نقد، بررسی و نظرات کتاب صوتی بوسهی خداحافظی - آدری پن
4.2
423 رای
مرتبسازی: جدیدترین
افسون
۱۴۰۳/۲/۱۰
00
داستان کوتاه برای کوکان مناسب هست
خیلی خوبه فک کنم همه بچهها دوست داشته باشن... داستانهای کودکانه را اول خودم گوش میدم😊بعد اگر خوب باشه برای پسرم میذارم..
این داستان آموزنده هست در قالب اسمها و حیوانات دوست داشتنی درس خیلی بزرگی به کودک میدهد... البته در کنارش حتما توضیح بدیم و این مثال کاملا در مورد انسانها با شخصیتهای واقعی برای کودک باز خوانی کنیم از کودک سوال بپرسیم اجازه بدهیم نظرشو بگه..
دوست کوچولومون که برامون خوند خیلی بامزه هست.. حتما مورد پسند کودکان هست..
این داستان آموزنده هست در قالب اسمها و حیوانات دوست داشتنی درس خیلی بزرگی به کودک میدهد... البته در کنارش حتما توضیح بدیم و این مثال کاملا در مورد انسانها با شخصیتهای واقعی برای کودک باز خوانی کنیم از کودک سوال بپرسیم اجازه بدهیم نظرشو بگه..
دوست کوچولومون که برامون خوند خیلی بامزه هست.. حتما مورد پسند کودکان هست..
کتاب خوب بود ولی چون کتاب را به صورت رسمی خوانده کمی احساس ناهمگونی به انسان دست میدهد ولی جاهایی که راوی کودک به زبان عامیانه حرف زده دلنشین تر بود. و از مترجم متشکرم اما اگر شیوا تر ترجمه میشد خیلی راحتر مطلب کتاب درک میشد و همچنین از راوی متشکرم که در کارش متبحر بود. ممنون و سپاسگزارم.
درود
من هم انتقاد دارم هم نظر مثبت
اول انتقادم را بگم، بخشهایی که به صورت کتابی گفته میشد به دل نمینشست ولی به محض اینکه عمدا یا سهوا به صورت عامیانه بیان میشد جالب بود و به دل مینشست.
نظر مثبت، خیلی خوبه که بدونیم خاطرات ما حتما نباید به صورت فیزیکی باشند و یاد و خاطره هاست که باید در قلب و روح ما زنده باشن مثل خاطرات بچگی هامون تو کوچههایی که به نظر بزرگ و دراز و پهن بودند با ساختمونهای بلند ولی بعد که به محلههای قدیمی سر میزنی میگی وای چه کوچههای تنگ و ساختمانهای کوچک و توی همی اینجا هست ولی بازهم خاطراتت از اون محلهها سر جاشه. چه خوبه آدم تو یاد و خاطرهها زنده باشه و البته به نیکی
من هم انتقاد دارم هم نظر مثبت
اول انتقادم را بگم، بخشهایی که به صورت کتابی گفته میشد به دل نمینشست ولی به محض اینکه عمدا یا سهوا به صورت عامیانه بیان میشد جالب بود و به دل مینشست.
نظر مثبت، خیلی خوبه که بدونیم خاطرات ما حتما نباید به صورت فیزیکی باشند و یاد و خاطره هاست که باید در قلب و روح ما زنده باشن مثل خاطرات بچگی هامون تو کوچههایی که به نظر بزرگ و دراز و پهن بودند با ساختمونهای بلند ولی بعد که به محلههای قدیمی سر میزنی میگی وای چه کوچههای تنگ و ساختمانهای کوچک و توی همی اینجا هست ولی بازهم خاطراتت از اون محلهها سر جاشه. چه خوبه آدم تو یاد و خاطرهها زنده باشه و البته به نیکی