نظر هما بهار برای کتاب قرمز (مجموعه داستان های کوتاه 3)

سلام، روبرو شدن با سه گانه نویسی به خودی خود، بسیار جذاب و امیدوارکننده بود و با خواندن کتاب سبز این امید افزایش یافت و طلیعه بسیار خوبی را نوید داد؛ ولی سفید و قرمز متأسفانه نتوانستند انسجام و همذات پنداری سبز را حفظ کنند. در کتاب قرمز انگار نویسنده فقط عجله دارد که داستان را تمام کند، به همین جهت خیلی از پرسشها بی‌پاسخ می‌ماند، چرا پارسا با آن هوش و استعداد و ذکاوت با چنین خانواده‌ای که هیچگونه تناسبی با او ندارند ازدواج کرده و بعد هم اموال و داراییش را به نام همسر بی‌تناسبش زده است؟ و نهایتا چرا در داستانی که نام همه دخترانش به رغم دهه تولدشان (دهه۶۰ که اکثرا نام مذهبی داشتند)، نامهای غیرمذهبی است مثل مریلا و پریا و شباهنگ و فامی و سحر و منیژه و هستی و گیلدا و.... ولی نام بی‌اخلاق‌ترین و بی‌منطق‌ترین و بدزبان‌ترین و آنرمال‌ترین شخصیت داستان، نام مقدس‌ترین بانوی عالم است؟؟؟!!!!