معرفی و دانلود کتاب دیپلماسی اجبار: راهبرد فشار حداکثری آمریکا برای مقابله با جمهوری اسلامی ایران

معرفی کتاب دیپلماسی اجبار: راهبرد فشار حداکثری آمریکا برای مقابله با جمهوری اسلامی ایران

کتاب دیپلماسی اجبار: راهبرد فشار حداکثری آمریکا برای مقابله با جمهوری اسلامی ایران نوشته عبدالله مرادی، به روابط میان دو کشور ایران و آمریکا می‌پردازد و اسناد راهبردی امنیتی آمریکا از سال 2017 تا 2019 را مورد بررسی قرار می‌دهد.

واقعیت آن است که در طول چهل سال گذشته انقلاب اسلامی با روی کارآمدن دولت‌های مختلف از احزاب دموکرات و جمهوری‌خواه در آمریکا همواره دشمنی با جمهوری اسلامی ایران به اشکال مختلف تداوم یافته است. به گونه‌ای که بهره‌گیری از قدرت نظامی، نفوذ سیاسی، مداخله‌جویی و تحریم اقتصادی، از جمله الگوهای رفتاری پایداری بوده‌اند که در طول چهار‌ دهه گذشته از سوی آمریکا، بر ملت ایران تحمیل شده است.

بر همین اساس آنچه در این کتاب به عنوان هدف مدنظر قرار دارد این است که راهبرد کلان آمریکا در دوره ترامپ مقابل جمهوری اسلامی، اعم از هدف‌گذاری، شیوه‌های کنش و سیاست‌های اجرایی تبیین گردد. چه اینکه با روی کار آمدن دولت دونالد ترامپ در آمریکا و رویکرد تخاصم­‌آمیز آن علیه جمهوری اسلامی ایران، منابع علمی اندکی در تبیین اهداف و سیاست خارجی آمریکا تولید شده‌اند که مبتنی بر مستندات پژوهشی، گویای جهت‌گیری‌های سیاست خارجی ترامپ به‌ویژه علیه جمهوری اسلامی ایران باشند.

فصل اول این کتاب به تبیین ریشه‌های دشمنی آمریکا با ایران و الگوهای تخاصمی از جنگ تحمیلی تا انقلاب رنگی و سپس تحریم‌های هوشمند می‌پردازد. فصل دوم بر این موضوع متمرکز است که اصولاً دولت ترامپ از کدام منظر ایدئولوژیک به عرصه سیاست بین‌الملل می‌نگرد.

دغدغه اصلی فصل سوم این است که بر مبنای یافته‌های فصل دوم، چارچوب راهبرد دولت ترامپ در مقابل ایران ارائه گردد و فصل چهارم نیز به تشریح مؤلفه‌های راهبردی و سیاست‌های اجرایی آمریکا در مقابل ایران اختصاص یافته است.

در بخشی از کتاب دیپلماسی اجبار می‌خوانیم:

روند تخاصم آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران با گذر از سال‌های نخستین انقلاب به ‌مرور از رویکرد نظامی برای براندازی فاصله گرفته و به‌طور عمده در چارچوب سیاست مهار تعریف می‌گردید که طی آن فشارهای اقتصادی - سیاسی و ناموازنه‌سازی امنیتی - نظامی، جمهوری اسلامی را مجبور به تغییر بنیادین رفتار نماید. با این‌حال پویایی‌های سیاست داخلی ایران به‌ویژه با روی کار آمدن «دولت اصلاحات» با شعار محوری «توسعه سیاسی» باعث گردید تا کنش راهبردی آمریکا در مقابل جمهوری اسلامی ایران از پیچیدگی‌های بیشتری برخوردار گردد که به‌طور عمده در چارچوب «استحاله هویتی» نظام و بهره‌گیری از بحران‌هایِ سیاسیِ داخلی تعریف می‌گردید. این رویکرد آمریکا با روی کارآمدن نومحافظه‌کاران و به‌ویژه پس از 11 سپتامبر 2001 م وارد مرحله جدیدی گردید.

آن‌ها گمان کردند با اعمال یک فشار سیاسی مؤثر و ایجاد هراس از تهاجم نظامی می‌توان به تغییر رژیم در ایران با فعال‌سازی شکاف‌های درون نظام دست یافت. اپوزیسیون ضد انقلاب نیز حضور نیروهای نظامی آمریکا در عراق و افغانستان را فرصتی طلایی برای براندازی حکومت ایران تلقی می‌کردند به‌گونه‌ای که در اصل قرار بود نتیجه جنگ عراق و افغانستان تسریع فرآیند تغییر رژیم در ایران باشد. پس علی‌رغم رویکرد آشتی‌جویانه جمهور اسلامی ایران در پذیرش «پروتکل الحاقی» NPT و نیز همکاری‌های امنیتی در زمینه جنگ علیه تروریسم در افغانستان و سپس تشکیل دولت موقت افغانستان، ایران از سوی کاخ سفید در فهرست کشورهای «محور شرارت» قرار گرفت. به همین علت «جوست هیلترمن» استاد دانشگاه جورج تاون آمریکا در سخنرانی خرداد 1381 ه.ش خود در دفتر مطالعات سیاسی و بین‌الملل وزارت خارجه اشاره می‌کند که: «آمریکا می‌خواهد رهبری و نظام اسلامی را در ایران عوض کند. به همین دلیل در شرایط فعلی، آشتی‌جویی و مسالمت بین ایران و آمریکا معنی ندارد؛ زیرا آمریکا بیشتر در پی تغییر نظام است تا رسیدن به آشتی»

فهرست مطالب کتاب

فصل اول: روندهای تاریخی و الگوهای تخاصمی آمریکا علیه جمهوری اسلامی
فصل دوم: منطق، اهداف و روش‌های سیاست خارجی آمریکا در دولت ترامپ
فصل سوم: ایران در متن اسناد راهبردی و ادراک بین الاذهانی آمریکا
فصل چهارم: مؤلفه‌های راهبرد «فشار حداکثری» معطوف به براندازی
جمع‌بندی پایانی
منابع و مآخذ