معرفی و دانلود کتاب طاعون

معرفی کتاب طاعون

آلبر کامو در کتاب طاعون، اتفاقات شهری را به تصویر می‌کشد که بعد از شیوع بیماری طاعون، تمام راه‌های ارتباطی با آن قطع می‌شود. کامو در رمان طاعون به بررسی حالات و روحیات افراد در زمان‌های مختلف این دوره پرداخته است. حس همدلی، عذاب وجدان و.... در یک بلای همگانی.

رمان طاعون (The Plague)، داستان شیوع یک بیماری مهلک را در اوران، شهری بزرگ در الجزایر، روایت می‌کند. هزاران موش در ماه آوریل، به بیماری مبتلا شده و می‌میرند. وقتی که ترسی نه چندان عمیق، جامعه را فرا می‌گیرد، روزنامه‌ها و جراید شروع به تأکید بر اهمیت یک اقدام فوری می‌کنند و درنهایت، مقامات دولتی دستور به جمع آوری و سوزاندن روزانه‌ی موش‌ها می‌دهند. خیلی زود پس از این اتفاق، میشل که دربان ساختمانی است که دکتر ریو در آن کار می‌کند، پس از ابتلا به تبی عجیب، جان خود را از دست می‌دهد. بعد از به وقوع پیوستن چندین مورد مشابه، یکی از همکاران دکتر ریو به نام کاستل، مطمئن می‌شود که این بیماری، طاعون است. او و دکتر ریو مجبور می‌شوند تا با انکار و بی‌اعتنایی مقامات دولتی و سایر پزشکان در رابطه با اقدامی سریع و سرنوشت ساز برای کنترل بیماری، به مبارزه برخیزند. فقط زمانی که دیگر کار از کار گذشته است و عملا امکان انکار شیوع یک بیماری کشنده در شهر وجود ندارد، مقامات حکومتی دست به اقدامات سخت‌گیرانه‌ی بهداشتی زده و شهر را قرنطینه می‌کنند.

رمان طاعون، برخلاف مخالفت‌های آلبر کامو (Albert Camus)، یک اثر کلاسیک هستی ‌گرایانه در نظر گرفته می‌شود. لحن راوی کتاب، با جملاتی ساده اما چند وجهی و داستانی تمثیلی که بیشتر مواقع، اشاره به ذهن و خودآگاهی بشر دارد، مخاطب را به یاد آثار کافکا، به خصوص رمان محاکمه، می‌اندازد. طاعون داستانى است در عین حال واقعى و افسانه‌اى یا بهتر بگوییم سمبولیک.

در این کتاب بیمارى وحشتناک طاعون مظهر شر است، چه از لحاظ مادى و چه از لحاظ معنوى. همچنین این بیمارى به‌عقیده پیردو بوادفر، نویسنده و منتقد معاصر فرانسوى، به‌طور غیر مستقیم نماینده اشغال کشور فرانسه به‌ وسیله آلمان‌هاست، مظهر زندگى ماشینى قرن بیستم است و احیاناً دورنماى یک جنگ سوم جهانى.

در بخشی از کتاب طاعون می‌خوانیم:

آن‌ها تا به‌ حال شاهد مرگ اطفال بودند، زیرا وحشت از ماه‌ها قبل دیگر طعمه خود را انتخاب نمى‌کرد، ولى تا به‌ حال هرگز آن‌ها را چون امروز صبح، دقیقه به‌ دقیقه زیر نظر نگرفته بودند. مسلما شکنجه‌اى که به‌ این بى‌گناهان وارد مى‌آمد، همواره با اکراه و چون یک رسوایى نگریسته بودند. یعنى آن‌طور که در حقیقت بود، ولى لااقل تا آن موقع به‌ طور تجریدى بر مى‌آشفتند. زیرا هرگز از نزدیک احتضار بى‌گناهى را با همه جزئیات آن نظاره نکرده بودند.