معرفی و دانلود کتاب اشتباه پراکنی: نویافته‌هایی درباره محیط اطلاعاتی: نااطلاعات، محواطلاعات، کژاطلاعات

معرفی کتاب اشتباه پراکنی: نویافته‌هایی درباره محیط اطلاعاتی: نااطلاعات، محواطلاعات، کژاطلاعات

کتاب اشتباه پراکنی نوشته‌ی کرستی رایل و اوییوسا اومورجی، به موضوع مجادله‌برانگیز و مهم پخش اطلاعات اشتباه در اینترنت می‌پردازند و می‌کوشند شیوه‌ی مواجهه با این پدیده را توضیح دهند. این کتاب با کمک گرفتن از ایده‌ی فلسفی- منطقی ویتگنشتاین و نظریه‌ی کمیت اطلاعات کلود شانون، پدیده‌ی دروغ‌رسانی را تحلیل می‌کنند و مدلی ارائه می‌دهند تا با بررسی کیفیت اطلاعات بتوان ادعاهای آن را سنجید و به‌ درستی یا نادرستی‌اش پی برد.

درباره‌ی کتاب اشتباه‌پراکنی

اینترنت مهم‌ترین دستاورد بشر در چند قرن اخیر بوده که باعث شده خیلی از مفاهیم زندگی تغییر کند. از جمله اینکه دسترسی به اطلاعات را بسیار تسهیل کرده است. حالا هرکسی در هر گوشه‌ای از دنیا در کسری از ثانیه از اخبار مطلع می‌شود و اتفاقات را پیگیری می‌کند. این موضوع مخصوصاً پس از شکل‌گیری و توسعه‌ی شبکه‌های اجتماعی تشدید شده. تا پیش‌ از آن، اخبار صرفاً از سایت‌های خبری یا از مجاری متعارف منتشر می‌شد، اما شبکه‌های اجتماعی این فرصت را به همه‌ی انسان‌ها دادند تا بتوانند از صفحه‌ی شخصی‌شان، حتی بدون نام، اطلاعات را پخش کنند.

این اتفاق، از یک‌سو باعث تسریع گردش اطلاعات شد و حتی اسناد محرمانه و طبقه‌بندی‌شده را هم در اختیار عموم قرار داد، ولی از سوی دیگر به یک پدیده‌ی هولناک دامن زد؛ پخش اطلاعات نادرست یا دروغ‌رسانی. در واقع افراد فرصت‌طلب از حجم زیاد اطلاعات و پراکندگی و فشار آن استفاده کرده و با علم به اینکه کاربر هرگز فرصت نمی‌کند تا صحت و درستی آن را بسنجد، اطلاعات اشتباه و تحریف‌شده را پخش می‌کنند. این پدیده در چند سال گذشته چنان رشد کرده و دنیا را درگیر ساخته که مجامع علمی دنیا آن را تهدیدی برای جامعه و بشر دانسته‌اند؛ اما در برابر این اتفاق چه باید کرد؟ آیا می‌توان در برابر این موج ایستاد؟ کرستی رایل (Kirsti Ryall) و اوییوسا اومورجی (Uyiosa Omoregie)، از تحلیلگران اطلاعات و متخصصین آنالیز محتوای آنلاین، در کتاب اشتباه‌پراکنی (Misinformation Matters) بر روی همین موضوع متمرکز می‌شوند و می‌کوشند راه‌حل‌هایی برای آن ارائه دهند. این دو پژوهشگر با بررسی پیشینه‌ی جریان دروغ‌رسانی تلاش می‌کنند به رویکردی فلسفی دراین‌باره دست یابند و شیوه‌ی مقابله با آن را به خواننده بیاموزند.

محققان معتقدند دروغ‌پراکنی عموماً با دو هدف انجام می‌گیرد: جلب‌توجه و جذب مخاطب یا تأثیرگذاری بر افکار عمومی و تحریف اتفاقات. در برابر این پدیده سه رویکرد کلی وجود دارد: عده‌ای معتقدند اینترنت فضایی آزاد است و نباید به بهانه‌ی دروغ‌پراکنی، دست به سانسور زد. این دسته می‌گویند خود مخاطب باید درستی و نادرستی را تشخیص دهد. گروه دوم اعتقاد دارند باید محدودیت‌هایی قائل شد و مطالب آسیب‌رسان و تحریف‌شده را سانسور و حذف نمود. اما دسته‌ی سوم، که متأخرتر از دیگران هستند، سایت‌هایی برای ارزیابی و پایش اطلاعات شکل داده‌اند و می‌کوشند با معیارهایی اخبار را راستی‌آزمایی کنند و اعتبارشان را بسنجند.

در حقیقت این افراد، چیزی بین دسته‌ی اول و دوم هستند؛ نه می‌خواهند اینترنت را به شکل کامل رها کنند و به فرصت‌طلبان مجال بدهند و نه به دنبال سانسور و محدودسازی آن هستند. اما تشخیص محتوای درست از محتوای دروغ کار بسیار پیچیده‌ای است و نمی‌توان سریع آن را انجام داد. در این رویکرد، از شیوه‌های متنوعی استفاده می‌شود؛ از تحلیل زبانی گرفته تا کمک گرفتن از هوش مصنوعی و انجام محاسبات ریاضیاتی. کرستی رایل و اوییوسا اومورجی که در همین دسته‌ی اخیر می‌گنجند، در کتاب اشتباه‌پراکنی برای بررسی این موضوع از دو نظریه بهره برده‌اند: رویکرد فسلفی-منطقی لودویگ ویتگنشتاین و نظریه‌ی کمیت اطلاعات کلود شانون. در حقیقت این دو تئوری از جنبه‌ی کیفی و کمی به محتوای داده‌ها می‌پردازند و مکمل یکدیگرند. نویسندگان با استفاده از آن‌ها به یک مدل رسیده‌اند که با کمک آن می‌توان کیفیت اطلاعات را سنجید، گزاره‌های درون آن را آنالیز کرد و در مورد ادعاهای آن تصمیم گرفت.

کتاب اشتباه‌پراکنی را گروه مجلات همشهری با ترجمه‌ی مهدی فروتن آغمیونی منتشر کرده است.

کتاب اشتباه‌پراکنی برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به موضوع دروغ‌پراکنی و پخش اطلاعات نادرست در اینترنت علاقه دارید و می‌خواهید شیوه‌ی مواجهه با آن را بیاموزید، این کتاب به شما کمک می‌کند.

در بخشی از کتاب اشتباه پراکنی: نویافته‌هایی درباره محیط اطلاعاتی: نااطلاعات، محواطلاعات، کژاطلاعات می‌خوانیم

پراکندن اطلاعات نادرست در شکل امروزی آن مشکلی جهانی است که نیاز به راه حل‌های فوری دارد. با این حال مشکلی تازه نیست. از نظر تاریخی، مواردی از اشتباه‌پراکنی در عرصه‌ی عمومی را می‌توان تا گذشته‌های دور و قرن ششم میلادی یافت. برای مثال، وقتی پروکوپیوس مورخ برای خدشه‌دار کردن وجهه‌ی امپراتور یوستینیان دروغ‌های عمدی نوشت، اشتباه‌پراکنی به شکل عمومی منتشر شد. محققان در تاریخ پراکندن اطلاعات نادرست، عموما سه دوره را نقاط عطف می‌دانند: جنگ جهانی دوم، جنگ سرد و انتخابات ریاست جمهوری 2016 ایالات متحده.

فهرست مطالب کتاب

مقدمه
پیشگفتار
دباره‌ی نویسندگان
فصل 1: دیباچه
فصل 2: پیشینه
فصل 3: یک رویکرد فلسفی
فصل 4: مداخله‌ها
فصل 5: تحلیل مسئله
فصل 6: مدل جهانی بررسی کیفیت اطلاعات آن‌لاین
فصل 7: نتیجه‌گیری
پیوست
واژه‌نامه
کتاب‌نامه