معرفی و دانلود کتاب لینکلن در برزخ

معرفی کتاب لینکلن در برزخ

کتاب لینکلن در برزخ به قلم جورج ساندرز، حکایت شانزدهمین رئیس‌ جمهور آمریکا است که بر سر مزار پسر یازده‌ ساله‌اش می‌رود و به زندگی پس از مرگ فکر می‌کند.

این داستان توسط چند راوی و به کمک روایت‌های تاریخی نقل شده که بخش‌هایی واقعی و بخش‌هایی نیز غیر واقعی هستند.

رمان لینکلن در برزخ (Lincoln in the Bardo) که برنده‌ی جایزه‌‌ی ادبی «من بوکر» 2017 شده بود، تأثیرگذار، خلاقانه و از حیث سبک و محتوا بسیار متفاوت است. این اثر با سبک نگارش و مطالبی که دارد هر کسی را به خود جذب می‌کند و فارغ از همه امورات زندگی، شما را به فکر فرو می‌برد و پرسش‌های فلسفی و اخلاقی در ذهن شما ایجاد می‌کند.

این داستان در عالم باردو رخ می‌دهد، عالمی که در آن روح انسان در میان تناسخ و مرگ قرار دارد، مرده‌ها گمان می‌کنند که بیمار هستند و در آرزوی بهبودند. روح در انتظار بازگشت به جسم و زندگی پیشین خود است. غافل از آن‌ها اینکه ارواحی غیرقابل بازگشت هستند.

جورج ساندرز (George Saunders) برای روایت داستان از راویان تاریخی، آشنایان لینکلن و ارواح استفاده کرده و به این ترتیب رمانی که آمیزه‌ای از واقعیت و خیال است خلق می‌کند.

در طول روایت داستان با شک و تردیدهای بسیاری همراه می‌شوید و همین موضوع سبب می‌شود تا انتهای داستان را‌ی بگیرید. ساندرز شما را به سفری جادویی می‌برد. سفری که در آن بدیهی‌ترین نعمت‌ها و داشته‌هایی که در زندگی دارید در ذهن‌تان بزرگ و بی‌نهایت ارزشمند می‌شوند. این کتاب به شما می‌آموزد مهربان‌تر و با گذشت‌تر باشید و همه‌ی انسان‌ها از هر نژاد و با هر رنگ پوستی را عاشقانه دوست بدارید.

در این داستان شخصیت‌های گوناگون و مختلفی نام برده می‌شوند. علاوه بر شخصیت هانس ولمن که این سفر رویایی با او شروع می‌شود، لینکلن شانزدهمین رئیس جمهور آمریکا و ویلیام پسر او که بر اثر بیماری تیفوس درگذشته است، حضور دارند. شخصیتی دیگری به نام جناب کشیش اِورلی توماس نیز در داستان سعی دارد رهبری دیگران را با تفکرات خاص خود به دست گیرد.

تمام داستان شامل دیالوگ و گفت و ‌گو‌های شخصیت‌های داستان است و همگی سعی دارند پیام دوست داشتن را منتقل کنند و به شما بیاموزند که چطور با هر سلیقه و تفکری می‌توان یکدیگر را را دوست داشت و به هم عشق ورزید. تفکری که امروز جای خالی‌اش در زندگی تک‌ تک آدم‌ها احساس می‌شود.

جورج ساندرز ایده‌ی خلق این داستان را از پسر پسرعموی همسرش که ماجرای دیدار لینکلن از قبر پسرش را دیده و بازگو می‌کند گرفته است.

در بخشی از کتاب لینکلن در برزخ می‌خوانیم:

ما هر دو هم‌زمان با هم و قدم‌ به‌ قدم جلو می‌رفتیم، من قدم‌هایم را با قدم‌های او هماهنگ می‌کردم. کار راحتی نبود او پاهایی بلند داشت و قدم‌هایش نیز بلند بود و من مجبور بودم قدم‌هایم را بلندتر بردارم و از این‌رو همه‌ی بدنم کِش می‌آمد؛ اما بیرون از آن‌جا بر پشت آن اسب (خدا مرا ببخشد) لرزه و هیجان ناشی از بار دیگر سوار بر اسب بودن همه‌ی وجودم را فراگرفت و من همان جا ماندم و از درون او بیرون نیامدم.

چه هیجانی داشت! آرزوی من این بود یک‌ بار هم که شده بدون اینکه کسی به من دستور داده باشد و یا بدون اجازه گرفتن از اربابم سوار بر اسب شوم و حال این اتفاق افتاده بود. هیجان‌ زده شده بودم چون قبلاً اگر چنین کاری را بدون اجازه انجام می‌دادم آسمان به زمین می‌آمد.

در آن لحظه من مناطق وسیعی از ایندیانا و اِلِنویز را می‌دیدم (و تغییراتی که در آن‌ها اتفاق افتاده بود را متوجه می‌شدم و حتی مهمان‌نوازی خانه‌هایی که هیچ‌گاه در زندگی‌ام قدم به درون آن‌ها نگذاشته بودم را هم حس می‌کردم) خدای من نمی‌توانم شغل و منصب این آقا را به زبان بیاورم. فقط همین را بگویم که آدم خیلی مهم و قدرتمندی است. کم‌ کم از اینکه به درون چنین مرد مهم و کاردانی وارد شده بودم احساس وحشت کردم؛ اما هنوز در درون او احساس راحتی می‌کردم. به طور ناگهانی این احساس در من شکل گرفت که او باید من را بشناسد. زندگی‌ام را بشناسد. باید ما را بشناسد و از سرنوشت و بلاهایی که بر سر ما آمده آگاه باشد. نمی‌دانم چرا این احساس در من ایجاد شده بود، دلیلش هر چه بود من در آن لحظه چنین حسی داشتم. شاید چون حس نفرت و بیزاری نسبت به من در وجودش نبود چنین حسی در من ایجاد شده بود. قبلاً یک‌ بار حس نفرت و بیزاری در وجود آن مرد ایجاد شده بود و من رَدپایی از آن را در درونش دیدم اما آن مرد با آن برخورد کرده و آن را به حداقل رسانده بود، می‌توان گفت نابودش کرده بود. آن مرد مانند یک کتاب‌ باز بود که همه‌چیز را در درونش می‌شد خواند.