معرفی و دانلود کتاب مدل آموزش رسانه‌ای (در کشورهای در حال توسعه/برزیل)

معرفی کتاب مدل آموزش رسانه‌ای (در کشورهای در حال توسعه/برزیل)

کتاب مدل آموزش رسانه‌ای (در کشورهای در حال توسعه/برزیل)، با نگاهی به سواد رسانه‌ای غیر رسمی در یک کشور و با توجه به اهمیت یادگیری در عصر حاضر، مدلی برای آموزش از طریق رسانه‌ها ارائه نموده است.

همچنین این اثر مفهوم مدل آموزش رسانه‌ای در برزیل (Media Literacy in Brazil)، به عنوان کشوری در حال توسعه را از دیدگاه آموزش غیررسمی تحلیل می‌کند. از آنجایی که با تغییر در رفتار فرد، یادگیری حاصل می‌شود و رسانه‌های آموزشی به عنوان ابزاری تأثیرگذار در جهت فرایند یادگیری و یاددهی در سازمان‌ها مطرح هستند، می‌توان نتیجه‌گیری کرد که یادگیری از طریق رسانه‌های آموزشی نیز موجب تغییر رفتار مخاطبان می‌شود.

مونیکا پگیورر کاپرینو (Monica Pegurer Caprino)، جووان فرانسیسکو (Juan Francisco) و مارتینز کردا (Martinez Cerda) در کتاب حاضر، این موقعیت را با نمونه‌ای از پروژه‌ها و سازمان‌هایی که فعالیت‌های رسانه‌ای را بر اساس سه بعد شناخته شده‌ی آموزشی رسانه (دسترسی/استفاده، تفکر و درک انتقادی و تولید محتوای رسانه‌ای) توسعه داده‌اند، بیان می‌کنند. این پروژه‌ها بر اساس جوامع مختلفی از شهروندان با سطوح مختلف تقسیم‌بندی (سن، مکان سکونت، موقعیت اجتماعی، گروه‌های اجتماعی و زمینه‌های حرفه‌ای) مورد هدف قرار گرفته‌اند.

یافته‌ها نشان می‌دهند که غلبه بر فعالیت‌های مرتبط با تولید محتوای صوتی و تصویری و گسترش حقوق و توانایی‌های ارتباطی جوامع خاص، به طور کلی از رسانه‌های سنتی حذف شده است. بنابراین با توجه به اندازه و تفاوت‌های اجتماعی بسیار زیاد در کشور برزیل، باید از مکمل‌هایی که آموزش غیررسمی برای آموزش و برنامه‌ی رسمی فراهم می‌کند استفاده شود تا منجر به توسعه‌ی آموزش رسانه‌ای شهروندان شود.

در تعریف اصطلاح "آموزش رسانه‌ای" می‌توان گفت، فرایندی است در ارائه‌ی محتوای آموزشی از یاددهنده به فراگیر از
طریق ابزار رسانه‌ای. به طور مثال، اگر فراگیر از طریق رسانه‌ی تلویزیون که جزو دسته‌بندی رسانه‌های جمعی است، به مبحث تعلیم و تربیت بپردازد، در حقیقت نوعی رسانه آموزشی را تجربه می‌کند.

همچنین زمانی که افراد در اجتماعات از طریق شبکه‌های اجتماعی به تسهیم دانش می‌پردازند، از رسانه‌های آموزشی بهره می‌گیرند. بنابراین هر یک از رسانه‌ها که با هدف یادگیری و آموزش به مخاطبان، مورد استفاده قرار می‌گیرند را "رسانه آموزشی" می‌گویند.

گفتنی است که تنها بیان سیاست‌های عمومی برای رسانه‌ها یا ترویج سواد دیجیتالی کافی نیست؛ چرا که این کار هر بار تنها با نصب ابزارهای فنی، به سادگی به دست می‌آید. بنابراین فلسفه‌ی پروژه‌های آموزش رسانه‌ای غیررسمی باید در تمامی ابعاد منتقل گردد؛ یعنی باید توانمندسازی موضوعات در فرآیندهای ارتباطی که در باطن آموزش رسانه‌ای است، در نظر گرفته شود.

در بخشی از کتاب مدل آموزش رسانه‌ای (در کشورهای در حال توسعه/برزیل) می‌خوانیم:

تجزیه و تحلیل‌ها نشان می‌دهد که فعالیت‌های آموزش رسانه‌ای غیررسمی، تعاملات یادگیری، افراد (دریافت‌ کنندگان)، فناوری‌ها (فناوری اطلاعات و ارتباطات و رسانه) و مکان‌ها (تنظیمات اجتماعی و اتاق‌ها) را دربرمی‌گیرد. به همین دلیل است که این امر به عنوان نشانه‌ای از کار جدایی‌ناپذیر فراهم شده توسط سیستم‌های فناوری اجتماعی، بر اساس افراد وضعیت‌های فردی و غیره)، ساختارها (سازمان‌ها، در دسترس بودن و غیره)، وظایف (استفاده، ارتباطات، مهارت‌ها و غیره) و فناوری‌ها (تجهیزات دیجیتالی، شبکه‌های اجتماعی و غیره) در نظر گرفته شده و اهمیت دارد (لیویت، 1965). این تحقیق یک مدل سیستمی را برای توضیح و تجزیه و تحلیل پروژه‌های آموزش رسانه‌ای در زمینه آموزش غیررسمی پیشنهاد می‌دهد.

فهرست مطالب کتاب

پیشگفتار مترجم
مقدمه
منابع و روش‌ها
یافته‌ها
بحث و نتیجه‌گیری
پیشنهاد یک مدل
نتایج
منابع