معرفی و دانلود کتاب نقطه‌ی کور: جهت‌گیری‌های ناشناخته ذهن ما

معرفی کتاب نقطه‌ی کور: جهت‌گیری‌های ناشناخته ذهن ما

کتاب نقطه‌ی کور: جهت‌گیری‌های ناشناخته ذهن ما اثر ماه زرین آر. بناجی و آنتونی جی. گرین والد، به بررسی نوعی دیگر از نقطه‌ کور به جای حس بینایی واقعی می‌پردازد که دربرگیرنده مجموعه عظیمی از جهت‌گیری‌هاست و آن‌ها را درون خود پنهان می‌سازد.

ماه زرین آر. بناجی (Mahzarin R Banaji) و آنتونی جی. گرین والد (Anthony G. Greenwald) در کتاب نقطه‌ی کور (Blindspot)، بر اساس آخرین یافته‌های علم عصب‌شناسی، تصویری جدید و عملی از مغز ارائه می‌کنند و نشان می‌دهند که چطور می‌توان برای دسترسی به وضعیت مطلوب جسمانی، ذهنی و معنوی با مغز ارتباط داشته باشید و آن را به کار بگیرید.

همان‌طور که از نقطه‌ی کور شبکیه‌ی چشمانتان اطلاع ندارید، از جهت‌گیری‌های پنهان خود هم بی‌اطلاع هستید. نقطه‌ی کوری که در این اثر به آن پرداخته می‌شود با پدیده‌ی کوربینی، نقطه‌ی اشتراک دارد و همان‌طور که بیمارانی که چکش را نمی‌بینند طوری رفتار می‌کنند که گویی آن را می‌بینند، جهت‌گیری‌های پنهان شما هم بدون آن که از نقششان آگاه باشید رفتارهای شما را هدایت می‌کنند.

سوگیری‌های عنوان شده در محتوای این کتاب از آن‌جا که اصطلاح بهتری در موردشان وجود ندارد در حقیقت قطعات شناختی گروه‌های اجتماعی را تشکیل می‌دهند. این قطعات شناختی به دلیل مواجهه‌ی مکرر با آن‌ها در محیط‌های فرهنگی‌ در مغز افراد انبار می‌شوند. این سوگیری‌های پنهان بعد از ریشه دواندن در ذهن می‌تواند رفتار‌های شما را نسبت به گروه‌های اجتماعی خاص تحت‌ تأثیر قرار دهند؛ این در حالی است که شما خود نیز از تأثیر آن‌ها آگاهی ندارید. وقتی در مورد این سوگیری‌های پنهان با مردم صحبت می‌کنید، اکثر آن‌ها باور نمی‌کنند رفتارهایشان تحت ‌تأثیر محتوای ذهنی قرار دارد که از وجودش بی‌اطلاعند.

هدف نویسندگان در کتاب نقطه‌ی کور این است که روشن کنند چرا نقطه‌های کور سوگیری‌های پنهان به دلیل شواهد علمی بسیاری که چنین نتایجی را به دنبال دارند، از نظر اکثر دانشمندان از جمله خود ایشان کاملاً باورپذیرند. ولی متقاعد ساختن خوانندگان در این زمینه کار دشواری است؟ چه‌ طور می‌توان وجود چیزی را در ذهنی نشان داد که خودتان کاملاً از آن ناآگاه هستید؟

در بخشی از کتاب نقطه‌ی کور: جهت‌گیری‌های ناشناخته ذهن ما می‌خوانیم:

انسان‌ها بیش از همه و پیش از هر چیز حیواناتی اجتماعی هستند. سایر اعضای گونه‌ی ما بیش از گونه‌های دیگر دنیای مادی برایمان اهمیت دارند. شاید به همین دلیل است که مغز انسان‌های نخستین در جهت توجه به گونه‌ی خود تکامل یافته، و یکی از راه‌های انجام‌دادن این کار این است که به‌طور طبیعی دائماً در حال پیش‌بینی افکار دیگران هستیم.

تحقیقات جدید نشان داده‌اند زمانی که به افکار دیگران فکر می‌کنیم (آیا او به مسیح منجی اعتقاد دارد؟) و وقتی سعی می‌کنیم کارهای دیگران را پیش‌بینی کنیم (آیا اجازه می‌دهد معبد ما امن باشد؟) مناطق خاصی در مغزمان فعال می‌شوند. ولی همین مناطق زمانی که درمورد ابعاد فیزیکی دیگران مانند قد، وزن، یا رنگ چشم فکر می‌کنیم فعالیتی نشان نمی‌دهند که این نشان می‌دهد مناطق خاصی در مغز در جهت تفکر و احساس اجتماعی تکامل یافته‌اند. این بدان معناست که افکار دیگران آن‌قدر برایمان اهمیت دارند که مناطقی در محدوده‌های اعصاب انحصاراً به منظور ایجاد معنای اجتماعی عمل می‌کنند.

گوردون باوِر، روان‌شناس استنفورد در زمینه‌ی مسائل شناختی، نقش حافظه در تصمیم‌گیری‌های مهم درباره‌ی افراد را مورد بررسی قرار داد. او از عده‌ای دعوت کرد تا نقش هیأت‌منصفه را در دادگاهی فرضی ایفا کنند. متهم، آقای ساندرز، در حین رانندگی از تابلوی ایست عبور کرده و به دنبال آن با کامیون حمل زباله تصادف کرده بود. سطح الکل خون او را در هنگام تصادف کنترل نکردند، ولی شواهد نشان می‌داد در هنگام رانندگی مست بوده است.

فهرست مطالب کتاب

پیش‌گفتار
1: آفت‌های ذهنی
2: سایه‌های حقیقت (مشکلات سؤال کردن)
3: درون نقطه‌ی کور
4: رده‌بندی انسانی
5: هزینه‌های پنهان کلیشه‌ها
6: ما و آن‌ها
7: باهوش‌تر از دستگاه
پیوست 1: آیا آمریکایی‌ها نژادپرست هستند؟
پیوست 2 نژاد، محرومیت و تبعیض