معرفی و دانلود کتاب نفوس مرده

معرفی کتاب نفوس مرده

شاهکاری عجیب که حتی با گذشت قرن‌ها از ارزش ادبی آن کم نمی‌شود! نیکلای گوگول در کتاب نفوس مرده با استفاده از زبانی طنز و کنایه‌آمیز به نقد وضعیت اسفناک مردم روسیه می‌پردازد و ظلم اربابان و اشراف‌زادگان را نسبت به این مردم ستمدیده، برای‌تان به تصویر می‌کشد. این رمان که یکی از بزرگ‌ترین آثار ادبیات روسیه و جهان به شمار می‌آید، همواره در معتبرترین فهرست‌های آثار برگزیده‌ی دنیا جای دارد.

خلاصه‌ی کتاب نفوس مرده:

نیکلای گوگول (Nikolai Gogol) در رمان طنز خود شما را اشراف‌زاده‌ای به نام پاول ایوانویچ چیچیکوف آشنا می‌سازد که تصمیم دارد با روشی هوشمندانه ثروتمند شود. چیچیکوف برای رسیدن به این هدف میان شهرهای مختلف روسیه سفر می‌کند تا اطلاعات و نام رعیت‌هایی را که میان دو سرشماری می‌میرند از زمین‌دارارن و اربابان بخرد. این اشراف‌زاده از نام چنین افرادی به عنوان ضمانت و وثیقه در بانک استفاده می‌کند.

در حقیقت این اقدام چیچیکوف بسیار زیرکانه محسوب می‌شود؛ چرا که رعیت‌ها در سرشماری نخست زنده بودند و تا سرشمار بعدی ده سال فاصله است و طی این مدت در اسناد و آمار رسمی آن رعیت‌ها زنده به شمار می‌آیند. رمان جذاب و خواندنی نفوس مرده (Dead souls) در مجموع به اتفاقاتی می‌پردازد که میان شخصیت اصلی داستان و زمین‌داران رخ می‌دهد. به هنگام مطالعه‌ی این کتاب خود را برای پایانی عجیب آماده کنید.

درباره‌ی کتاب نفوس مرده:

رمان نفوس مرده یکی از شاهکار‌های کلاسیک ادبیات روسیه محسوب می‌شود و نیکلای گوگول شخصیت‌ها و حوادث را با دقت تمام برای‌تان تحلیل و بررسی می‌کند. نویسنده در این اثر با استفاده از راوی دانای کل (سوم شخص) کشوری غرق در تاریکی و سیاهی را نشان می‌دهد. لازم به یادآوری‌ست که ایده‌ی اولیه‌ی داستان متعلق به پوشکین است؛ پوشکین این ایده را به گوگول ارائه می‌دهد و او نیز در سال 1835 کار نوشتن این رمان را آغاز می‌کند. گوگول قصد داشت داستان خود را در سه بخش روایت نماید؛ بخش اول در سال 1842 منتشر شد. این نویسنده به رغم تمام مشکلات موفق شد بخش دوم را نیز منتشر سازد اما مرگ نابه‌هنگامش در سال 1852 تمام دوستداران ادبیات روسیه را برای همیشه از دانستن پایان حقیقی ماجرای چیچیکوف محروم کرد.

ایده‌ی اولیه‌ی کتاب نفوس مرده ریشه در واقعیتی تاریخی دارد؛ زمان تزار گودونف با وضع قوانینی خاص رعایا جزو املاک شخصی زمین‌داران به شمار می‌آمدند. در چنین شرایطی این اربابان حق داشتند از رعایای خود برای وثیقه‌ی بانکی استفاده کنند.

گوگول داستان خود را با ورود شخصیت اصلی داستان به شهر آغاز می‌کند و از همان ابتدا با ضرباهنگی تند ماجرا را پیش می‌برد. چیچیکوف از شهر دیدن می‌نماید و تلاش دارد تا غلامان مرده را از اربابان آن‌جا بخرد ولی به مرور آرامش شهر به هم می‌ریزد.

چیچیکوف همراه با ملازمان خود ساکن یک هتل می‌شود و ماجرای اصلی آهسته آهسته به هنگام ملاقات‌های او با مقامات عالی رتبه و زمین‌داران شکل می‌گیرد. در ادامه‌ی داستان نیز با شخصیت‌های متعددی آشنا می‌شوید که به پیشبرد کتاب کمک می‌کنند؛ شخصیت‌هایی که هر کدام نماد افرادی هستند که با دزدی و کلاهبرداری حاضرند به ثروت برسند. در حقیقت از نگاه گوگول اگر به ماجرا نگاه کنید متوجه می‌شوید که نویسنده چنین اشخاصی را نفوس مرده می‌داند نه آن رعایا و کشاورزان!

در قسمت اول گوگول شخصیت چیچیکوف را مانند یک قهرمان نشان می‌دهد؛ او باهوش، خوش‌چهره و تحصیل کرده است و هنگامی که وارد شهر می‌شود، مردم به دلیل جذابیت و شخصیتی که دارد از او استقبال می‌کنند ولی در طول داستان به هدف اصلی او پی می‌برید و شخصیتی که در ابتدا با آن آشنا می‌شوید در طول ماجرا برای‌تان دگرگون می‌شود. درست است که گوگول در رمان نفوس مرده به نقد و بررسی یک جامعه‌ی سیاه می‌پردازد، اما برای این کار از طنز استفاده می‌کند و تصویری حقیقی از زندگی مردم روسیه را در اختیارتان قرار می‌دهد.

در سال 1984 مینی سریالی جذاب و دیدنی با اقتباس از رمان نفوس مرده ساخته شد که توانست رضایت نسبی طرفداران این کتاب را جلب کند.

نکوداشت‌های کتاب نفوس مرده:

- شاهکاری در نویسندگی. (Barnes & Noble)
- این رمان از آن شاهکارهایی محسوب می‌شود که نگاه‌تان را نسبت به دیگر آثار نیز برای همیشه تغییر می‌دهد. (Guardian)
- نیکلای گوگول انسان عجیبی‌ بود اما آثار و نبوغش همواره عجیب و نامانوس می‌مانند. (Vladimir Nabokov)

نیکلای گوگول را بیشتر بشناسیم:

این نویسنده که در سال 1809 به دنیا آمد، یکی از از پیشگامان رئالیسم انتقادی در ادبیات روسیه به شمار می‌آید. نیکلای گوگول نزدیک به چهل و پنج سال از زندگی خود را صرف نوشتن آثاری کرد که تأثیری بسیار ژرف بر نویسندگان آینده داشت. تعداد زیادی از منتقدان بر این باورند که طنز او خاص و بی‌تکرار و همچنین توانایی‌اش در داستان‌گویی ‌بی‌نظیر بود. از میان آثار وی می‌توان به عناوینی مانند شنل، کالاسکه، یاداشت‌های یک دیوانه، دماغ و... اشاره کرد. لازم به یادآوری‌ست؛ دوستی گوگول با پوشکین و تأثیرپذیرى از او، نقش بزرگى هم در زندگى‌اش و هم در آثارش به جاى گذاشت. متأسفانه مرگ زودهنگامش مانع از این شد که آثار بیش‌ترى از خودش به جا بگذارد.

کتاب نفوس مرده مناسب چه کسانی‌ست؟

اکر به آثار کلاسیک ادبیات روسیه علاقه‌مند هستید، شک نکنید که شیفته‌ی سبک نوشتاری گوگول خواهید شد. از طرف دیگر، رمان نفوس مرده یکی از برجسته‌ترین آثار این نویسنده محسوب می‌شود، پس چه بهتر که مطالعه‌ی خود را با بهترین کتاب او شروع کنید.

در بخشی از کتاب نفوس مرده می‌خوانیم:

چیچیکوف خود را در حضور زنى یافت که روى نیمکت نشسته بود. در سلام و احوالپرسى دم در با مانیلوف متوجه او نشده بود. زن نسبتاً زیبایى بود با لباس خانه‌اى ابریشمى که خیلى به او مى‌آمد. با دستش نمى‌دانم چه چیزى را با حالتى شتاب‌زده روى میز جلو نیمکت انداخت و دستمال پاتیس ظریفى را که گوشه‌اش برودرى‌دوزى شده بود در دستش مچاله کرد. با دیدن چیچیکوف از جا برخاست و با او دست داد. چیچیکوف ضمن خوشامدگویى، از دیدن او ابراز خشنودى کرد. خانم مانیلوف هم با ظرافت و کمى عشوه‌گرى به او خوشامد گفت و اظهار داشت از دیدن این پاول ایوانوویچى که شوهرش هر روز از او تعریف مى‌کند، خوشحال است.

مانیلوف گفت: بله، بیش‌تر وقت‌ها زنم از من مى‌پرسید: «پس چرا دوستت پیش ما نمى‌آید؟» من هم مى‌گفتم: «صبر داشته باش عزیزم، به‌طور حتم خواهد آمد.» حالا هم به ما افتخار دادید که به دیدارمان بیایید. صحبت کردن با شما چه‌قدر لذت‌بخش است! واقعاً خوشحال‌مان کردید!...

چیچیکوف از مشاهده‌ى این همه ابراز خشنودى کمى دست وپایش را گم کرد و با شکسته‌نفسى جواب داد: «مقام پایین من در اجتماع و موقعیت ناچیزم شایسته‌ى این همه تعریف و تمجید نیست.»

مانیلوف دوباره لبخندزنان حرف او را قطع کرد و گفت: «چرا، چرا، البته که هست، شما براى مورد خوشایند واقع‌شدن چیزى کم و کسر ندارید و حتا بیش‌تر از آن‌چه هم لازم است دارید.»

خانم مانیلوف پرسید: نظرتان درباره‌ى شهرمان چیست، آیا در آن به شما خوش گذشته؟

چیچیکوف جواب داد: شهرتان فوق‌العاده زیباست. بیش‌تر از آن‌چه انتظار داشتم در آن به من خوش گذشته. ساکنانش مردمان بسیار اهل معاشرت و خوش‌مشربى هستند.

نظرتان درباره‌ى استاندارمان چیست؟

مانیلوف گفت: مهربان‌ترین و محترم‌ترین آدم‌ها، این‌طور نیست؟