معرفی و دانلود کتاب قصه‌های مثنوی معنوی

معرفی کتاب قصه‌های مثنوی معنوی

کتاب قصه‌های مثنوی معنوی نوشته‌ی حمیدرضا اشرفیان، شامل مجموعه‌ای از قصه‌های جذاب است که با بیانی ساده و روان توسط مولانا جلال‌الدین محمد رومی به نظم در آمده.

مولوی در کتاب مثنوی، حکایت‌ها و قصه‌ها را برای توضیح و تشریح نکته‌های اخلاقی و عرفانی که گفته آورده است. او به هیچ وجه قصد داستان‌ سرایی و سرگرمی مخاطب خود را نداشته و در قالب این قصه‌ها حرف دل و منظور خود را به خواننده می‌رساند.

زبان شعر از زبان نثر بسیار گویاتر و رساتر است و تأثیر عمیقی بر مخاطب خود می‌گذارد. ولی قصه‌های آورده شده در این کتاب چون برای بیان منظور و مثال گفته‌های شاعر به کار می‌رود به صورت پراکنده است و از آن‌جا که برای بزرگترها نوشته شده پر است از کلمات عربی و ضرب‌المثل‌ها و آیات و احادیث که فهم آن برای مخاطب سنین پایین سخت می‌شود.

حمیدرضا اشرفیان در این کتاب سعی کرده‌ است با بیانی ساده و در عین حال امانت‌ داری قصه‌های نقل شده را همان‌طور که پدر و مادرها برای کودکان قصه می‌گویند، بیان کند تا کودک به خاطر ندانستن بعضی از معانی کلمات خسته نشود و قصه جذابیت خود را حفظ نماید.

قصه نقش بسزایی در شکل گرفتن شخصیت کودک دارد و کودک با قرار دادن خود به جای شخصیت‌های قصه آن‌ها را الگوی خود قرار می‌دهد و قصه‌های ادبیات خودمان که پر است از مفاهیم انسانی، عرفانی و مذهبی کار بسیار گسترده‌ای را برای کودکان این سرزمین می‌طلبد.

در بخشی از کتاب قصه‌های مثنوی معنوی می‌خوانیم:

روزی مرد خار کنی بود که هر روز می‌رفت و از بیابان خار جمع می‌کرد و به ده می‌آورد و می‌فروخت و به این وسیله روزگار خود را می‌گذراند. روزی مرد تصمیم گرفت و با خود گفت:

«چرا من به خودم زحمت بدهم و به بیابان بروم همین جا جلوی خانه‌ام خار می‌کارم و دیگر به بیابان نمی‌روم.»

مرد بوته خاری جلوی خانه‌اش کاشت. روز به روز خار بزرگتر می‌شد و در پای درویشان و بچه‌ها و خلاصه تمام کسانی که از جلوی خانه مرد خارکن رد می‌شدند، می‌رفت و پای آن‌ها را زخم می‌کرد و خون جاری می‌شد.

مردم از این درخت خار در عذاب بودند و هر چه‌ قدر مرد خارکن را ملامت می‌کردند که درخت خار را بکن در گوش او فرو نمی‌رفت و هی امروز و فردا می‌کرد تا این که مردم از دست خارکن به حاکم شهر شکایت کردند. حاکم دستور داد مرد خارکن را نزد او بیاورند. حاکم به مرد خارکن گفت:

«چرا درخت خارت را نمی‌کنی و امروز و فردا می‌کنی؟ این را بدان که هر روز که می‌گذرد درخت خار ریشه‌هایش محکم‌تر می‌شود و هرروز تو ضعیف‌تر و پیرتر می‌شوی. اگر امروز تو آن را نکَنی بالاخره روزی فرا می‌رسد که اگر بخواهی هم نمی‌توانی درخت خارت را بکنی.»

خارکن که دید حاکم درست می‌گوید و حرف حساب جواب ندارد زود رفت و تبرش را برداشت و درخت خار را کند و به این ترتیب مردم از شر درخت خار راحت شدند و حاکم را دعا کردند.

فهرست مطالب کتاب

مقدمه
خفته و مار
پشه و باد
الاغ و شتر
هُدهُد و سلیمان
مردی که خار می‌کاشت
صیادها و ماهی‌ها
زاهدی که در سال قحطی می‌خندید
شتر، قوچ و گاو
شغال و خُم رنگرزی
طاووس و حکیم
گوهر و ایاز
مارگیر
شیر در تاریکی
مار دزد
موش شتر دزد
دزد دُهُل زَن
باز فراری
خانه سگ
تشنه و آب
فرستاده ماه
درخت علم
لباس خارکنی ایاز
نجات نمرود
پادشاه و کنیز