معرفی و دانلود کتاب نصف‌النهار خون

معرفی کتاب نصف‌النهار خون

روایتی حیرت‌انگیز از غرب وحشی! کتاب نصف‌النهار خون، معروف‌ترین اثر کورمک مک کارتی، نویسنده برنده جایزه پولیتزر است. این اثر سرگذشت پسربچه‌ای است که با گروهی از شکارچیان پوست سر آمریکا همراه می‌شود و به شکار سرخپوستان منطقه می‌پردازد. این داستان خشن، صریح و پرکشش به عنوان بهترین رمان تمام دوران آمریکا شناخته شده و بعد از گذشت سال‌ها همچنان مورد استقبال خوانندگان سراسر جهان است.

درباره کتاب نصف‌النهار خون:

آمریکا یکی از کشورهایی است که بخش بزرگی از تاریخ آن، در هاله‌ای از تاریکی پنهان شده است. تلاش برای فراموش کردن اشتباهات گذشته مخصوصا برای سیاستمداران امر رایجی است و این امر که بارها در این کشور اتفاق افتاده است باعث می‌شود برای یافتن حقیقت به سراغ آثار هنرمندان برویم. گاهی یک نقاشی، مجسمه، داستان یا حتی قطعه‌ای موسیقی بهتر از هر آموزگار دیگری عمل می‌کند و با این دیدگاه، کورمک مک کارتی یکی از تواناترین معلمان عرصه ادبیات است. کتاب نصف‌النهار خون (Blood Meridian) بیانگر وقایع دهه 1850 میلادی است، یعنی سال‌های تعقیب و شکار سرخپوستان. در این دوره از تاریخ آمریکا تجارت عجیبی در جریان بود که افراد در ازای تحویل پوست سر یک سرخپوست مبلغ قابل توجهی جایزه می‌گرفتند. در نتیجه این پاداش وسوسه‌انگیز، گروه‌های شکار بسیاری در سراسر آمریکا، به خصوص مرزهای جنوبی آن شکل گرفت که در تلاش برای رقابت با یکدیگر، قساوت و خشونت را به نهایت رساندند.

کتاب نصف‌النهار خون زندگی‌نامه یک شخصیت خیالی در این سال‌های خونین است که در تمام داستان با نام بچه خطاب می‌شود. «بچه» کودکی تنها و رها شده است که بر حسب اتفاق با یکی از بدنام‌ترین و بی رحم‌ترین گروه‌های شکار پوست سر، یعنی گلانتون آشنا می‌شود. عمده شهرت این گروه به دلیل حضور رهبر آن، قاضی هولدن است. مردی عظیم‌الجثه، تحصیل‌کرده، رنگ‌پریده و بدون مو که تنها دیدن او بر تن مردم لرزه می‌اندازد. بچه مدتی طولانی را با گلانتون‌ها می‌گذرد و مخاطب از رهگذر این همراهی، با آنچه که کشور آمریکا را از سرزمینی بدوی به قدرتی عظیم تبدیل کرده آشنا می‌شود. با روایت جذاب و البته صریح مک کارتی متوجه می‌شویم انسان‌ها تا چه حد می‌توانند در آسیب زدن به هم نوع پیش بروند و همچنین از قدرت رسانه یک کشور برای پوشاندن گذشته نه‌چندان دور آن شگفت‌زده شویم.

شایان ذکر است که کتاب نصف‌النهار خون معمولا در ژانر وسترن، یا گاهی اوقات ضد وسترن طبقه‌بندی می‌شود. این رمان حماسی در ابتدای انتشار با استقبال خاصی مواجه نشد، اما با گذشت زمان مورد توجه قرار گرفت و امروز به عنوان اثر بزرگ کورمک کارتی و یکی از بزرگترین رمان‌های آمریکایی در تمام دوران شناخته می‌شود.

جوایز و افتخارات کتاب نصف‌النهار خون:

- کسب لقب رمان بزرگ آمریکایی توسط منتقدان و مجلات معتبر.
- معرفی به‌عنوان یکی از 100 رمان برتر انگلیسی‌زبان از سال‌های 1923 تا 2005 توسط مجله تایم.
- کسب رتبه دوم در نظرسنجی بزرگ نیویورک‌تایمز در سال 2006 برای انتخاب مهم‌ترین آثار داستانی آمریکا در 25 سال گذشته.

نکوداشت های کتاب نصف‌النهار خون:

- یکی از بهترین رمان‌های قرن بیستم! (هارولد بلوم منتقد ادبی آمریکایی)
- بزرگ‌ترین رمان آمریکایی در 25 سال گذشته. (الکساندر همن، نویسنده آمریکایی)
- مک کارتی نویسنده‌ای‌ است که باید خوانده شود، تحسین گردد و صادقانه مورد حسادت واقع شود. (رالف الیسون، نویسنده)
- مک کارتی یک راوی متولد شده است و نوشته‌های او خط به خط تاثیرگذار است. (رابرت پن وارن، نویسنده آمریکایی)

کتاب نصف‌النهار خون مناسب چه کسانی است؟

مطالعه این داستان تاریخی، اثرگذار و البته هولناک به طرفداران ژانر وسترن و تاریخ شکل‌گیری آمریکا توصیه می‌شود.

کورمک مک کارتی را بیشتر بشناسیم:

او یکی از برترین رمان‌نویسان و نمایشنامه‌نویسان آمریکایی است که رمان‌های بسیاری در ژانر گوتیک جنوبی (یکی از زیرشاخه‌های ادبیات گوتیک)، وسترن و پساآخرالزمانی نوشته است. کورمک مک کارتی (Cormac McCarthy) اغلب توسط منتقدان مدرن با «ویلیام فاکنر» مقایسه می‌شود. بی‌علاقگی به استفاده از قواعد نگارشی از ویژگی‌هایی است که او را از دیگر نویسندگان متمایز می‌کند. مهم‌ترین آثار داستانی مک کارتی که به فارسی نیز ترجمه شده‌اند عبارتتد از: «جاده»، «جایی برای پیرمردها نیست»، «گذرگاه»، «نگهبان باغ» و «نصف‌النهار خون».

در بخشی از کتاب نصف‌النهار خون می‌خوانیم:

بچه را ببین. لاغر و بی‌رنگ‌وروست، پیراهن کتانِ نازک و مندرسی به تن دارد. آتش ظرف‌شوی خانه را روشن می‌کند. بیرون، دشت‌های تیره‌ی پوشیده از لکه‌های برف آرمیده‌اند و جنگل تیره‌تری در پشت‌شان که همچنان مأوای آخرین گروه اندک گرگ‌هاست. اجدادش را به هیزم‌شکنی و آب‌کشی می‌شناختند، اما در واقع پدرش، مدیر سابق یک مدرسه بوده و حالا غرقِ می‌خوارگی و زمزمه‌ی سروده‌های شاعرانی است که این روزها دیگر کسی اسم‌شان را هم به خاطر نمی‌آورد. پسرک قوز کرده کنار آتش پدر را می‌پاید.

شب تولدت. سی و سه. شب شهاب‌بارانِ اسدی. خدایا، چه ستاره‌بارانی. چشم من دنبال سیاهی‌ها بود، در پیِ حفره‌های ملکوت. دب اکبر.

چهارده سال پیش مادرش نطفه‌ای را بار گرفت که با زادنش به کام مرگ فرورفت. پدر هرگز نامی از مادر به زبان نیاورده است و پسرک هم آن را نمی‌داند. در این دنیا فقط یک خواهر دارد که دیگر او را نخواهد دید. پسرک چرک و نزار به تماشا نشسته است. نه خواندن می‌داند، نه نوشتن، و همین حالا هم تمایلی نابخردانه به خشونت در درونش جوانه می‌زند. گذشته‌اش یکسر در این تصویر رخ می‌نماید، پسرک پدر یک مرد.

در چهارده‌سالگی از خانه می‌گریزد و دیگر آشپزخانه‌ی زمهریر و دیگ و هیزم‌ها را در تاریکی پیش از سحرگاه نخواهد دید. غرب را تا ممفیس پرسه می‌زند؛ مهاجری تنها در پهنه‌ی آن دشت‌ها و چشم‌انداز دلنواز. سیاهان نحیف و خمیده را در میان مزارع می‌بیند، و انگشتان‌شان را که مانند عنکبوت در میان غوزه‌های پنبه می‌لولند. سایه‌ی حزن و اضطراب را در باغ. در گرگ‌ومیش غروب سایه‌هایی در سرتاسر صفحه‌ی افق در تیررس نگاهش به‌آهستگی حرکت می‌کنند. مقارن شب کشاورز سیاه تنهایی پیِ قاطرش راه می‌رود و زمینِ پَستِ باران‌خورده را برای کشت دیم شخم می‌زند.