معرفی و دانلود کتاب و این نیز نگذرد

معرفی کتاب و این نیز نگذرد

کتاب و این نیز نگذرد نوشته‌ی سحر رضایی، زندگی دختری محجوب، تحصیل کرده‌ و با روحیه‌ای حساس به نام سهیلا را به تصویر می‌کشد که متحمل فشارهای روحی و روانی زیادی شده و وجود عشقی در قلبش او را زودرنج‌تر از قبل کرده است.

در بخشی از کتاب و این نیز نگذرد می‌خوانیم:

عید آمد و همه‌جا به سبزه و گل آراسته شد... تعطیلات عید شروع شد خواهرم و خواهرزاده‌ام و دامادمان آمدند... پدرم خیلی خواهرم را دوست داشت، ما هم کلی ذوق کردیم فردا شب ساعت 3 سال جدید تحویل می‌شد... ما همیشه حتی اگر تحویل سال ساعت 5 صبح هم بود خود را موظف می‌دانستیم که همه سر سفره باشیم و قرآن بخوانیم و آرزوهایمان را در دل بگوییم و آخر سر که تحویل سال شد همه تبریک بگوییم و روبوسی کنیم و طلب حلالیت از همدیگر بکنیم... همه و همه با عشق نه بالاجبار سر سفره بودیم...

ولی من امسال موقع تحویل سال فقط و فقط به شیدا فکر می‌کردم، به اینکه ما چه دوستان بدی بودیم که اصلاً با او تماسی نگرفتیم تا احوالش را جویا شویم... البته من سر نمازهایم همیشه برایش دعا می‌کردم اما هیچ‌وقت نشد به او زنگ بزنم. فکر می‌کردم اگر به او زنگ بزنم حالم بد می‌شود و روزگارم آشفته... نمی‌خواستم خودم را تبرئه کنم دلیل خوبی برای بی‌معرفتی‌ام نبود و کامل نشان می‌داد که با هم ‌اتاقی‌هایم کپی برابر با اصل شدم دقیقاً شبیه خودشان بی‌رحم و از این موضوع بی‌نهایت برای خودم متأسف شدم. سر سفره برایش از ته دل دعا کردم و همان موقع به خودم قول دادم که همیشه جویای حالش باشم، چون به‌ هیچ‌وجه نمی‌خواستم هم‌اتاقی‌هایم رویم تأثیر بگذارند... البته نمی‌خواهم بگویم هم ‌اتاقی‌هایم بد بودند، اتفاقاً همه باشخصیت، محافظه‌کار و عاقل و معقول بودند اما اینکه فقط به نفع خودشان کاری انجام می‌دادند و بی‌رحم بودند من را اذیت می‌کرد.

سیزده به در بود، روز طبیعت... آن روز همه برای گذراندن اوقاتی خوش در کنار خانواده و خاطره سازی، رفتن به سیزده‌بدر را وظیفه‌ی خود می‌دانستند. پدرم و دامادمان ماشین‌ سواری داشتیم اما رفتن به سیزده‌بدر را به سایپای آبی خوش آب و رنگمان ترجیح می‌دادیم. اتاق را با موکت پوشاندیم. من و خواهر کوچکم بالا رفتیم که وسایل را از دستشان بگیریم و گوشه‌ای بگذاریم. پدر و مادرم با دامادمان در قسمت کابین ماشین نشستند و بقیه همه پشت بودیم.