معرفی و دانلود کتاب دون ژوان (از زبان خودش)

معرفی کتاب دون ژوان (از زبان خودش)

اگر قرار باشد شخصیتی که برای قرن‌ها در آثار ادبی به‌عنوان فردی هوس‌باز معرفی شده، خودش داستانش را تعریف کند چه می‌گوید؟ کتاب دون ژوان (از زبان خودش) اثر پیتر هانتکه، نویسنده‌ برنده نوبل ادبیات در سال 2019، دقیقا همین کار را می‌کند. پس خود را آماده تامل درباره رابطه‌های انسانی و خواندن تفسیرهای تند و تیز از زندگی معاصر کنید.

درباره کتاب دون ژوان (از زبان خودش)

دون ژوان شخصیت ادبی شناخته‌شده‌ای است که در آثار داستانی و نمایشنامه‌های بسیاری در قرن هفدهم تاکنون نقش‌آفرینی کرده است. مشخصه‌ اصلی این شخصیت داستانی هوس‌بازی او و روابط متعدد با زنان است. بااین‌حال، نویسندگان مختلف هر یک دیدگاه‌های خود را نیز در ارائه تصویر دون ژوان دخالت داده‌اند و در نتیجه شخصیت او در آثار گوناگون تفاوت‌هایی دارد.

پتر هانتکه (Peter Handke) در کتاب دون ژوان (از زبان خودش) (Don Juan: His Own Version) تلاش خود را برای ایجاد نگاهی تازه به این شخصیت می‌کند. تفاوت کلیدی دون ژوانِ هانتکه با بسیاری از روایت‌های دیگر درباره او آن است که در این‌جا دون ژوان بیشتر قربانی خواسته‌های دیگران است تا برعکس. همچنین در این داستان از دون ژوان تصاویری واضح از ظرایف روابط انسانی و نیز برداشت‌هایی گاه گزنده از آن‌چه در زندگی معاصر می‌گذرد، ارائه شده است.

راوی داستان کتاب دون ژوان (از زبان خودش)، آشپز و صاحب فرانسوی ناکام یک مهمان‌خانه است که مشتریان خود را از دست داده و در تنهایی زمان خود را به مطالعه پاسکال و راسین می‌گذراند. تا آن‌که روزی ناگهان خود را رودرروی دون ژوان می‌یابد. در روزهای پیش رو دون ژوان هر روز برای او داستان همان روز خود را در هفته گذشته تعریف می‌کند. ماهیت این روایت و توصیفات تامل‌انگیز از فضاها و افراد، کتاب دون ژوان (از زبان خودش) را جذاب و متمایز می‌سازد و بیش از هرچیز داستان‌سرایی و قدرت آن در گذر از مرزهای روزمره زمان و فضا را به نمایش می‌گذارد.

اگر عنوان کتاب را تحت‌اللفظی ترجمه کنیم دون ژوان (آن‌طور که خودش می‌گوید) می‌شود. این عنوان اشاره به این دارد که دون ژوان زاییده ذهن خود این شخصیت است و تنها در روایتش از خود است که وجود دارد.

لحن روایت دون ژوان از زندگی‌اش به وضوح پرهیزگارانه است و هنگامی که از تجربیات خود با زنان سخن می‌گوید از توصیفات هیجانی خودداری می‌کند. همین جزئیات است که اثر پتر هانتکه را از آثار مشابه متمایز و مطالعه آن را ارزشمند می‌سازد.

نکوداشت‌های کتاب دون ژوان (از زبان خودش)

رمان خوش‌خوان پتر هانتکه نمایشی غنی از نگاه‌های متناقض به مفهوم میل و اصول رفتاری است. یکی از نکات جالب کتاب دون ژوان (از زبان خودش) این است که راوی داستان در حقیقت فرد آشپز است و نه دون ژوان و در نتیجه با این پرسش روبه‌رو می‌شویم که واقعا این روایت از زبان چه کسی است؟ (مجله بوک‌لیست)

- قدرت بالای مشاهده هانتکه و لحن به‌ظاهر خودمانی‌اش که هر کلمه را دقیق و هدف‌دار انتخاب کرده است، مانند همیشه مبهوت کننده است. خواندن آثار هانتکه نیاز به خوانش و تامل فعال دارد و نمی‌توان به سادگی از خواندن جملات او گذشت. نگاه مثبت او که در طول زمان و بر اثر انضباط شخصی شکلی گرفته است، خواننده را بار دیگر با غرایب بی‌شمار و شگفت‌انگیز جهان روبه‌رو می‌کند. (کای ماریستِد، مجله نقد کتاب نیویورک تایمز)

- اتفاقات رمان در بستر تحلیل‌های فلسفی درباره ماهیت روابط، داستان‌سرایی و زمان روایت می‌شوند. بااین‌حال، خواندن این داستان مانند گشت‌وگذار و لذت بردن از تازگی هوا در ییلاقات فرانسه است که بخش عمده روایت در آن رخ می‌دهد. (مجله نیویورکر)

- کتاب دون ژوان (از زبان خودش) ‌ نمونه‌ای از نثر دقیق و با ارجاعات فراوان هانتکه است و همان کاری را می‌کند که او استاد آن است: تحلیل ابزار ما برای درک جهان. (یان برانسکیل، ضمیمه ادبی مجله تایمز)

کتاب دون ژوان (از زبان خودش) برای چه کسانی مناسب است

کسانی که به خواندن رمان با بن‌مایه‌های فلسفی و روانشناختی علاقه‌مندند از خواندن کتاب دون ژوان (از زبان خودش) ‌لذت خواهند برد.

با پیتر هانتکه بیشتر آشنا شویم

پیتر هانتکه نمایشنامه‌نویس، رمان‌نویس، شاعر، مقاله‌نویس، فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان فیلم آوانگارد اتریشی یکی از شناخته‌شده‌ترین نویسندگان آلمانی زبان معاصر است. او در سال 2019 به‌دلیل آثار تاثیرگذار و نبوغ زبانی نثر خود و پرداختن به تجربه خاص زیست انسانی جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرد. از جمله آثار ادبی دیگر او می‌توان از کتاب اندوهی فراتر از رویا و کتاب محاکمه نام برد.

از میان فعالیت‌های پتر هانتکه در فیلم‌سازی می‌توان به همکاری مشترک او با ویم وندرس در فیلم‌های زن چپ‌دست و حرکت اشتباه اشاره کرد.

در بخشی از کتاب دون ژوان (از زبان خودش) می‌خوانیم

دون ژوان اغواگر نبود. هیچ‌وقت زنی را اغوا نکرده بود. هرچند بعضی از آن‌ها، که به او برخورده بودند، این را بعدا درباره‌اش گفته بودند. ولی آن زن‌ها یا دروغ گفته بودند یا حسابی به‌هم‌ریخته بودند و در واقع منظورشان را درست نرسانده بودند. از طرف دیگر دون ژوان هم هیچ‌وقت اسیرِ اغواگری زنی نشده بود.

چه‌بسا پیش آمده بود که به چنین اغواگرنماهایی اجازه می‌داد کاری را که می‌خواستند – هرچه که بود – بکنند، ولی در یک چشم‌به‌هم‌زدن برای آن‌ها روشن می‌شد که دیگر موضوع اغوا در بین نبود و او، آن مرد، نه تجسم اغواگری بود نه نقطه‌ مقابلش. او قدرتی داشت. منتها قدرتش از جنسی دیگر بود.

او، دون ژوان، از این قدرت خجالت می‌کشید. شاید زمانی بی‌پرواتر بوده. ولی حالا مدت‌ها می‌شد که حتی از داشتنِ این قدرت هم می‌ترسید. بدون حاشیه‌رفتن به من گفت (لحنش هم اصلا متکبرانه یا خودپسندانه نبود) که کم‌وبیش اتفاقی متوجه شد: زن‌هایی که با آن‌ها سروکار داشت، دست‌کم در این داستانش، نه در اولین لحظه برخورد، بلکه در لحظه شناختنش صاحبشان را در وجود او به جا می‌آوردند.

مردهای دیگر فقط چیزی و کسی بودند که قرار بود باشند و آن زن‌ها او را، دون ژوان را، به چشم، بله به چشم صاحبشان می‌دیدند، یگانه صاحبشان، برای همیشه (بدون «آمرانگی»). و او را در چنین جایگاهی کم‌وبیش («کم‌وبیش») به‌عنوان نوعی ناجی تحت‌فشار می‌گذاشتند. ناجیِ چی؟ همین‌جوری ناجی. نجات از چی؟ همین‌جوری نجات. یا همین‌جوری: آن‌ها، آن زن‌ها، فراری داده می‌شدند از این‌جا و آن‌جا.

فهرست مطالب کتاب

دون ژوان (از زبان خودش)
بارِ اندوهِ دون ژوان
دون ژوان در نقش ناجی زنان
پی‌نوشت‌ها
فهرست نام‌ها