با سبک ساختارشکنانه خود، داستایوفسکی را به جامعه نویسندگان شناساند. رمان «یادداشت‌های زیرزمینی» مدتی بعد از انتشار اولین رمانش منتشر شد که باعث شهرت این نویسنده در بین جهانیان شد. کالبدشکافی روح شخصیت‌های داستان، امضای این نویسنده برجسته روس است و او توانسته به خوبی با این کار، جذابیت رمان‌هایش را چند برابر کند.

داستایوفسکی بیش از سی رمان و داستان کوتاه نوشته که از بین آن‌ها می‌توان به «برادران کارامازوف»، «شب‌های روشن»، «ابله»، «قمارباز»، «همیشه شوهر» و «تسخیرشدگان» اشاره کرد.

در بخشی از کتاب تحقیر و توهین شده‌ها می‌خوانیم:

«آن‌وقت به خانه برگشتم و همه چیز را براى مامان تعریف کردم و گفتم اول از پدربزرگ ترسیده بودم و با دیدنش خودم را گوشه‌اى پنهان کرده بودم. مامان ابتدا حرفم را باور نمى‌کرد، اما بعد چنان خوشحال شد که تمام شب از من سوآل مى‌کرد، مرا مى‌بوسید و اشگ مى‌ریخت و موقعى که همه چیز را برایش تعریف کردم گفت دیگر نباید از پدربزرگ بترسم، چون مرا دوست دارد و مخصوصا براى دیدن من آن‌جا آمده است. بعد گفت با پدربزرگ مهربان باشم و با او حرف بزنم. فردا چندین بار براى خرید مرا بیرون فرستاد، با این همه به او گفته بودم که پدربزرگ عصرها به آن‌جا نمى‌آید. خودش دنبال من مى‌آمد و گوشه‌اى پنهان مى‌شد. آن روزها باران مى‌بارید، مامان سرما خورد و ناچار شد دوباره بسترى شود.

«پدربزرگ هشت روز بعد سر و کله‌اش پیدا شد، دوباره برایم نان شیرینى و خروس‌قندى خرید، اما هم‌چنان هیچ حرفى نمى‌زد. موقعى که رفت، بى‌صدا تعقیبش کردم، چون قبلاً به خودم گفته بودم که دنبالش مى‌روم ببینم خانه‌اش کجاست و بعد به مامان اطلاع مى‌دهم. من پشت سرش از پیاده‌رو مقابل مى‌رفتم تا نبیندم. خانه‌اش جاى دورى بود، نه آن‌جا که موقع مرگش سکونت داشت، در کوچه‌ى پوا، طبقه‌ى سوم خانه‌اى بزرگ. دیر به خانه برگشتم. مامان خیلى نگران شده بود، چون نمى‌دانست کجا رفته‌ام. اما موقعى که ماجرا را برایش تعریف کردم خیلى خوشحال شد و تصمیم گرفت همین فردا به سراغ پدربزرگ برود. اما فردا عقیده‌اش عوض شد، ترسید پیش پدربزرگ برود و سه روز تمام در تردید بود. سرانجام مرا صدا زد و گفت: «گوش کن نلى، من الان مریضم و نمى‌توانم از خانه بیرون بروم. اما نامه‌اى براى پدربزرگ نوشته‌ام، برو او را ببین و نامه را به او بده. موقعى که آن را مى‌خواند، خوب به قیافه‌اش دقیق شو و هرچه را هم گفت خوب به‌خاطر بسپار، بعد جلوش زانو بزن، او را ببوس و تمنا کن مرا ببخشد...» مامان مرا بوسید و اشگ ریخت. پیش از این‌که بروم، برایم صلیب کشید، دعا خواند و از من خواست همراه با او جلو شمایل مقدس زانو بزنم و به‌رغم بیمارى‌اش مرا تا دم در خانه مشایعت کرد. به عقب که برگشتم و نگاه کردم، دیدم همان‌طور دم در ایستاده.

«به خانه‌ى پدربزرگ که رسیدم، در را باز کردم، چفت آن را نینداخته بود. پدربزرگ جلو میزى نشسته بود و داشت نان و سیب‌زمینى پخته مى‌خورد. آزور کنارش نشسته بود، غذا خوردنش را تماشا مى‌کرد و دم تکان مى‌داد. توى این آپارتمان هم پنجره‌ها کوچک بودند و فضاى اتاق نیمه تاریک. اثاث آن فقط یک میز بود و یک صندلى. تنها زندگى مى‌کرد. رفتم تو. چنان ترسید که رنگش پرید و شروع کرد به لرزیدن. من هم ترسیدم و چیزى نگفتم، فقط رفتم کنار میز و نامه‌ى مامان را روى آن گذاشتم. موقعى که پدربزرگ چشمش به نامه افتاد چنان عصبانى شد که ناگهان از جا برخاست، عصایش را برداشت و روى سر من بالا برد، اما کتکم نزد، مرا برد توى سرسرا و به بیرون هُلم داد. چند پله بیش‌تر پایین نرفته بودم که در را باز کرد و نامه‌ى باز نشده را به طرفم پرتاب کرد. به خانه برگشتم و همه چیز را براى مامان تعریف کردم. مامان دوباره بسترى شد...»