معرفی و دانلود کتاب دریاچه گروندل

معرفی کتاب دریاچه گروندل

کتاب دریاچه گروندل به قلم گوستاو ارنست، روایت زندگی یک خانواده پرشور که برای تفریح به دریاچه‌ی گروندل می‌روند را از زبان پدر این خانواده بیان می‌کند.

رمان دریاچه گروندل (Grundlsee)، جریان زندگی یک خانواده پنج نفره را نشان می‌دهد. خانواده‌ای که رشد می‌کنند با یکدیگر تلخی‌ها و شادی‌ها را تجربه می‌کند و در نهایت به ختگی می‌رسند.

پدر و مادری که فرزندانشان بزرگ می‌شوند و می‌روند و سال‌ها بعد خاطرات شیرین خود را مرور می‌کنند در حالی که اکنون هر یک از فرزندان جدا در جایی زندگی پر چالش خود را دارند. روند داستان تا زمان از دنیا رفتن همسر مرد ادامه دارد.

این داستان در نگاه اول ساده و ابتدایی جلوه می‌کند در حالیکه کمی جلوتر آنچنان شما را مجذوب خود می‌کند که کوچکترین اتفاقاتی که در آن اتفاق می‌افتد نیز قابل چشم‌پوشی نیست.

گوستاو ارنست (Gustav Ernst) یک نمایشنامه‌نویس، رمان‌نویس و فیلمنامه‌نویس اتریشی است. و همچنین دو مجله ادبی، Wespennest و kolik را تأسیس و ویرایش کرده است. او به تحصیل رشته فلسفه، روانشناسی و تاریخ در دانشگاه وین پرداخته است.

در بخشی از کتاب دریاچه گروندل می‌خوانیم:

به انتهای دریاچه می‌رسیم. جان می‌گوید: «بابا، یک مهمان‌خانه آنجاست.» می‌گویم: «آره» جان می‌گوید: «اینجا غذا می‌خوریم؟» همسرم می‌گوید: «در کلبۀ ماهیگیران غذا می‌خوریم.» بلا می‌گوید: «چرا اینجا نمی‌خوریم؟» می‌گویم: «چون در کلبۀ ماهیگیران می‌خوریم.»

جان می‌گوید: «اما اینجا هم می‌توانیم غذا بخوریم.» می‌گویم: «در کلبۀ ماهیگیران زمین بازی هم هست.» جان می‌گوید: «واقعاً؟» می‌گویم: «بله» بلا می‌گوید: «تا کلبۀ ماهیگیران چقدر مانده؟» می‌گویم: «یک ربع؛ سه تا پنج‌دقیقه» بلا می‌گوید: «خیلی مانده» می‌گویم: «پنج دقیقه خیلی نیست. سه تاش هم خیلی نیست.» جان می‌گوید: «بعدش همۀ راه را باید برگردیم؟» همسرم می‌گوید: «البته!»

جان و بلا هم‌زمان با هم فریاد می‌زنند: «نه!» همسرم می‌گوید: «وقتی غذا بخورید، دوباره قوی می‌شوید. بعد تمام راه را برمی‌گردیم.» جان می‌گوید: «کل دور دریاچه را؟» همسرم می‌گوید: «دور نصفش را» جان می‌گوید: «آره بابا؟ همۀ راه را برمی‌گردیم؟» بلا فریاد می‌زند: «نه!» می‌گویم: «آره» جان می‌گوید: «بابا، ما هنوز بچه‌ایم» همسرم می‌گوید: «راه رفتن برای سلامتی خوب است، حتی برای بچه‌ها»

جان می‌گوید: «نه! بچه‌ها اگر زیاد راه بروند، می‌میرند.» می‌گویم: «از کجا این حرف را در‌آوردی؟» جان می‌گوید: «شما دو تا نمی‌خواهید بچه‌هایتان بمیرند، می‌خواهید؟»

راهمان را به سمت دریاچۀ توپلیتز کج می‌کنیم. از گنج‌های بزرگی که در دریاچۀ توپلیتز تخمین زده شده تعریف می‌کنم و از عملیات جست‌وجوی گنج. جان می‌گوید: «کدام گنج؟» می‌گویم: «یک عالمه پول و جواهرات توی چند صندوقچه» جان می‌گوید: «توی صندوقچه؟ مثل آن‌هایی که دزدان دریایی دارند؟» می‌گویم: «بله!»