معرفی و دانلود کتاب صوتی گذر از زمستان

معرفی کتاب صوتی گذر از زمستان

کتاب صوتی گذر از زمستان اثر یکی از نویسندگان درخشان و تاثیرگذار معاصر فرانسه اولیویه آدام است که نه داستان کوتاه و فوق‌العاده با مضامینی اجتماعی را دربر می‌گیرد. این کتاب در سال 2004 جایزه معتبر گُنکور را از آن خود کرد.

درباره کتاب صوتی گذر از زمستان:

شخصیت‌ها در داستان‌های این مجموعه دائما در حال رفت و آمد در زمان حال و گذشته‌شان هستند؛ آن‌ها خودشان، هویت‌شان و خاطرات‌شان را مرور می‌کنند. اولیویه آدام توجه ویژه‌ای به نگارش جزئیات و رویدادهای کوچک داشته و همین ویژگی موجب شده اعتماد مخاطب را به خود جلب نماید و او را با خود تا انتهای داستان‌ همراه کند.

کتاب گذر از زمستان (Passer l'hiver) درباره‌ی زندگی افرادی است که امکان شناخت خود و زندگی‌شان را ندارند و در اغلب‌ آن‌ها نیز برف‌ حضوری ثابت دارد. بیشتر روایت‌ها درباره‌ی فقدان، زندگی گذشته، انسان‌هایی که از دست رفته‌اند، مرگ و فردیت ‏هستند.

داستان‌های این کتاب در کنار هم جهانی تشکیل شده از استقلال و وحدت را می‌سازند. در حقیقت اولیویه آدام (Olivier Adam) در این اثر از فرم داستان‌های کوتاه برای نگارش رمانی مقطعی بهره برده است. عناوین داستان‌های این مجموعه داستان عبارت‌اند از: پیالا مرد، ‌خستگی، خاکستر، سال نو، سکوت، در بازگشت، لکنو، بی‌خداحافظی و در بازگشت.

اولیویه آدام را بیشتر بشناسیم:

الیویه آدام، در سال 1974 در پاریس چشم به جهان گشود. او در رشته‌ی مدیریت موسسات فرهنگی به تحصیل پرداخت، انتشاراتی را با نام خود تأسیس کرد و اغلب کتاب‌های خود را در همان نشریه به چاپ رساند. او علاوه بر داستان کوتاه و رمان، فیلمنامه نیز به نگارش درآورده و براساس تعدادی از آن‌ها نیز فیلم‌های خوبی ساخته شده، او هم‌چنین کتاب‌های کودک بسیاری نوشته که مورد استقبال قرار گرفته است.

کتاب‌های او جوایز بسیاری را دریافت کرده‌اند از جمله مجموعه داستان گذر از زمستان که برنده‌ی جایزه‌ی گنکور شد و در ایران ترجمه و به چاپ شده است. هم‌چنین رمان در پناه هیچ نیز یکی از رمان‌های درخشان اوست که سال 2007 منتشر شد و دو جایزه‌ی France television و roman populist را اخذ نمود.

شنیدن کتاب صوتی گذر از زمستان، به چه کسانی پیشنهاد می‌شود:

شنیدن این کتاب صوتی به تمام علاقه‌مندان ادبیات داستانی جهان پیشنهاد می‌شود.

در بخشی از کتاب صوتی گذر از زمستان می‌شنویم:

آسمان ارغوانی بود، با رگه‌های زرد و صورتی. گاهی اوقات آدم چیزهایی به یاد می‌آورد که به هیچ دردی نمی‌خورند. مثلا ساختمان‌های آن پایین، تابلوها، استادیوم فرانسه که از دور برق می‌زند، همه مثل یک عکس در ذهنم مانده‌اند، اما فکر می‌کنم هیچ وقت نتوانستم باور کنم کسی آن جا زندگی می‌کند. ترجیح می‌دادم چیزهای مهم‌تری را به یاد بیاورم، مثل رنگ چشم‌های لئا یا لحن صدایش.

خودم را می‌بینم که بین تخت‌های نرده دار بیمارستان گشت می‌زنم، کارهای همیشگی‌ام را انجام می‌دهم، بدون این‌که به آن‌ها فکر کنم. تمام چهره‌ها و اسم‌ها را به یاد دارم، می‌گویند نوزادها همه شبیه هم هستند، اما واقعیت ندارد، انگار همین دیروز بود، همه شان را دوباره می‌بینم. مانون با کلی لوله‌ی شفاف که به مشتش وصل شده و داخل بینی و زیر پوستش رفته اند، روی تخت نرده دارش وسط یک اتاقک شیشه‌ای خوابیده است. مادرش کنار او دراز کشیده، تنش روی کف پوش و سرش زیر دست شویی است. درست بعد از او، جیسون را می‌بینم با چشم‌های بازی نگاهی خیره و بدنی ضعیف و بی‌حرکت که محکم پانسمان شده است.

آرتور شروع می‌کند به جیغ کشیدن، صدایش را از بقیه‌ی بچه‌ها تشخیص می‌دهم، پدرش کنارش نشسته، کاملا بی‌تفاوت، حرکاتش شباهت عجیبی به جف دارد به خصوص وقتی شیشه‌ی شیر را از من می‌گیرد و بچه را روی زانوهایش می‌گذارد و به او شیر می‌دهد. وقتی می‌گوید امشب نمی‌ماند، احتیاج دارد بخوابد و زود می‌رود، نگاهش شبیه بچه‌ای است که انگار موقع انجام کار اشتباهی غافلگیر شده است. صدای خودم را به خاطر می‌آورم که به او می‌گویم نگران نباشد و مشکلی پیش نخواهد آمد. اما من از کجا می‌دانم؟ لولا، شارل و کلاریس که آن روبه رو مثل یک تکه گوشت خوابیده‌اند، مرا می‌ترسانند، فکر می‌کنم آخرسر هم نتوانستم به نوزادهای زودرس عادت کنم، هیچ وقت تحمل دیدن آن‌ها را که این قدر ضعیف و ناقص‌اند، نداشته‌ام.

فهرست مطالب کتاب صوتی