معرفی و دانلود کتاب پری: فروست هالای بانو

معرفی کتاب پری: فروست هالای بانو

کتاب پری: فروست هالای بانو نوشته حسن بلندی، داستانی تخیلی درباره جادوگری بدجنس را به تصویر می‌کشد که با دزدیدن نوزادان دختر موجی از ترس را در دل تمامی مردم ایجاد کرده است.

درباره کتاب پری:

این کتاب داستان ساحری بدجنس به نام سهران است که کودکان تازه متولد شده را از والدینشان می‌دزدد و به کاخ خودش می‌برد تا آنان را همانند خودش به جادوگری پلید تبدیل کند. پری، یکی دیگر از شخصیت‌های اصلی این داستان دختری زیبا روی است که مادرش به شدت از او مراقب می‌کند تا مثل دیگر کودکان در چنگال سهران نیوفتد. اما پری روز به روز زیبا‌تر می‌شود و طمع سهران برای دزدیدن او بیشتر می‌شود.

رمان پیش رو که روایتی همانند به داستان‌های فولکور عامیانه دارد شما را به اعماق قصه‌های پریان می‌برد و با تصویرسازی شگرف در دنیایی از افسانه‌های جادویی غرق می‌کند.

کتاب پری مناسب چه کسانی است؟

کتاب حاضر برای کسانی که به داستان‌های تخیلی علاقه‌مند هستند، جذاب و خواندنی خواهد بود.

در بخشی از کتاب پری می‌خوانیم:

سرخوش هم‌ که داشت می‌رفت بر مزار فیروزه آتش روشن‌ کند، زیر باران خیس خیس شده بود، امّا به خاطر عشق و علاقه‌ای که به ننه فیروزه داشت، بالاخره هر طوری بود مشعل را بالای قبر فیروزه رساند. چیزی‌ که سرخوش را به تعجب واداشته بود این بود که چرا مشعل در برابر این همه باد و باران خاموش نمی‌شود؟ مشعل را سر قبر فیروزه گذاشت و برایش فاتحه‌ای خواند و از اینکه خداوند این همه به او لطف دارد شکرگزاری کرد و با خود گفت:

خوشا به حالت ننه فیروزه! این نشان خوبی است برای جای تو؛ معلوم است که تو اهل بهشت هستی.

سرخوش در حالی ‌که اشک در چشمانش حلقه زده بود به طرف ده راه افتاد. موقع برگشتن با خود می‌گفت:

من تا به این سن وسال رسیده‌ام زیاد به این موضوع اهمیت نمی‌دادم که، یک نفر وقتی از دست‌ کسی دلخور و ناراحت می‌شد و می‌خواست او را نفرین‌ کند می‌گفت: چراغ خانه‌ات خاموش ‌گردد ولی خوشا به حال تو فیروزه خانم ‌که چراغ خانه‌ات حتی پس از مرگ هم با این همه‌ آب و باد، خاموش نمی‌شود. خدا رحمتت کند زن! تو چقدر خوب بوده‌ای؟

هر از گاهی هم صدا می‌زد:

پری... پری!... کجایی؟...

آرام‌ آرام ابرها هم دیگر آنقدر گریه‌ کرده بودند که با دلی بی‌تاب و آکنده از درد و اندوه می‌خواستند از آن‌جا دور شوند؛ ماه هم که دیگر شرم حضور در برابر چهرۀ دردمند شهربانو را داشت همچون چابک سواری، راه خود را کشیده بود و می‌رفت.