معرفی و دانلود کتاب تیفوس

معرفی کتاب تیفوس

کتاب تیفوس نوشته‌ی ژان پل سارتر، فیلمنامه‌ای سیاسی - اجتماعی و واکنش نویسنده به برخی معضلات و نابهنجاری‌های زمان است.

داستان فیلمنامه تیفوس (Typhus) که در مالزیِ تحت سلطه‌ی بریتانیا می‌گذرد، ماجرای زندگی دو شخصیت را پی می‌گیرد: ژُرژ که سابقا دکتر بوده اما اکنون به پایین‌ترین طبقات اجتماعی جامعه‌ای استعمار زده تعلق دارد، و نِلی، خواننده‌ای سطح پایین در کلاب‌های شبانه که شریک زندگی‌اش پس از ابتلا به بیماری تیفوس که در سراسر کشور پخش شده، جانش را از دست داده است. این کتاب علاوه بر پرداختی گزنده و تأثیرگذار به مسائل نژادی و استعمار، داستان عاشقانه‌ای پرفراز و نشیب و همچنین، حکایتی هستی‌گرایانه درباره‌ی ارزش‌ها و ضد ارزش‌های اخلاقی است و مشابهت‌های شگفت‌انگیزی با شاهکار آلبر کامو، رمان «طاعون»، دارد.

ژان پل سارتر (Jean-Paul Sartre)، نویسندۀ این کتاب، روشنفکری کمونیست و اگزیستانسیالیست بود که البته هیچ‌گاه به عضویت حزب کمونیست درنیامد. او علاوه بر نمایشنامه‌نویسی و رمان‌نویسی، یک فعال سیاسی به حساب می‌آمد و از این جهت نیز تاثیرات فراوانی بر روشنفکران و هنرمندان زمانه‌اش گذاشت.

در بخشی از کتاب تیفوس می‌خوانیم:

[نما از مالایی‌هایی که همه دور مرده ایستاده‌اند، شعله‌های آتش به شکل افسانه‌واری آن‌ها را روشن می‌کند (تناوب تاریکی‌ها و نور شدید روی یکایک آن‌ها). آن‌ها ابتدا آرام، سپس بیش از پیش بلند، شروع به خواندن مرثیۀ غم‌بار و خشنی می‌کنند که بداهه ساخته شده است.]
[آواز مالایی‌ها.]
[نلی روی صحنه. با چهرۀ غم‌زده می‌خواند، اما صدایش به گوش نمی‌رسد. فقط صدای خشن و هق‌هق زن مرثیه‌خوان، از زمینۀ صداهای مالایی‌ها بر‌می‌خیزد.
[آواز بلند‌تر. همسرایی بزرگی است، با صدای هق‌هق زن که گاه از زمینۀ صدای مردها بر‌می‌خیزد که کلمه‌های نامشخص ادا می‌کنند.]
[مالایی‌ها در اطراف مرده، آواز می‌خوانند و می‌رقصند.]
[آواز مالایی‌ها، بلندتر.]
[ژرژ که تلو‌تلو می‌خورد، با حالتی از خستگی، در یک کوچۀ باریک دیگر، از رو‌به‌رو. به پنجره‌های مون - اورست نزدیک می‌شود و صورتش را به شیشه می‌چسباند. از پشت شیشه، نلی که آواز می‌خواند انتهای صحنه دیده می‌شود. ژرژ بر‌می‌گردد و می‌رود.]
[آواز مالایی‌ها، مثل موج بزرگی که گسترده شود. صدای زن که با وضوح بیشتری می‌خواند: «در شب غرورش!»]
[بطری که شناور است و موج‌های سهمگین، آن را بالا و پایین می‌برند.]
[آواز مالایی‌ها.]
[نلی می‌خواند. این‌بار او است که می‌خواند، آواز مالایی، زمینه است.]
نلی: در شب تیره،
در شب غرورش.