معرفی و دانلود کتاب مرد دونده

معرفی کتاب مرد دونده

او می‌دود تا زنده بماند! کتاب مرد دونده نوشته‌ی مسعود شامحمدی درباره‌ی فردی معمولی است که به سندرومی ناشناخته مبتلا می‌شود، سندرومی که تنها می‌توان با دویدن کنترل کرد. همین موضوع، مرد را به سوژه‌ای برای رسانه‌ها تبدیل می‌‌نماید و او با استفاده از این فرصت افکار خود را مطرح می‌کند و طرفدارانی نیز می‌یابد.

درباره‌ی کتاب مرد دونده:

این رمان جذاب و خواندنی با مردی آغاز می‌شود که از دویدن خسته شده است اما به راه خود ادامه می‌دهد. کتاب مرد دونده (The Running Man) از زوایه‌ی دید سوم شخص (دانای کل) روایت می‌شود و چنین روایتی به شما این فرصت را می‌دهد تا اطلاعات بیشتری درباره‌ی قهرمان داستان پیدا کنید. بنابر تشخیص بالینی پزشکان، شخصیت اصلی رمان دچار یک بیماری نادر شده است، بیماری‌ای که او را مجبور می‌کند تا همیشه در حال دویدن باشد، بدون لحظه‌ای استراحت و توقف!

این مشکل او را به آهوی رمیده‌ای تبدیل کرده است که خیال ایستادن ندارد و مدام می‌دود. قهرمان اصلی رمان پیش از آن‌که به «مرد دونده» تبدیل شود، یک آدم معمولی بود. مردی نحیف و لاغر، با یک عینک فلزی گرد و گمنام در خِیل میلیون‌ها مرد و زن دیگر. اکنون او مورد توجه روزنامه‌ها و شبکه‌های تلوزیونی است و به وی لقب مرد دونده را داده‌اند.

چیزی که شخصیت اصلی رمان مرد دونده را از دیگران متمایز می‌کند فقط بیماری او نیست بلکه نگاهی است که به محیط اطراف خود و کشورهای جهان سومی دارد. اکنون این فرد مورد توجه رسانه‌هاست و می‌تواند افکار و عقاید خود را درباره‌ی پوچی و حقارت جهان سوم به گوش دیگران برساند.

مسعود شامحمدی (Masoud Shamohammadi) قلم قدرتمندی دارد و با ذهن خیال‌انگیز خود، شما را به داستانی متفاوت و جذاب دعوت می‌کند و تلنگری به شما می‌زند تا بیاموزید در افکار و عقاید خود تجدید نظری داشته باشید.

کتاب مرد دونده مناسب چه کسانی است؟

اگر به ادبیات معاصر ایران علاقه دارید و از داستان‌های متفاوت لذت می‌برید، مطمئن باشید از خواندن رمان مرد دونده پشیمان نخواهید شد.

با مسعود شامحمدی بیشتر آشنا شویم:

او نویسنده و کارگردان مشهوری محسوب می‌شود که فعالیت‌های بسیاری در سینما، تلوزیون و تئاتر داشته است. مسعود شامحمدی فعالیت‌های ادبی خود را سال‌ها پیش با مجموعه‌ داستان «گربه علف است و ماهی درخت» آغاز کرد و اکنون نیز با رمان «مرد دونده» به عرصه‌ی ادبیات بازگشته است. البته در این میان نباید از جنبه‌‌های دیگر کارنامه‌ی هنری شامحمدی غافل ماند؛ او نویسنده و کارگردان دو نمایش موفق به نام‌های «اتاق بی‌خوابی + اتاق پذیرایی» و «قدم زن با اسب» نیز می‌باشد.

در بخشی از کتاب مرد دونده می‌خوانیم:

باران می‌بارد.

دو روز از اولین ملاقات زن خبرنگار با مرد دونده می‌گذرد، و حالا او این‌جاست. ایستاده در انتهای راهرویی در طبقه‌ی پنجم ساختمان اداری ورزشگاه. راهرویی که مانند یک جسد، میان د‌ه‌ها در بسته، دراز به دراز افتاده است.

او از میان حفاظ آهنی زنگ‌زده پنجره‌ کوچکی که مشرف به زمین بازی ست، به مرد دونده خیره شده و به باران.

«پنجره‌ای که جلوش وایساده بودم اون‌قدر کوچیک بود و مرد دونده اون‌قدر ازم دور بود که خیال می‌کردم بالای یه چاه وایسادم. داخل چاه اما تاریک نبود. روشنی شیری‌رنگ کِدری داشت. مه‌گرفته و خیس.

مرد دونده در ته چاه، مثل مگسی که ته یه لیوان شیر افتاده باشه و درحال غرق شدن باشه، بی‌فایده هِی دور خودش می‌چرخید و می‌دوید. می‌چرخید و می‌دوید و من دلم می‌خواست بتونم انگشتم رو دراز کنم و نجاتش بدم. همون‌جور که یه مگس رو از غرق شدن نجات میدن. اما انگشتام اون قدر بلند نبودن که به ته چاه برسند.

مرد دونده تقریبا برهنه بود و جز یک پانچوی نظامی بد‌رنگ و نازک، چیزی تنش نبود. هوا سرد بود و مطمئن بودم که سرما می‌خوره. باید کنار زمین یه بخاری می‌ذاشتند، یا توی سطلی چیزی، یه آتیش براش درست می‌کردند تا خودش رو گرم کنه. اما اون احمق‌ها فقط یک چتر استخری براش علم کرده بودند؛ درست روی نقطه پنالتی، و رنگ قرمزِ جیغی داشت. مثل یه جوش بزرگ بود و کاملا بی‌فایده. نه از سرما حفظش می‌کرد، نه از باد و بارون. بیشتر مثل یه شوخی بود، یه جور دهن‌کجی به بارون و به مرد دونده.