معرفی و دانلود کتاب دارا و ندار: جلد اول

معرفی کتاب دارا و ندار: جلد اول

کتاب دارا و ندار: جلد اول به قلم ایروین شاو، داستان یک خانواده آمریکایی در نیویورک را روایت می‌کند که هر یک از شخصیت‌های این داستان نقدی بر وضعیت اجتماعی خانواده‌های آمریکایی در دهه 70 میلادی است. این اثر یکی از پرفروش‌ترین کتاب‌های داستانی نیویورک تایمز به شمار می‌آید.

درباره کتاب دارا و ندار: جلد اول:

یک داستان سه جلدی واقع‌گرایانه، برآمده از متن زندگی روزمرۀ آمریکایی!

داستان دارا و ندار (Rich Man, Poor Man) قصه‌ی یک خانواده آمریکایی ساکن نیویورک به نام جورداش را روایت می‌کند. بسیاری از منتقدین داستان حاضر بر این باورند که تجربیات شخصی و مشاهدات ایروین شاو (Irwin Shaw) به او در نگارش این کتاب کمک شایانی کرده است. پرواضح است که تجربیات زیستۀ هر نویسنده‌ای بر درونمایه‌های داستانش تاثیر آشکار و غیرقابل انکاری دارد، اما این که شاو بازتابی از وضعیت خانوادگی خود را در داستان دارا و ندار منعکس کرده است، جای تأمل و بررسی دارد.

فضای رئالیستی رمان دارا و ندار تا حدی به باورپذیر بودن و خوش‌خوان شدن متن این کتاب یاری رسانده است. خانوادۀ جورداش خشمگین است! با فرض درستی این گزاره که خانواده نمای کوچکی از جامعه است، خوانش متفاوتی از جامعه آمریکایی خواهیم داشت. پدر این خانواده، اکسل جورداش، مردی آلمانی‌تبار است که در بزنگاه‌ها و موقعیت‌های دشوار اجتماعی و اقتصادی مجبور به انواع جرم و جنایت از جمله دزدی و قتل شده است! اکسل اکنون درگذشته است. مادر خانواده نیز که ماری پی‌یز جورداش نام دارد، زنی با مشکلات روانی متعدد است که کودکی‌اش را در یتیم‌خانه گذرانده. از اعضای دیگر این خانواده می‌توان به شخصیت گرچن، دختر خانواده اشاره کرد که با وجود تفریحات غیراخلاقی و متنوع، عمیقا احساس تنهایی و انزوا می‌کند. از سوی دیگر رودلف جورداش برادر گرچن، پسری اهل مطالعه و پایبند به اخلاقیات است که نماد شخصیت مثبت داستان می‌باشد؛ او مانند خانواده‌اش آلوده به گناه و پلیدی نشده است و حتی تلاش دارد آن‌ها را از این وضعیت نجات دهد.

توماس فرزند آخر خانواده جورداش، فردی به شدت پرخاشگر و عاصی می‌باشد. رشتۀ ورزشی مورد علاقه توماس بوکس است و از جامعه می‌گریزد. مادر خانواده، توماس را فرزند برحق خانواده جورداش می‌داند؛ زیرا او مانند پدرش، برای رسیدن به خواسته‌هایش دست به قتل و دزدی می‌زند...

ایروین شاو این کتاب سه جلدی را در سال 1969 منتشر نمود؛ با یقین می‌توان گفت که قصد و هدف او از تالیف این رمان، توصیف انتقادی باورهای جامعۀ آمریکایی و به چالش کشیدن ارزش‌های اجتماعی در سایۀ روایت برشی از زندگی یک خانواده آمریکایی است.

خواندن کتاب دارا و ندار: جلد اول به چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟

تمامی علاقمندان داستان‌های آمریکایی از خواندن این اثر لذت خواهند برد.

با ایروین شاو بیشتر آشنا شویم:

او نویسنده‌ی بنام آمریکایی است که در سال 1913 متولد شد. ایروین شاو دانش‌‌آموختۀ کالج بروکین است و مدتی به عنوان گوینده و نویسنده رادیو فعالیت داشت. وی در جنگ جهانی دوم به ارتش آمریکا پیوست و علیه متحدین جنگید. او پس از اتمام جنگ به آمریکا بازگشت و مجددا در فضای مطبوعات فعالیت کرد. در طول همین سال‌ها او به نوشتن داستان و رمان نیز مشغول بود و آثاری همچون «برگشت به شادی» و «مرده‌ها را دفن کنید» را منتشر نمود. از جمله افتخارات ایروین شاو می‌توان به دریافت جایزه او. هنری اشاره کرد.

در بخشی از کتاب دارا و ندار می‌خوانیم:

وقتى مربى توماس شنل سرخ رنگ را از دوش او برداشت تا بر دست‌هاى باندپیچى شده‌اش دستکش‌هاى بوکس را بکشاند، اولین احساسى که از نگاه به بدن برادرش بر رودلف حاکم شد، حسادت بود. بدن توماس تقریبا بى‌مو بود، حال آن‌که بر سراسر بدن رودلف لایه ضخیمى از مو نشسته بود که در ناحیهى سینه انبوه‌تر و خشن‌تر مى‌شد. ساق‌هاى پایش را نیز موى خشنى مى‌پوشاند، بهطورىکه خود از نگاه کردن به پاهایش، چندشش مى‌شد. در تابستان‌ها، هر زمان به استخر مى‌رفت، احساس مى‌کرد مردم به او خیره مى‌مانند و این نگاه‌ها او را شرمگین مى‌ساخت، به‌همین جهت به‌ندرت حمام آفتاب مى‌گرفت و هر زمان از استخر خارج مى‌شد، پیراهن به تن مى‌کرد.

توماس تغییرى نکرده بود و تنها عضلاتش بر اثر ورزش سنگین، پیچیده و برجسته شده بود. در چهره‌اش نشانى از ضربه مشت یا شکستگى دیده نمى‌شد. زبان صورتش هنوز پسرانه بود. پیش از آغاز مسابقه لبخند مرموزى بر لبانش نشسته بود و در عین حال رودلف متوجه شد که توماس گوشه لب‌هایش را از شدت هیجان زبان مى‌زند. در مدتى که داور قوانین و مقررات بازى را براى دو حریف در میان رینگ گوش‌زد مى‌کرد، در زیر پوست صورتى رنگ پاى استوانه مانند توماس، یکى از عضلات، لرزش خاصى داشت. به‌جز در موردى که بلندگو نام توماس جورداش را خواند و وزن او را صدوپنجاه‌ونُه پوندونیم ذکر کرد و توماس دستکش‌ها را بلند کرده به‌طرف تماشاگران نگاهى گذرا افکند، در تمام اوقات سرش به زیر بود و به مردم نگاهى نداشت. حتا اگر گرچن و رودلف را هم دیده بود در چهره‌اش نشانى از آشنایى نبود.

حریف رودلف سیاه‌پوست درشت‌هیکلى بود که به مراتب از توماس بلندتر بود و بازوانى کشیده‌تر داشت و با هیبت خاصى در گوشهى رینگ رقص پا مى‌کرد و در همان حال نیز به توصیه‌هاى درگوشى مربى‌اش، گوش فرا داده و به علامت این‌که «فهمیدم، فهمیدم،» سرتکان مى‌داد.