معرفی و دانلود کتاب یکشنبه‌ی بعد از روز مادر (مجموعه داستان)

معرفی کتاب یکشنبه‌ی بعد از روز مادر (مجموعه داستان)

یکشنبه‌ی بعد از روز مادر (مجموعه داستان)، روایتی واقع گرایانه و شخصی از ادوارد پی. جونز در مورد زندگی سیاه‌پوستان طبقۀ کارگر شهر نیویورک است. حدود شش و نیم صبح، ساموئل گفت: «خیلی بهش چاقو زدم» تمام صحبتش دربارۀ قتل زنی بود که به عقیدۀ همه بیش از هر کسی در دنیا عاشقش بود، حالا چه باور کنیم یا نکنیم.

شهر در این داستان‌ها خود یک شخصیت مستقل است. برخی شخصیت‌ها در این شهر گم شده‌اند و برخی دیگر «کمی راهشان را پیدا کرده‌اند.» به گفته‌ی یکی از منتقدان پابلیشر ویکلی، جونز با این «چهره‌های خردمندانه» و «تصاویر بی هیاهو از معضلات اجتماعی هولناک» نامزد جایزۀ کتاب ملی شد همچنین جایزۀ جشنوارۀ پن (همینگوی) در سال 1993 را از آن خود کرده است.

پدید آوردن یکشنبۀ بعد از روز مادر (Lost in the City: Stories) حدود سه سال طول کشید. ادوارد پی. جونز (Edward P.Jones) در گفتگویی با لارنس پی. جکسن در مجلۀ افریکن آمریکن ریویو خاطر نشان می‌کند: «نمی‌خواستم کسی فکر کند داستان‌ها همه از یک کیسه بیرون آمده‌اند. به گمانم این یکی از دلایلی بود که نوشتنشان اینقدر طول کشید. زبان آهنگین سیاهپوستان را به خاطر داشتم. به مرور، طی سال‌ها این چیزها را جذب کردم. من با شیوۀ شگفت انگیزی از حرف زدن بزرگ شدم.»

ادوارد پی. جونز در یکشنبۀ بعد از روز مادر می‌خواست شخصیت‌ها و موقعیت‌های هر داستانی متفاوت و متمایز باشد. جز داستان «روز نخست» که به وضوح نشانه‌ای از اتوبیوگرافی نویسنده را در بردارد سایر داستان‌ها بازآفرینی جامعه‌ای است که جونز در سالهای 1950 و 1960 در آن بزرگ شده است.

در این داستان آمده: وقتی مادلین ویلیامز چهار ساله بود و برادرش، سام ده سال داشت، پدرشان شبی اوایل ماه آوریل مادرشان را کشت. اگر مادرشان فریادی زد یا کمکی خواست، بچه‌ها نشنیدند یا دست‌کم درحدی نبود کنجکاوشان کند و هر دو تا صبح، تخت خوابیدند. حدود شش و نیم صبح، پدرشان، ساموئل به خواهرش، مدی زنگ زد تا بگوید چه کار کرده و چطور. ساموئل گفت: «خیلی بهش چاقو زدم»، گرچه مدی تازه داشت از خواب بیدار می‌شد اما او که حرف می‌زد آن کلمات برای همیشه در ذهنش حک شد. ساموئل ازش خواست بیاید و بچه‌ها را ببرد، خیلی زود تا بیدار نشده‌اند و صبحانه نخورده‌اند. تا جایی‌که دیگران می‌گفتند این گفتگوی دو دقیقه‌ای با مدی، تمام صحبتش دربارۀ قتل زنی بود که به عقیدۀ همه بیش از هر کسی در دنیا عاشقش بود، حالا چه باور کنیم یا نکنیم. بعد از آن ساموئل به دیگران از جمله وکیلش فقط یک جمله گفت: «کار من بود.» قاضی منصوب پروندۀ ساموئل لمنت ویلیامز در ناحیۀ کلمبیا خطاب به وکیل مدافع ساموئل گفت: «آقای چارلستن، واضحه که شما نمی‌تونید برای مردی که نمی‌خواد ازش دفاع بشه، دفاع تنظیم کنید.» این یکی از جمله‌های رونوشت پرونده بود که مدلین ویلیامز باید حفظ می‌کرد.

فهرست مطالب کتاب

دختری که کبوتر پرورش می‌داد
روز نخست
شیرهای جوان
مغازه
قطار نارنجی به بالستن
یکشنبه‌ی بعد از روزِ مادر
پروانه‌ای در خیابان F
سرودِ انجیل
شب تاریک
مری