معرفی و دانلود کتاب روزهای برمه

معرفی کتاب روزهای برمه

کتاب روزهای برمه نوشته‌ی جورج اورول، یکی دیگر از آثار انتقادی این نویسنده‌ی بزرگ محسوب می‌شود که بر اساس تجربه‌ی شخصی و وضعیت کشور برمه نوشته است. اورول که آثاری همچون 1984 و قلعه‌ی حیوانات را در کارنامه‌ی خود دارد به انتقاد از سیاست‌های استعمارگرانه‌ی بریتانیا می‌پردازد.

خلاصه‌ی رمان روزهای برمه:

داستان جذاب رمان روزهای برمه (Burmese Days) در امپراتوری برمه‌ و در شهری خیالی می‌گذرد. در آغاز داستان، یک قاضی اهل برمه که فردی فاسد است و یوپوکین نام دارد، در حال دسیسه‌چینی برای خراب کردن وجهه‌ی دکتری هندی به نام وراسوامی است. وراسوامی به دلیل دوستی صمیمانه‌ی خود با فردی اروپایی از مهلکه نجات پیدا می‌کند و این تجربه منجر می‌شود تا او بخواهد دوستی خود را با اروپایی‌ها بیشتر کند و به همین جهت تصمیم می‌گیرد تا در باشگاه بریتانیایی‌ها عضو شود. از طرف دیگر یوپوکین بیکار ننشسته و دائماً در گوش اروپایی‌ها می‌خواند که این دکتر خائن است و افکاری علیه بریتانیا دارد و برای اثبات گفته‌های خود دست به هر عملی می‌زند.

درباره‌ی کتاب روزهای برمه:

جورج اورول (George Orwell) در کتاب پیش رو، نحوه‌ی فعالیت امپراتوری بریتانیا در کشورهای مستعمره‌ را به تصویر می‌کشد و نسبت به آن انتقادهای تند و شدیدی می‌کند. اورول بخش عمده‌ای از سال‌های کودکی و نوجوانی خود را در کشورهای مستعمره‌ی بریتانیا گذراند و به احتمال زیاد از تجربیات شخصی خود برای نوشتن این کتاب استفاده کرده است. اورول مانند بسیاری از آثار دیگرش انتقادهای خود را از زبان شخصیت اصلی داستان مطرح می‌کند. او از وضعیت کشور برمه ناراحت است اما فردی ترسو است بنابراین افکار خود را بر زبان نمی‌آورد. این کتاب به واسطه‌ی نگاه واقع‌بینانه به مسئله‌ی استعمار در سال 2012 برنده‌ی جایزه‌ی ادبی ملی برمه شد.

نکوداشت‌های کتاب روزهای برمه:

- رمانی تحسین برانگیز. (New Statesman)
- با جذابیت، کنایه‌ها و روایتی فوق‌العاده. (Bookrags)
- رمانی واقع‌گرایانه. (Kirkus Reviews)

در بخشی از کتاب روزهای برمه می‌خوانیم:

در یک لحظه کوباسین پیدا شد. او مردی قد بلند با شانه‌های باریک بود که در میان مردم برمه کمتر چنین چیزی دیده می‌شد، همچنین صورتش بطور عجیبی صاف و تیره رنگ بود که انسان به یاد ماده ژلاتینی قهوه‌ای رنگ می‌افتاد.

یوپوکین اورا وسیله منفعت‌آور برای خودش می‌دانست. اومردی بود که قوه تخیلش ضعیف بود. ولی انسانی فعال و پرتلاش و یک منشی عالی بود که آقای مک گرگور معاون کلانتر به او اطمینان کامل داشت. واکثر کارهای اداری محرمانه خود را به او واگذار می‌کرد. یوپوکین که به علت افکارش در وضعیت خوبی بسر می‌برد، خنده کنان به سمت کوباسین رفت و به سمت جعبۀ ساقۀ پان اشاره کرد و گفت: «خیلی خوب کوباسین کار‌ها چگونه پیش می‌رود؟ امیدوارم آن طور که آقای مک گرگور می‌گوید باشد.» سپس یوپوکین به زبان انگلیسی گفت: «آیا بصورت مشخص در حال ترقی است؟»

کوباسین حتی به این حرف خنده‌دارش هم لبخند نزد. وهمانگونه که با قد بلندش روی یک صندلی خالی می‌نشست گفت: «خیلی خوب است، عالی جناب. امروز یک نسخه از روزنامه ما هم رسیده لطفاً یک نگاهی به آن بیندازید.»

سپس هم یک کپی از روزنامه‌ای که به دو زبان با اسم (وطن دوست برمه‌ای) را به او داد. این روزنامه دارای هشت صفحه پاره و کهنه بود که مطالب آن روی یک کاغذ که مانند کاغذ آب خشک کن بود به شکل ناجوری چاپ شده بود. بخشی از نوشته‌های آن از قبیل خبرهائی می‌شد که از مطلب‌های روزنامه رانگون به سرقت رفته بود و بخش دیگر هم داستانهائی تغییر یافته‌ای بود که از انسانهای شجاع ملی گرفته شده بود.