معرفی و دانلود کتاب دلبند

معرفی کتاب دلبند

کتاب دلبند به قلم تونی موریسون، برنده جایزه ادبی نوبل، با روایتی حیرت‌آور تاریخ بردگی و جهنم زندگی بردگان را به تصویر می‌کشد و به داستان دردناک کشته شدن فرزندی توسط مادر خویش می‌پردازد.

داستان این کتاب که یکی از پرنفوذترین رمان‌هایی است که تا سال 1987 نگارش شده است، دوران فراموش شده بردگی را به تصویر می‌کشد. برجسته‌ترین عنصر آن، داستان دردناک کشته شدن دختر سِت به دست خود اوست. کتاب دلبند (Beloved) که سرشار از شاعرانگی گزنده و حس تعلیق است، علاوه بر جذابیت داستانی فراوان، برهه‌ای از تاریخ برده‌داری در کشورهای سرمایه‌داری را در قالب رمانی جذاب از منظر اجتماعی، سیاسی و فلسفی بیان می‌کند.

ست در چهارده سالگی ازدواج کرده و در نوزده سالگی برای چهارمین بار حامله است. آقای گارنر از خوش‌رفتاری‌اش با برده‌های مرد به خود افتخار می‌کند، اما او نیز این تفکر برده‌داران را دارد که از زنان برده باید برای باروری استفاده کرد.

ست همراه همسر و فرزندانش از مزرعه‌ای که در آن به بردگی گرفته شده بودند به اوهایو فرار می‌کند، زمانیکه برده‌دار آن‌ها را پیدا می‌کند، زن به دور از چشم همسرش برای اینکه فرزندش چند ماهه‌اش مطابق قانون به دست برده‌دار نیفتد و به بردگی گرفته نشود او را به قتل می‌رساند. روح دختر ست، در خانه‌ی جدید او سرگردان است؛ کودکی که قبل از مرگش حتی نام هم نداشت و هنگام مرگش تنها یک کلمه بر سنگ قبرش نقش بست: دلبند.

در این کتاب بیش از هر چیز نگرانی‌های مادران برده به چشم می‌خورد که نسبت به شرایط و راحتی کودکانشان داشتند. ست همه فرزندانش را می‌کشد اما نمی‌گذارد آن‌ها به زندگی بردگی برگردند.

رمان "دلبند" علاوه بر بیان سختی‌ها و شکنجه‌های جمعی تاریخ بردگی، شکنجه و آسیب‌های روحی و روانی بردگان را به طور دقیق و زیبایی به تصویر کشیده است به طوریکه شما در رنج‌ها و شادی‌های هر کدام از شخصیت‌های کتاب کاملا شریک بوده و حس هر فرد را به سادگی لمس می‌کنید.

تونی موریسون (Toni Morrison) نخستین نویسنده زن سیاهپوست است که در سال 1993 برای نوشتن رمان دلبند، توانسته جایزه ادبی نوبل را از آن خود کند. او علاوه بر نوبل جایزه ادبی پولیتزر را در سال 1988 برای این کتاب و همچنین جایزه منتقدان کتاب نیویورک را دریافت کرده است.

شخصیت‌پردازی او از زنی مهاجر، ست و دختر کشته شده‌اش مثال زدنی است. این رمان تجربیات و سختی‌های زن‌های برده سیاهپوست را به تصویر می‌کشد.

لیست جوایز کتاب دلبند:

- برندۀ جایزه ادبی نوبل 1993
- برندۀ جایزه ادبی پولیتزر 1988
- برندۀ جایزه منتقدان کتاب نیویورک

تقدیرهایی از کتاب دلبند:

- یک قدرت احساسی و تاثیری تکان دهنده. (نیویورک دیلی نیوز)
- یک رمان غنی اسطوره‌ای... یک پیروزی. (نشریه‌ سن پیترزبورگ تایمز)
- کاری مملو از نیروی واقعی... با نگارشی زیبا. (نشریه واشینگتن پست)
- یک قهرمان زن داستان خارق‌العاده... یک کتاب با شکوه. (نشریه بالتیمور سان)
- با قدرتی نوشته شده که کمتر در داستان‌های معاصر دیده می‌شود... عمیقاً تحسین‌برانگیز است. (نشریه یو اس اِی تودِی)
- گیرا... موریسون مجدداً آن زیبانمای درخشان خود را به چرخش درآورده، و داستان درد، تحمل، شاعری و قدرت که او برای بیان آن زاده شده، بیرون می‌تراود. (نشریه ویلیج وویس)

در بخشی از کتاب دلبند می‌خوانیم:

دایره‌های سفید ضخیم خمیر داخل تابه ردیف شده بودند. یکبار دیگر سِت سرانگشت مرطوبش را به اجاق زد. در اجاق را باز کرد و تابه فر را به داخل سر داد. وقتی از کنار اجاق بلند شد پاول دی را در پشت خود حس کرد که قد راست کرد و هرچند حس نمی‌کرد ولی می‌دانست که او داشت گونه‌اش را به شاخه‌های درخت گیلاس وحشی او می‌فشرد.

بدون اینکه حتی تلاشی بکند، به مردی تبدیل شده بود که می‌توانست وارد خانه‌ای شود و زن را به گریه وادارد. چون با او، در حضور او، می‌شد اینکار را کرد. حالت او بگونه‌ای متعالی بود. زن‌ها او را که می‌دیدند می‌خواستند گریه کنند، می‌خواستند به او بگویند که در سینه خود دردی دارند و همینطور در زانوانشان.

زنانی قوی و معقول وقتی او را دیده بودند چیزهایی به او گفته بودند که فقط به یکدیگر می‌گفتند: اینکه زمانه چطور گذشت، هوس چگونه ناگهان در آن‌ها شعله ور شد، حریص شد و چگونه آن‌ها را بیش از پانزده سالگیشان هار کرد، و چگونه شرمسار شدند و چگونه غمگین شدند؛ که مخفیانه آرزوی مرگ کردند، آرزو کردند از آن خلاص شوند، که چگونه خواب برایشان گرانبهاتر از هر روز بیداری بود.

دختران جوان راه به سوی او کج می‌کردند تا اعتراف کنند یا توضیح دهند که فردی که ملاقات کرده‌اند چقدر خوش پوش بوده درست انگار از رویاهایشان سر بر آورده. در نتیجه با اینکه نمی‌دانست چرا اینچنین است، تعجب نکرد وقتی که دنور اشک خود را در آتش اجاق سرازیر کرد. پانزده دقیقه بعد هم که مادرش پس از تعریف ماجرای ربودن شیرش گریسته بود او را متعجب نساخت. پشت سر او بود، خم شده بود و بدنش مانند کمانی از مهربانی بود.