معرفی و دانلود کتاب ستاره خواران

معرفی کتاب ستاره خواران

رومن گاری در کتاب ستاره خواران، زندگی فردی مستبد در آمریکای جنوبی را به تصویر می‌کشد، که با خصوصیت و ویژگی‌های اخلاقی نامتعارفش مردم را به ستوه آورده و در نهایت به وسیله‌ی همان مردم گرفتار و سرنگون می‌شود.

خوزه آلمایو شخصیت اصلی داستان، پسری سرخ پوست است، که در گیر و دار مسیر زندگی پر فراز و نشیب خود به این نتیجه می‌رسد که جهان در دست شیطان اداره می‌شود. او برای اینکه بتواند در دنیا به بالاترین درجات دست یابد، باید تا حد ممکن بد بوده و روح خود را به شیطان بفروشد. او سعی دارد تا از لحاظ سیاسی رشد کرده و با اینکه مقامی رسمی ندارد اما به عنوان دیکتاتور بزرگ کشور شناخته شود.

کتاب ستاره خواران (The Talent Scout) در حقیقت داستان به قدرت رسیدن سرخپوستی خود رای با عقاید قبیله‌ای، که خواهان به دست آوردن رضایت شیطان است را شرح می‌دهد، نثر روان و توصیفات جالب رومن گاری (Romain Gary)، را می‌توان یکی از دلایل جذابیت بسیار این کتاب است.

گاری این کتاب را اولین بار در سال 1961 با نام استعدادیاب منتشر کرد. ولی بعدها آن را به فرانسه ترجمه و اسم Les Mageurs d’Etoiles را بر آن نگاشت که به مفهوم ستاره خواران است. کتاب حاضر را می‌توان از جمله آثار برجسته‌ی رومن گاری دانست.

رومن گاری را بیشتر بشناسیم:

رومن گاری در 8 مه سال 1914 در شهر ویلنیوس پایتخت لیتوانى دیده به جهان گشود. تا سن 14 سالگى در ویلنیوس با مادرش زندگى کرد و آنگاه به فرانسه رفت و تحصیلات خود را در رشته حقوق در پاریس ادامه داد. در سال 1937 براى خدمت سربازى در نیروى هوایى فرانسه ثبت نام کرد و چون جنگ جهانی دوم آغاز شد، وى هم‌دوش رزمندگان فرانسوى به جنگ با نیروهاى محور پرداخت. در سال 1945 با درجه‌ى سرگردی، ارتش فرانسه را ترک کرده و وارد سیاست شد. در این هنگام بود که وى قلم به دست گرفت و سرگرم نوشتن ماجراها و تجربه‌هاى زندگى خود شد.

گارى در دوران زندگى خود آثار ارزشمند و فراوانى از خود به یادگار گذاشته است که از جمله آنان مى‌توان به: تربیت اروپایى، شاه سلیمان، شبح سرگردان، سگ سفید، ریشه‌هاى آسمانى، خداحافظ گارى کوپر و بشارت سحرى اشاره کرد.

در بخشی از کتاب ستاره خواران می‌خوانیم:

در کادیلاک دوم، مردى حدوداً چهل ساله نشسته بود که با آن سبیل و ریش نوک تیزش یادآور تابلوهاى تبلیغاتى «دوران خوش گذشته» بود و به طرز عجیبى انسان را به یاد دوئل‌هاى شوهران متعصب با فاسقان همسرانشان مى‌انداخت و مرد مورد پسند روسپى‌هاى خصوصى بود و در مجموع مردى «شیک» به حساب مى‌آمد، با نوعى اندوه درونى سرگرم صحبت با همسفرش بود، مردى کوتاه قد، شیکپوش که موهاى مجعدش را با دقتى هندسى از وسط فرق باز کرده بود و این موها را چنان دقیق رنگ کرده بود که جز چند تار موى خاکسترى روى شقیقه‌هایش خودنمایى نمى‌کرد. مرد موقر چهل ساله مى‌گفت:

- موضوع یک غرور بیجاى شخصى در میان نیست. البته یک هنرمند اصیل همیشه تا حدودى به آینده مى‌اندیشد. من با غرور حاصل از تشویق‌ها، هورا کشیدن‌ها و چاپلوسى‌هاى تماشاچیان بیگانه نیستم که این دلگرمى را به هنرمند مى‌دهند که نامش تا ابد باقى مى‌ماند. ولى من آرزو دارم چنین افتخارى را به فرانسه بدهم، مى‌خواهم براى عظمت کشورم کارى بکنم. افسوس که ما دیگر آن ابرقدرت گذشته‌مان نیستیم. دلیل دیگرى براى فراتر رفتن از تمام مرزها که من احساس مى‌کنم مى‌توانم به این هدف برسم، چون این نبوغ را در خود سراغ دارم. براى موفقیت فقط یک گام کافى است، ولى معلوم نیست چرا همیشه کار در آخرین لحظه خراب مى‌شود. مسلماً در تاریخ بشر هیچ کس به چنین هدفى نرسیده است.