معرفی و دانلود کتاب غوغا در باغ گوا

معرفی کتاب غوغا در باغ گوا

کتاب غوغا در باغ گوا، رمانی نوشته کران دسای نویسنده زن هندی-آمریکایی است که در سال ۲۰۰۶ برنده جایزه ادبی من‌بوکر شده‌ است. این کتاب به اتفاقات جالبی که در باغ گوآ رخ می‌دهد اشاره می‌کند.

در باغ گوا همه چیز به گونه‌ای ملموس، آرام بود. گوشه‌ای از باغ گوآ دیگی بزرگ قرار داشت که چیزی با صدای آرام ترکیدن حباب به آرامی می‌جوشید و قل قل می‌کرد. محتویات آن دیگ بزرگ تمام شب قل قل می‌کرد و آماده بود تا میمون گیران به باغ برسند.

اما فردی به نام کولفی که فکری در سر داشت، نزدیک آن دیگ خوابیده بود. همچنان که فکر مردان غرق در به دام انداختن میمون‌ها بود کولفی به این موضوع می‌اندیشید که از هر راهی که ممکن بود کاری کند یکی از میمون‌ها مستقیما به درون قابلمه در حال جوشیدن بیفتد و سپس او دور از چشم دیگران بی‌درنگ آن میمون را درون آبگوشت لذیذ غرق کند...

کران دسای (Kiran Desai)، نویسنده این کتاب، در هند، انگلستان و آمریکا تحصیلات خود را به اتمام رسانده است. دسای با رمان میراث پوچ در سال ۲۰۰۶ جایزه من بوکر را برد.

در بخشی از کتاب غوغا در باغ گوا (Hullabaloo in the guava orchard) می‌خوانیم:

در حینی که صدای ناگهانی رعد، در اطرافش انعکاس می‌یافت، کولفی که سراپا خیس بود، دهانش را کاملا باز کرد و او نیز فریادی کشید. در زیر او، زمین ناپدید شده بود. آبگیرهای کوچکی شکل گرفته بودند و به هم پیوسته بودند تا برکه‌هایی را شکل دهند و در خیابان‌ها همچون رودخانه، جاری شده بودند. رودخانه‌ها جای خیابان‌ها را گرفته بودند.

تنها دو ساعت بعد، همچنان که آقای چائولا و عمه‌ خانم با پارچه و آب گرم به این سو و آن سو می‌دویدند، توفان هنوز با شدت غوغا می‌کرد، باران از درون پنجره‌هایی که بسته نمی‌ماندند به درون خانه می‌ریخت و در زیر درها جمع می‌شد، سامپات به دنیا آمد. به محض اینکه صورت او همراه با یک ماه‌ گرفتگی مادرزادی روی یک گونه‌اش ظاهر شد و اعضای خانواده‌اش با شادی هله کشیدند، صدای غرشی از بالای سرشان شنیده شد که نزدیک بود پردۀ گوششان را پاره کند و پس از آن، صدای غرشی عظیم از خیابان بیرون خانه به گوش رسید.

وقتی زمین زیر پایشان لرزید، آقای چائولا با لحنی عصبی گفت: «این دیگه چی بود؟» آیا ممکن بود تولد پسرش با پایان دنیا همزمان شده باشد؟ او و عمه‌ خانم، کولفی و بچۀ تازه متولد شده را رها کردند و به سوی پنجره دویدند تا بفهمند چه چیزی آن صدا را به وجود آورده است، و متوجه شدند موضوع، اصلا به پایان یافتن چیزی شباهت ندارد، بلکه بیشتر شبیه آغاز شدن چیزی است.

آنان یک جعبه لوازم ضروری صلیب سرخ را دیدند که در میان درخت جامون قدیمی‌شان گیر افتاده بود. این جعبه به وسیلۀ هواپیمای امداد سوئدی که توفان، خلبانِ آن را گیج کرده بود، در اقدامی که باید حتماً خدایان طراحی‌اش کرده باشند، به زمین پرت شده بود. هواپیمایی که دور می‌شد، در آسمان اوج گرفت و در میان ابرهای چرخان، ناپدید شد و تحت‌ تأثیر مردم شهر قرار نگرفت؛ مردمی که آن پایین، با وجود باران شدید، از خانه بیرون می‌دویدند تا با آغوش باز از این گشاده‌ دستی غیر منتظره استقبال کنند، بالا و پایین می‌پریدند و دست تکان می‌دادند. در لا به‌ لای شاخ و برگ شکستۀ درخت جامون، آنان قوطی‌هایی پر از شکر و چای، محلولی برای گرما زدگان، پودر شیر خشک، کشمش و بیسکویت‌های دیجستیو پیدا کردند، و همچنین پودرهایی ناشناخته در قوطی‌هایی که عکس زنان خارجی متبسم بر رویشان دیده می‌شد و قوطی‌های فراوان آجیل، آب‌نبات و غذای بچه.