معرفی و دانلود کتاب رد گم

معرفی کتاب رد گم

کتاب رد گم شناخته شده‌ترین رمان آلخو کارپانتیه در ژانر رئالیسم جادویی، سرگذشت مردی آهنگساز و موسیقی‌دان را به تصویر می‌کشد که برای فرار از زندگی بی‌معنای خود، راهی سفری پرفراز و نشیب می‌شود و به دنیای اطرافش رنگ و بوی تازه‌ای می‌بخشد. این اثر پرکشش در سال 1956 موفق به دریافت جایزه‌ی بهترین کتاب خارجی فرانسه شد.

درباره‌ی کتاب رد گم:

یکی از حیرت‌انگیزترین کتب قرن بیستم که موضوعات اجتماعی و فرهنگی را مورد بررسی قرار داده و به بیست زبان دنیا ترجمه شده است، کتاب رد گم (The Lost Steps) نام دارد. آلخو کارپانتیه از بهترین نویسندگان اسپانیایی در این اثر فوق‌العاده که از آن به عنوان پدر ادبیات مدرن آمریکای لاتین یاد می‌کنند، زندگی انسان را از دوران پارینه سنگی تا قرون وسطی به وسیله‌ی داستانی تکان‌دهنده شرح می‌دهد.

داستان کتاب رد گم ماجرای زندگی سرد و بی‌روح زن و شوهری هنرمند را به تصویر می‌کشد که گویا رنگ سیاهی به خود گرفته و دچار روزمرگی و یکنواختی شده است. زن در حیطه‌ی تئاتر و مرد در زمینه‌ی آهنگسازی و موسیقی فعالیت دارد. داستان این کتاب از زبان مرد روایت می‌شود، وی بعد از اینکه در دانشگاه موسیقی فارغ‌التحصیل شد، ناچاراً از مسیر اصلی زندگی‌اش منحرف و وارد دنیایی می‌شود که اصلا به آن علاقه‌ای ندارد.

مرد روزی بر حسب اتفاق یکی از اساتیدش را ملاقات می‌کند و زندگی را در پیش می‌گیرد که از اول آرزویش را داشت. استاد به او پیشنهاد می‌دهد که برای تحقیق راجع به سازهای ابتدایی قبایل آمریکای لاتین وارد سفری رازآلود شود. او در این سفر هستی شناسانه، جهان را با زاویه‌ی جدیدی می‌نگرد و شما را با خود به زمان و مکان‌های دیگری می‌برد. آله‌خو کارپانتیه در این کتاب به کمک موسیقی شما را با انواع زندگی بشریت آشنا کرده و دنیای تازه‌ای پیش روی‌تان قرار می‌دهد.

نکوداشت‌های کتاب رد گم:

- فوق العاده. (New Yorker)
- احساسی و تصویرگرایانه. (Kirkus Reviews)
- داستانی آموزنده و در عین حال جذاب. کتابی غنی در سبک، در حس و در تصویرسازی. (New York Times Book Review)

کتاب رد گم برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب خواندنی برای تمام افرادی که به ادبیات اسپانیا و آثار آلخو کارپانتیه علاقه دارند و دوست‌داران حوزه ادبیات و داستان‌خوانی لذت‌بخش خواهد بود.

با آلخو کارپانتیه بیشتر آشنا شویم:

بنیانگذار رئالیسم جادویی که در سال 1904 در لوزان سوئیس چشم به جهان گشود، آلخو کارپانتیه (Alejo Carpentier) نام دارد. او به دلیل اینکه پدرش اهل فرانسه و مادرش اهل روسیه بود در دنیای فرهنگی کاملاً متفاوت بزرگ شد. کارپانتیه در زمان کودکی‌اش به همراه پدر و مادر خود به کوبا رفت و تحصیل در رشته‌ی معماری را آغاز نمود. وی بعد از جدایی پدر و مادرش تحصیلاتش را کنار گذاشت و کار نقد سیاسی و فرهنگی را آغاز نمود. آلخو کارپانتیه از نویسندگان برتر محسوب می‌شود که در سال 1977 موفق به برنده جایزه‌ی میگل دو سروانتس شد.

آثار آلخو کارپانتیه:

- کتاب گام‌های گمشده
- کتاب نیایش بهار
- استفاده از روش
- انفجار در کلیسای جامع
- شکار انسان
- کنسرت باروک
- قلمرو این عالم

جملات برگزیده‌ی کتاب رد گم:

- و فلک که بالای سر توست مس خواهد شد، و زمینی که زیر پای توست آهن. (سفر تثنیه، بیست و هشتم)
- آهان! بوی زندگی به مشام می‌رسد! (شلی)
- آیا پای درختان جز سکوت و آرامش پیچک‌ها نخواهد بود؟ پس خوب است نگهبانانی باشد. (پوپول‌ووه)

در بخشی از کتاب رد گم می‌خوانیم:

همان وقت که پشتِ تالار کنسرت در پیاده‌روِ بی‌سرپناه راه می‌رفتم، ابر دست‌ به‌ کارِ بارش شد. یادِ راه‌ پله‌ای فلزی افتادم که به ورودیِ نوازندگان می‌رسید. از کسانی که وارد می‌شدند بعضی را می‌شناختم و می‌توانستم بدونِ دردسر خودم را به صحنه‌ی اجرا برسانم. اعضای یک گروه کُر مشهور یکی‌ یکی به‌نام خوانده می‌شدند که بر صحنه بروند. نوازنده‌ی تیمپانی طبل‌هاش را به ضربات پیوسته‌ی انگشت وارسی می‌کرد، صدای طبل‌ها بر اثر گرما بیش‌ازحد زیر افتاده بود. سولیستِ گروه ویولونش را به چانه گرفته بود و نُت سی‌بمل را بر پیانو می‌نواخت و نوازندگان کُر، باسون و کلارینت در این آشفته‌بازارِ گام‌ها، تحریرها و کوک کردن‌ها، که صدای واقعیِ نُت‌ها را تحت‌الشعاع می‌گذاشت، سروصدا می‌کردند.

همیشه وقتی اعضای یک گروه ارکستر سنفونیک را می‌دیدم که نشسته‌اند و نُت‌هاشان را جلوشان گذاشته‌اند، بی‌صبرانه منتظر لحظه‌ای می‌شدم که صداهای ناهمساز فروکش کند، چارچوبی منظم و متناظر با اراده‌ی قبلیِ انسانی شکل بگیرد و خود را در حرکاتِ معیارِ پیش‌رَوی بیان کند که اغلب مطیعِ تصمیم‌های بازمانده از یک یا دو قرن پیش بود.

دستورات مردانی را به زبان موسیقی در دفترهای نُت نوشته بودند که، هر چند در قبرهای آراسته مدفون بودند یا استخوان‌هاشان در آشفتگیِ حزن‌انگیزِ گورهای دسته‌جمعی گم شده بود، حقوقِ مؤلف‌شان هنوز برقرار بود و معیاری بر حرکات و احساسات انسان آینده طرح می‌کردند. با خود گفتم این نیروی پس از مرگ، بسته به سلیقه‌ی نسل‌های مختلف، گاه دچار زوال و ادبار می‌شود و گاه قوی‌تر و بُرنده‌تر. بنابراین براساس اجراها می‌توان اثبات کرد زمان در سال‌هایی بیشترین بهره را به باخ و واگنر رسانده است حال آن‌که تلمان یا کروبینی چندان نصیبی نبرده‌اند.