معرفی و دانلود کتاب لاک تنهایی‌ام را می‌شکافم

معرفی کتاب لاک تنهایی‌ام را می‌شکافم

کابوس تنهایی و ترس دیرینه بشر از آن به روایت آنا گاوالدا! کتاب لاک تنهایی‌ام را می‌شکافم مجموعه داستانی شامل شش داستان کوتاه است که برشی از زندگی انسان‌های مدرن و امروزی را با زبان و لحنی صمیمانه روایت می‌کند. نویسنده پرفروش فرانسوی در این کتاب عمیقا به موضوع تنهایی و انزوای بشر پرداخته است.

درباره کتاب لاک تنهایی‌ام را می‌شکافم:

آنا گاوالدا (Anna Gavalda) در این مجموعه داستان کوتاه، شش روایت از فراز و فرود زندگی مدرن را به تصویر می‌کشد. روایت‌هایی که بیانگر زندگی امروزی در فرانسه و دغدغه‌های آن است. گاوالدا در کتاب لاک تنهایی‌ام را می‌شکافم (The Cracks in Our Armour) به اصالت داستان‌نویسی خود بازگشته است. او که با این سبک داستان‌نویسی به شهرت رسیده، این بار نیز با مضامین شناختی و ذهنی، مجموعه‌ای از شش داستان کوتاه را خلق کرده است.

بارزترین موتیف این داستان‌ها، تنهایی و ترس از آن برای انسان معاصر است. بسیاری از روانشناسان و جامعه‌شناسان این حقیقت را که تنهایی بزرگ‌ترین کابوس بشر امروزی است، تایید کرده‌اند. یکی دیگر از ویژگی‌های کتاب لاک تنهایی‌ام را می‌شکافم، تعدد شخصیت‌های داستان است. گاوالدا برای برخی از این شخصیت‌ها توضیح دقیق و مشخصی ارائه نمی‌کند، آن‌ها صرفا در داستان حضور دارند بدون این که نام و هویتی مشخص داشته باشند.

نویسنده در فضاسازی این داستان‌ها نیز عملکرد قابل قبولی داشته است؛ برای مثال روایت اکثر حوادث داستان در شب و تلاش شخصیت‌ها برای ارتباط گرفتن با دیگران و صحبت کردن‌شان همگی حاکی از ترسیم فضای انزوا و خلأ است. روح انسان‌گرایی در گوشه گوشه‌ی این شش داستان به چشم می‌خورد.

نکوداشت‌های کتاب لاک تنهایی‌ام را می‌شکافم:

- صداهایی که در این شش داستان شنیده می‌شود، هر کدام کاملاً متفاوت از یکدیگر است و شخصیت‌های آن برای مدت‌ها در ذهن شما باقی خواهد ماند. (مجله عصر)
- گاوالدا اثری خلق کرده که به طرز چشمگیری صمیمی و زنده است. او دارای استعدادی خارق العاده در آفریش حس توامان غم و شادی است. (lire)
- مجموعه داستانی دوست‌داشتنی که بار دیگر ثابت کرد گاوالدا یک مشاهده‌گر عالی‌ست. او حقیقتا یک انسان‌گراست. (مجله پاریسی‌ها)
- گاوالدا بهترین شیوه برای توصیف زندگی واقعی مردم انتخاب کرده است. (لوموند)

خواندن کتاب لاک تنهایی‌ام را می‌شکافم به چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟

تمامی علاقمندان داستان‌های کوتاه اجتماعی را به خواندن این اثر جذاب دعوت می‌کنیم. همچنین تمامی دوست‌داران ادبیات فرانسوی از مطالعه این مجموعه داستان لذت خواهند برد.

با آنا گاوالدا بیشتر آشنا شویم:

برجسته‌ترین چهره داستان‌نویسی معاصر فرانسه، آنا گاوالدا، دسامبر 1970 در پاریس چشم به جهان گشود. او کودکی و نوجوانی را به سختی و با دشواری‌های فراوان سپری کرد. آنا در 14 سالگی به سرپرستی خاله‌اش در آمد و به دلیل برخوردار نبودن از وضعیت مالی و معیشتی مناسب، وی مجبور به کار در رستوران‌ها و گل‌فروشی شد. دومین ناکامی او در زندگی شخصی‌اش ازدواج ناموفقی بود که داشت. او مادر دو فزند است و اکنون در پاریس با مجله Elle همکاری می‌کند. مشهورترین اثر داستانی گاوالدا که بارها به زبان فارسی ترجمه شده است، «دوست داشتم کسی جایی منتظرم باشد» و «من او را دوست داشتم» نام دارد. آنا که در دوران تحصیلش در دبیرستان به تدرس زبان فرانسوی مشغول بود، با وجود تمام سختی‌های زندگی‌اش توانست بورسیه دانشگاه سوربن را اخذ کند.

موتیف اصلی داستان‌های گاوالدا، توجه به انسان‌هایی است که در زندگی سرکوب شده‌اند. به نظر او هر انسانی دارای نقطه ضعفی است. او به کسانی که خود را بدون نقطه ضعف نشان می‌دهند و طوری رفتار می‌کنند که گویی هرگز دچار لرزش نمی‌شوند، اعتمادی ندارد. آثار این نویسنده صاحب‌سبک، به زبان‌های مختلفی از جمله انگلیسی و آلمانی در سراسر دنیا ترجمه شده است.

این نویسنده خوش استعداد، توانست رکورد فروش بیش از سه میلیون نسخه کتاب‌هایش را به دست آورد. او همچنین در سال 2017 به عنوان یکی از برگزیدگان نهایی GPLA در رسانه‌های آفریقایی معرفی شد.

در بخشی از کتاب لاک تنهایی‌ام را می‌شکافم می‌خوانیم:

او از من خیلی مسن‌تر بود. می‌گفت بیمار است، نمی‌توانست تحمیل زوالش را به ما تحمل کند و مدام توی گوشم می‌گفت پس از او باید با مردی جوان‌تر و سالم‌تر ازدواج کنم، می‌گفت باید به خاطر خودم این کار را انجام بدهم؛ به خاطر بچه‌ها و برای آرامش روح او. بخصوص به خاطر آرامش روح و روان و عشق خودم... می‌دانی من چقدر خودخواهم... تا آنجا که توانستم دهانم را بستم، به ضرب بوسه‌ها، اعتراض‌ها، انکارها، حرافی‌ها، خنده‌ها و اشک‌ها و دست آخر، او، با همۀ این حرف‌ها، مزدم را کف دستم گذاشت.

از او دلخور بودم. تا مدت‌ها به نظرم می‌رسید نه‌تنها ما را از زوالش دور نگه نداشت، بلکه آن را برای همیشه به ما تحمیل کرد. بچه‌هایش را برای خاکسپاری دعوت نکردم، پدرومادرش را نیز همین‌طور. خودم تنها او را تا کورۀ جسدسوزی گورستان پرلاشز همراهی کردم و سپس، در حالی که ظرف خاکستری را که هنوز ولرم بود، زیر پلوورم پنهان کرده بودم، در جهت عکس همان مسیر، سوار مترو شدم. همان شب با شریک او حرف زدم. آن وقت‌ها خیلی احساساتی بودم، اما زن‌های جوان بیوه، اغلب خیلی احساساتی‌اند. چندماهی را با درد و رنج فراوان گذراندم، سپس تصمیم گرفتم اسباب‌کشی کنم و این آپارتمان کوچک، نجاتمان داد.

او مردی بود بی‌اثاث، بی‌خاطره، بی‌همسایه، بی‌دوست قصاب، بی‌دوست نانوا، بی‌دوست روزنامه فروش، بی‌رفیق پیشخدمت کافه، بی‌دوست رستوران‌دار و بی‌کارمند خشکشویی‌ای که او را بشناسند و خیلی دوستش داشته باشند، چون او به گونه‌ای دلپذیر دوست داشتنی بود، مردی بدون رفیق همکلاس، مردی همان قدر ساده‌دل که جریحه‌دار کننده، بدون معشوقۀ دلسوز که از زور مهربانی نتواند راستگو باشد، مردی بی‌دلیل راه، بی‌عادت، بی‌صندوق پستی، بی‌زنگ، بی‌آسانسور، بی‌توری پشت پنجره، بی‌هیچ چیز بود و برای همین، سرانجام دردمان توانست آرام بگیرد.

فهرست مطالب کتاب

عشق ادب ورزانه
پناه گرفته
سگم به زودی می‌میرد
جان
سرباز پیاده‌نظام
یک پسر