دانلود کتاب سرزمینی در پشت آینه‌ها

علی پاینده در کتاب سرزمینی در پشت آینه‌ها، اساطیر ایرانی و شرقی را دوباره باز می‌گرداند تا منجی بشریت شوند.

این داستان تلاشی در پیروی از ادبیات روز جهان، با نگاه به سنت‌های کهن ایرانی و دیگر ملل شرقی است. پاینده برای نوشتن این اثر، کتاب‌های زیادی پیرامون اسطوره‌ها و افسانه‌های قدیمی ایران و دیگر کشورها و بیشتر ملل شرقی مطالعه نموده و به بازآفرینی اسطوره‌های ایرانی پرداخته است.

سیاوش شاهزاده‌ی ایرانی در این اثر دوباره متولد می‌شود. او فر ایزدی را از جدش طهمورث دیو بند به ارث برده است و به عنوان منجی می‌آید تا انسان‌ها را از حمله‌ی دیوها نجات دهد. همان دیوهایی که با تدبیر طهمورث دنیایشان از دنیای انسان‌ها جدا شد. بحث منجی از دیرباز بین ادیان مختلف بوده است و همچنان هم ادامه دارد. در کتب آسمانی همه‌ی ادیان این منجی به نام‌های مختلف و با نشانه‌های مختلف و گاهاً مشترک آمده است.

منجی‌ها در جهان باستانی به کرات آمده و رفته‌اند و باز مردم در دوره‌های بعد به دنبال منجی دیگری بوده‌اند. آن هم در زمان‌هایی که از همه‌جا قطع امید کرده‌اند و دیگر هیچ بشر عادی‌ای را توانمند کمک نمی‌دانند. مردم باستان برای منجی‌هایشان خصایل خاص قائل بوده‌اند مانند قدرت بدنی زیاد، هوش بسیار، مهربانی همراه با تحکم در برابر ظالمان یا وسیله و ابزاری خاص و...

سیاوش مرد نام آشنای ادبیات اساطیری ماست. مردی که به خاطر پاکدامنی و خوش قلبی‌اش به مصائب بسیار گرفتار شد و در نهایت با دسیسه‌ی افراسیاب دشمن دیرینه‌ی ایران زمین کشته شد. طهمورث هم از معدود پادشاهان اساطیری ایرانی است که به جادو و جادو گری شهرت دارد ولی هرگز مورد نکوهش قرار نمی‌گیرد زیرا با این هنر خود توانست انسان‌ها را از شر دیوان شرور نجات بدهد و آن‌ها را تحت حاکمیت خود دربیاورد و به طهمورث دیو بند شهرت یابد.

پرفروش‌ترین کتاب‌ها، پربیننده‌ترین فیلم‌ها و سریال‌های روز جهان مربوط به ژانر فانتزی هستند؛ چیزهایی مثل هری پاتر، ارباب حلقه‌ها، بازی تاج و تخت، خاطرات خون آشام و غیره. در این کتاب‌ها، فیلم‌ها و سریال‌ها که بیشتر ساخته‌ی ملت‌های غربی هستند، نویسندگان قصه‌ها، اسطوره‌ها و افسانه‌هایشان را دوباره‌سازی می‌کنند.

نویسنده در این رمان فارغ از اصول فرم گرایانه و ساختارگرایانه معمول داستان‌های ایرانی با بهره‌گیری از ژانر فانتزی توانسته است بخشی از افسانه‌ها و اساطیر ایرانی و شرقی را بازآفرینی کند. کاری که امروزه در کشورهای پیشرفته‌ی دنیا در حال گسترش است.

در بخشی از کتاب سرزمینی در پشت آینه‌ها می‌خوانیم:

خسرو در محاصرۀ چندین دیو به سمت مکان نامعلومی در حرکت بود. هر از چند گاهی زیر چشمی نگاهی به اراکیس می‌انداخت. دیوها اراکیس را روی ارابۀ چرخ داری با تور بسته بودند. ارابه کوتاه بود و شبیه پشت تریلی به موجوداتی شبیه گورخر که البته بزرگ‌تر و عضلانی‌تر بودند، بسته شده بود. موجودات گورخر مانند، اراکیس را می‌کشیدند و جلو می‌بردند. اراکیس به مانند موشی در خود فرو رفته و جمع شده به پشت ارابه چسبیده و با تور سیاه محکمی بسته شده بود.

دیوهایی که خسرو و اراکیس را گرفته بودند، همگی لباس به تن داشتند. لباس ناهو از دیگران فاخرتر به نظر می‌رسید. کلاً قرمز بود با طرح‌های اسلیمی روشن‌تر و چکمه‌هایی به همان رنگ. پوست بدنش به نسبت دیگر دیوها زردتر به نظر می‌رسید. سرش شیر نر یالداری را بیاد می‌آورد انگار که سر شیر را قالب کرده باشند در سر دیو و گذاشته باشند روی بدن ناهو. دیگر دیوها هم همگی لباس به تن داشتند. لباس هایشان آزادتر و ساده‌تر بود و رنگ‌های متنوعی داشت. طرز راه رفتن و دستور دادن ناهو کلاً نشان می‌داد که او ارشدتر و برتر از دیگران است. به حساب خسرو اکنون حدود یک روز بود که آن‌ها در راه بودند.

وی این مدت چند باری ایستاده و حرکت کرده بودند و در این زمان‌ها ناهو خود به خسرو و اراکیس غذا می‌داد و رسیدگی می‌کرد. رفتارش با خسرو کلاً محترمانه‌تر بود اما چندان توجهی به اراکیس نداشت و حتی شاید یکجورهایی راجع به او دقت می‌کرد و مواظب بود تا اسب یک وقت صدمه‌ای نزند و یا نگریزد. اراکیس در طول این مدت حتی کلمه‌ای حرف نزده بود، گویی که واقعاً مثل اسب‌هایی که خسرو در دنیای آدم‌ها دیده بود، بی‌زبان بود و صحبت‌های قبلی‌شان به نوعی خواب و خیال به نظر می‌رسید.