معرفی و دانلود کتاب کالیپسو

معرفی کتاب کالیپسو

کتاب کالیپسو اثر دیوید سداریس، مجموعه داستانی جذاب و خواندنی است که با زبانی طنز و طعنه‌آمیز، مشکلات و مسائل اجتماعی را مطرح می‌کند. داستان‌های این کتاب در عین خنده‌دار بودن، بیانگر افکار ناشی از بحران میان‌سالی است.

دربارۀ کتاب کالیپسو:

در خنده‌دارترین و شخصی‌ترین کتاب دیوید سرادیس (David Sedaris)، شاهد داستان‌های کوتاهی با مضمون طنز و اشارات کنایه‌آمیز به حوادث اجتماعی هستیم. این مجموعه داستان خواندنی شامل بیست داستان کوتاه می‌باشد که در بین تمامی آثار طنز دیوید سداریس، درونمایۀ متفاوت و خاصی دارد و آن هم مقولۀ سن و خانواده است. او پس از ورود به مرحلۀ میانسالی زندگی‌اش، حال و هوای داستان‌هایی که روایت می‌کند نیز تغییر کرده است و از دغدغه فکری این روزاهاش نشأت می‌گیرد. در کتاب کالیپسو (Calypso) مسائلی فلسفی عمیقی همچون مرگ و زندگی، فرسوده شدن جسم و از دست دادن خانواده با زبانی خنده‌دار اما تأمل برانگیز روایت می‌شوند.

افتخارات کتاب کالیپسو:

- نامزد جایزه گرمی برای بهترین آلبوم گفتاری در سال 2019
- نامزد جایزه Goodreads Choise در بخش داستان طنز سال 2018

نکوداشت‌های کتاب کالیپسو:

- کالیپسو به ما این امکان را می‌دهد که رازهای تاریک مردی را در دهه هفتم زندگی خود بخوانیم. صفحات این کتاب شما را مسحور می‌کند. (Alan Cumming)
- دیوید سداریس پادشاه طنزپردازی است... کالیپسو هم خنده‌دارتر و هم دردناک‌تر از نوشته‌های دیگر اوست. (نشریه گاردین)
- در حین خواندن کالیپسو با صدای بلند خنده‌دار، واقعی و درون نگرانه می‌خندید. (Holly Silva)
- صادقانه، منعکس کننده احساسات... (Caroline Leavitt)

کتاب کالیپسو به چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟

خواندن این مجموعه داستان جذاب به تمامی علاقمندان داستان‌های کوتاه با مضامین طنز توصیه می‌شود.

با دیوید سداریس بیشتر آشنا شویم:

دیوید سداریس، داستان‌نویس، گوینده و برنامه‌ساز مشهور رادیو در سال 1956 در نیویورک متولد شد و در کارولینای شمالی رشد کرد. پدر او مهندسی یونانی تبار بود که در شرکت IBM فعالیت داشت. دیوید در سال 1983 به شیکاگو نقل مکان کرد و پس از چهار سال از مؤسسه دانشگاه هنری شیکاگو فارغ‌التحصیل شد. وی در حالی که مشغول کارهای عجیب و غریب در رالی، شیکاگو و دیگر شهرهای نیویورک بود، توسط مجری بنام رادیو، ایرا گلاس کشف شد.

از جمله آثار این نویسنده خلاق می‌توان به «بالاخره یه روزی قشنگ حرف می‌زنم»، «تعطیلات بی‌دغدغه»، «مخمل و جین تن خانواده‌ات کن»، «تب بشکه» و مقاله «حالا ما پنج نفر هستیم» اشاره کرد که مقاله اخیر را در سوگ از دست دادن خواهرش نوشته است.

در بخشی از کتاب کالیپسو می‌خوانیم:

آن روز زیادی آفتاب گرفتم و پیشانی‌ام حسابی جلزوولز می‌کرد. اساساً هم دلیلش این بود که از زیرانداز ساحلی‌ام جدا نمی‌شدم. بقیۀ هفته زیاد آفتاب نگرفتم و بعد از شنا فقط آن‌قدری می‌ماندم که خشک شوم، بیشتر روزهایم به دوچرخه‌سواری می‌گذشت. ساحل را با دوچرخه بالا و پایین می‌رفتم و به اتفاقاتی که افتاده بود، فکر می‌کردم. به نظر می‌رسید همه‌مان راحت با موضوع کنار آمده‌ایم، در حالی که هر چیزی که به تیفانی مربوط می‌شد، همیشه چالش‌برانگیز بود. معمولاً بعد از هر دعوایی زود با هم آشتی می‌کردیم، اما بعد از آخرین جدلمان تیفانی برایم تمام شد و وقتی مُرد، هشت سال بود که با هم قهر بودیم. در طول آن هشت سال بارها پیش آمد که بروم اطراف سامرویل. با وجود اصرارهای پدرم و با این‌که فکر تماس با تیفانی همیشه در سرم می‌چرخید، هرگز با او تماس نگرفتم. در ضمن خبرهایش را از پدرم و لیزا می‌شنیدم که مثلاً تیفانی آپارتمانش را از دست داده، تیفانی زندگی‌اش با بیمۀ از کارافتادگی می‌گذرد، یا سازمان خدمات اجتماعی اتاقی برای اقامتش پیدا کرده. شاید با دوست‌هایش صمیمی‌تر بود و خانواده‌اش فقط در مقاطعی تکه‌های کوچکی از زندگی‌اش بودند. بیش از این‌که با ما گفت‌و‌گو داشته باشد، متکلم‌وحده بود و در حرف‌هایش موانعی وجود داشت که گاهی آن‌قدر مضحک، زیرکانه یا متناقض بودند که نمی‌توانستی بین چیزی که می‌شنیدی و جملۀ پیش از آن ارتباط معنایی پیدا کنی. قبل از این‌که با هم قهر کنیم، همیشه هر وقت می‌آمدم خانه و می‌دیدم هیو پای تلفن است، سریع می‌فهمیدم چه کسی آن سوی خط حرف می‌زند؛ چون هیو فقط می‌گفت: «آهان... آهان... خب...:»

علاوه بر دو جعبه‌ای که ایمی از وسایل تیفانی در سامرویل جمع کرده بود، سالنامۀ 1987 کلاس نهم مدرسه‌اش را هم با خودش آورده بود. بین تمام پیام‌هایی که همکلاسی‌هایش برایش نوشته بودند، پیام زیر از دختری که کنار نام خودش تصویر برگ یک گیاه را کشیده بود، به چشم می‌خورد.

فهرست مطالب کتاب

میزبان
حالا دیگر پنج نفر هستیم
کوتوله
پیاده‌روی
خانه‌ای که تقسیمش کردیم
رفیق تمام عیار
هیولا
انگلیسی‌ات حرف ندارد
کالیپسو
سکوت‌درمانی
وحشی
آن‌هایی که قسر در رفتند
ببخشید
مزخرفات
چرا اخیرا افسرده‌ام؟
چرا نمی‌خندی؟
ایستاده‌ام هنوز
دنیای ارواح
حالا که آن بالایی، نگاهی هم به پروستات من بینداز
خاطرات کومی