معرفی و دانلود کتاب فانوس

معرفی کتاب فانوس

علیرضا محمدی در کتاب فانوس، با ارائه‌ی داستانی زیبا عشق میان انسان‌ها، تلخی‌ها و شیرینی‌های زندگی را به تصویر می‌کشد.

کتاب فانوس مناسب چه کسانی است؟

خواندن این کتاب به علاقه‌مندان حوزه‌ی ادبیات و داستان‌خوانی پیشنهاد می‌شود.

در بخشی از کتاب فانوس می‌خوانیم:

پس از پیمودن این همه پله رسیدم، در را باز کردم و وارد شدم. رو به رویم ایستاده بود، پسرک جوانی با لباس‌های شیک و گران قیمت و چهره‌ای مغرور و از خود راضی، همان که اینجا را اداره و دیگران را به بردگی خود کشیده بود. برگه‌ به دست آمد و تأخیر برایم نوشت، این چندمین بار است که تأخیر می‌کنم او پس از دیدن این وضع تاکید کرد که اگر بار دیگر دیر بیایم اخراجم خواهد کرد. حوصله جر و بحث با این تازه به دوران رسیده را نداشتم و وارد اتاق کار خود شدم.

همه مشغول کار خود بودند اما هیچکس حواسش به کار نبود، فقط تظاهر می‌کردند که مشغول انجام وظایف هستند تا بیایند حقوقی بگیرند و با دلی خوش به خانه برگردند؛ دیگر فقط پول است که به نوعی محرک زندگی و عامل اشتیاق شده.

پس از گذشت چندین ساعت و اتمام کار آماده رفتن به سوی خانه شدم، دیدن این همه رفتار و اخلاق غیر انسانی مرا سخت خسته کرده بود، نیاز داشتم تا خود را به خانه ببرم و استراحتش دهم.

آسانسور باز خراب بود. هفت طبقه را با پله برگشتم و نفس زنان ایستاده بودم تا جانی تازه گیرم و بروم.

صحنه عجیبی دیدم، آسانسور از طبقه هفت داشت به سمت پایین می‌آمد، رسید و درش باز شد آقا بالا سریشان بود، همان که با این سن و سال به آن همه پیر حکم رانی می‌کرد و دستور می‌داد و همه چون موشی آزمایشگاهی با رضایت خود در دام گربه بودند. آسانسور را برایش به کار انداخته بودند چرا که می‌ترسیدند حقوق دهنده شان خسته شود و از حال برود. مرا دید در این حال خسته لبخندی زد و رفت تنفرم را هربار نسبت به خودش بیشتر می‌کرد؛ این وضع اینگونه نمی‌ماند، من هم تا جایی صبر و تحمل دارم اما اگر کاسه طاقتم لبریز شود دیگر...

ماشینم تغییرات زیادی کرده بود در این چند ساعت، درهایش را تماما خط خطی کرده بودند و آثار و هنر دست خود را روی ماشین من به جای گذاشته بودند. چقدر خوب‌اند و مهربان، این هم یادگاری از طرف آنان.

با خستگی تمام رسیدم، زنگ را زدم و چند لحظه بعد فرشته‌ای زیبا در را برایم باز کرد، فرشته‌ای به نام آرزو، همان آرزو که مدت‌ها پیش آرزویش کرده بودم! با دیدنش خستگی کاملا از یادم می‌رود، جانی تازه می‌گیرم و انرژی سرشار برای گذر لحظات همراه او به دست می‌آورم.

هربار از قبل زیبا‌تر است، هربار برایم پرمعنا و پر مفهوم‌تر، تنها او به من می‌فهماند معنی عشق و دوست داشتن را و دیگر هیچکس. کنار او بسیار احساس خوشبختی می‌کنم حتی در اوج بدبختی. با اینکه غم و درد زیاد دارم اما همین که کنارم هست انگار دیگر هیچ مشکلی ندارم، همین بود تنها خواسته و نیاز من. از دار دنیا فقط او را می‌خواهم که به من می‌فهماند معنای عشق را، اوکه در عین این همه نداری بزرگ‌ترین دارایی‌ام است!