معرفی و دانلود کتاب دژ

معرفی کتاب دژ

کتاب دژ اثری متفاوت از نویسنده بزرگ و مشهور آنتوان دو سنت اگزوپری است که نوشتن آن هشت سال به طول انجامید و با این حال ناتمام باقی ماند. در این اثر با شیوه نگارش تازه‌ای از اگزوپری آشنا خواهید شد که آمیزه‌ای از سیر و سلوک و کشف و شهود است. این کتاب موفق شد در سال 2012 برنده جایزه ماکسیم ریلسکی شود.

درباره کتاب دژ:

اگر از علاقه‌مندان به آثار آنتوان دو سنت اگزوپری بوده و کتاب‌های شازده کوچولو و زمین انسان‌ها را مطالعه کرده باشید، به جرات می‌توان گفت که در این کتاب با سبکی کاملا متفاوت روبه‌رو خواهید شد. کتاب دژ (The Wisdom of the Sands) داستانی ثابت را دنبال نمی‌کند و به سبب زمان طولانی‌ای که صرف نوشتن آن شده است، در طول مطالعه آن شاهد نگارش و حال و هوای متفاوتی خواهید بود.

شاید پیش از این کتاب‌هایی را خوانده‌ باشید که بتوان از آن‌ها جملاتی زیبا و به یادماندنی یادداشت کرد؛ جالب است بدانید که «دژ» کتابی‌ست سرشار از جملاتی که شما را به فکر فرو می‌برد. اگزوپری در این اثر خود از زندگی و انسانیت می‌گوید و تک تک سطرهای این کتابش را مملو از جملات زیبا، استعاره و دلیل و برهان‌هایی کرده است که خواننده را غرق در افکارش می‌کند. بنابراین کتاب دژ را نمی‌توان یک نفس و در مدت زمانی کوتاه مطالعه کرد.

داستان کتاب راجع به مردی جوان است که در قانون‌گذاری به انسانی خردمند بدل شده است. او از روی عشق و توجه‌اش به مردم برای یک امپراطوری بزرگ قوانینی تنظیم می‌کند.

در انتها باید گفت کتاب دژ اثری فیلسوفانه و عارفانه است و به مسائلی مانند خالق، جهان هستی، انسان، زندگی، عشق و غیره می‌پردازد. گاه راوی کتاب با خداوند راز و نیاز می‌کند، از او راه‌حل مشکلاتش را می‌خواهد و به ستایشش می‌پردازد.

کتاب دژ برای چه کسانی مناسب است؟

اگر از خواندن آثاری در ژانر عارفانه و فلسفی لذت می‌برید، این کتاب پیشنهاد ویژه ما به شماست. «دژ» کتابی‌ست سرشار از جملات و استعاره‌هایی که شما را شیفته خود کرده و به فکر فرو می‌برد.

با آنتوان دو سنت اگزوپری بیشتر آشنا شویم:

او نویسنده و خلبان فرانسوی‌ست که در سال 1900 میلادی متولد شد و در 44 سالگی پس از پرواز بر فراز دریای مدیترانه، دیگر هرگز دیده نشد. ابتدا این طور تصور می‌شد که آنتوان دو سنت اگزوپری (Antoine de Saint-Exupéry) هدف حمله آلمان‌ها قرار گرفته است اما سال‌ها بعد و با پیدا شدن لاشه هواپیمای وی مشخص شد که این سقوط ناشی از نقص فنی بوده است.

همچنین بیشتر ما اگزوپری را با کتاب شازده کوچولو می‌شناسیم؛ کتابی که در لیست پرخواننده‌ترین آثار جهان رتبه سوم را دارد. اما از جمله آثار دیگر او می‌توان به «خلبان جنگ»، «زمین آدم‌ها»، «پیک جنوب» و «پرواز شبانه و نامه به یک گروگان» اشاره کرد.

جملات برگزیده کتاب دژ:

- هرکس نقش بزرگى به‌عهده دارد، آن کس که به‌خاطر نقشش ستایش شده نمى‌تواند فاسد شود. آن کس که حکم رانده نمى‌تواند حکم‌رانى‌اش را از دست بدهد.

- شکیبایى بسیار بباید، نه براى به دست آوردنش، بلکه براى دوست داشتنش.

- امپراتورى‌اى را بنیاد نکن که در آن همه چیز در حد کمال باشد. چون خوش سلیقگى ویژه‌ى نگهبان موزه است. و اگر تو بد سلیقگی را تحقیر کنى، نه تابلو نقاشى خواهى داشت، نه رقص، نه کاخ و نه باغ. تو امپراتورى را از ترس این‌که کار زمین نامطلوب باشد از کمال یافتن باز مى‌دارى. خودت هم به‌علت تو خالى بودن کمالت از آن محروم مى‌مانى. امپراتورى‌اى بنیاد بنه که در آن همه چیز خیلى ساده شور و شوق باشد.

در بخشی از کتاب دژ می‌خوانیم:

در سکوتِ عشقم، تعداد زیادى را معدوم کردم. اما هر کشته‌اى، گدازه‌ى زیرزمینى طغیان را به‌جنبش درمى‌آورد. چون آدم‌ها واقعیت آشکار را مى‌پذیرند. اما واقعیتى وجود نداشت. درست درک نمى‌کردند به‌نام چه حقیقت آشکارى دوباره یکى از آن‌ها کشته شده است. در آن موقع بود که از پروردگار دانا درس‌هایى درباره‌ى قدرت آموختم.

چون قدرت به‌هیچ‌وجه با سخت‌گیرى مشخص نمى‌شود، بلکه فقط با سادگى گفتار امکان‌پذیر است.

آن‌هایى را که به این دلیل اعدام مى‌کردم که نتوانسته‌ام ایمان را در آن‌ها بدمم، اشتباهم را نشانم مى‌دادند. آن‌وقت این دعا را که خودم ساخته بودم خواندم:

«پروردگارا، بالاپوشم زیادى کوتاه است و من چوپان بدى هستم که نمى‌تواند ملتش را زیر آن پناه دهد. نیازهاى عده‌اى را برمى‌آورم و عده‌اى دیگر را در نیازهاشان نابود مى‌کنم.

«پروردگارا، مى‌دانم که هر آرزویى زیباست. آرزوى آزادى و آرزوى نظم و انضباط. آرزوى نان براى بچه‌ها و آرزوى از خود گذشتن به‌خاطر نان. آرزوى دانش که مى‌آزماید و آرزوى احترام که مى‌پذیرد و بنیاد مى‌نهد. آرزوى احترام به بزرگان که فرد را ملکوتى مى‌کند و آرزوى تقسیم کردن که به دیگران پاداش مى‌دهد. آرزوى زمان که اندیشیدن را میسر مى‌سازد و آرزوى کار که زمان را پر مى‌کند. آرزوى عشق معنوى که جسم را مجازات و فرد را بزرگ مى‌کند و اشتیاق به ترحم که بر جسم مرهم مى‌نهد. اشتیاق به آینده براى ساختن و اشتیاق به نجات دادن گذشته. اشتیاق به جنگ که بذرها را مى‌کارد و اشتیاق به صلح که محصول را برداشت مى‌کند.

«اما این را هم مى‌دانم که این اختلاف نظرها، اختلاف‌هایى گفتارى است و هر بار که بشر به مرحله‌ى بالاترى مى‌رسد، کمى از بالاتر به آن‌ها مى‌نگرد. آن‌وقت دیگر اختلاف نظرى وجود ندارد.

«پروردگارا، مى‌خواهم جنگجویانم را به اصالت برسانم و پرستشگاه‌ها را زیبا سازم تا آدم‌ها تغییر کنند و زندگى‌شان مفهومى پیدا کند. اما امشب ضمن قدم زدن در صحراى عشقم، به دختر بچه‌اى برخوردم که مى‌گریست. سرش را بلند کردم تا در چشمانش بنگرم. موج غمى که در آن‌ها دیدم خیره‌ام کرد. پروردگارا، اگر از پى‌بردن به‌علت اندوه او خوددارى کنم، بخشى از دنیا را نادیده گرفته‌ام و کارم را به‌هیچ‌وجه تمام نکرده‌ام. نه این‌که بخواهم از هدف‌هاى بزرگم چشم بپوشم، اما دلم مى‌خواهد این دختر بچه تسلا یابد! چون فقط آن موقع است که دنیا روال خوبى پیدا مى‌کند. این دختر بچه هم نشانه‌اى از دنیاست.»