معرفی و دانلود کتاب خرده نمایشنامه‌ها

معرفی کتاب خرده نمایشنامه‌ها

کتاب خرده نمایشنامه‌ها از چهار نمایش نوشته‌ی دیوید شلان، آن جلیکو، دیوید پری و تام استوپارد تشکیل شده است. مدرنیته، شکسته شدن کلیشه‌ها، جنون و بیماری به ترتیب موضوعات محوری آثار این نویسندگان هستند.

درباره‌ی کتاب خرده نمایشنامه‌ها

مجموعه‌ای از چهار نمایشنامه‌ی مدرن انگلستان که هر کدام به گوشه‌ای از مشکلات شهروندان قرن بیستم می‌پردازد. «آرمان‌شهر»، «نسل رو به رشد»، «مثل روز اول» و «یک صلح جداگانه» چهار بخش کتاب خرده نمایش‌نامه‌ها (Playbill Two) هستند که توسط دیوید شلان، آن جلیکو، دیوید پری و تام استوپارد تالیف شده‌اند.

نویسندگان این کتاب که در سال 1970 منتشر شد، هر کدام گوشه‌ای از مسائل زمانه‌ی کشورشان را مد نظر قرار داده‌اند: آرمان‌شهر نمایشی درباره‌ی اخلاق است و دو شخصیت هامبر و ددبیت را شامل می‌شود. آن‌ها به نوعی یادآور نمایشنامه‌ی «در انتظار گودو» از ساموئل بکت هستند. افرادی که در دنیای خیالی خود زندگی می‌کنند و با گفتگویی که در مرز پوچی و فلسفه جابه‌جا می‌شود عقاید خود درباره‌ی شهر ایده‌آل را به بحث می‌گذارند. نویسندگی این اثر را دیوید شلان (David Shellan) به عهده داشته است.

نسل رو به رشد نمایشی درباره‌ی وارونه شدن کلیشه‌های قدیمی است که در گذر زمان رنگ می‌بازند. آن جلیکو (Ann Jellicoe) در این اثر مادری را به تصویر می‌کشد که بر خلاف انتظار نه فرشته‌ای مهربان، بلکه کابوسی وحشتناک است. او از قدرت خود برای نابودی اطرافیانش استفاده و مانند سیلی مرگ‌آور آن‌ها را درون نفرت وجودش فرو می‌برد.

در بخش سوم کتاب خرده نمایش‌نامه‌ها به مثل روز اول می‌رسیم، اثری در ژانر کمدی سیاه که طنز دهشت‌بار آن شما را در میانه‌ی خنده و ترس معلق می‌سازد. شخصیت‌های اصلی نمایش دیوید پری (David Perry) خانواده‌ی نامتعارف پیمپل‌ها هستند. پدربزرگ نود و هفت ساله‌ی آن‌ها به گذراندن وقت با اجساد علاقه دارد، مادربزرگ مواد مورد نیاز او را فراهم می‌کند، ‌پسر آن‌ها روزش را به رویاپردازی می‌گذراند و نوه‌شان همواره در حال گریه است. تنها عضو معمولی پیمپل‌ها، عروس آن‌هاست که سعی دارد یک زندگی طبیعی برای دخترش فراهم کند اما در این راه مرتکب اشتباهی وحشتناک می‌شود.

نمایشنامه‌ی صلح جداگانه آخرین بخش کتاب و نوشته‌ی تام استوپارد (Tom Stoppard) است. در این روایت مردی به نام جان براون با کیفی پر پول وارد آسایشگاه سالمندان می‌شود. او ادعا می‌کند که دچار هیچ مشکل خاصی نیست، اما رفتارش عوامل آن‌جا را مشکوک می‌کند چون همه‌ی نشانه‌ها از وجود رازی بزرگ خبر می‌دهند. دکتر بعد از مدتی خودداری تصمیم‌ می‌گیرد معمای آقای براون را کشف کند، ‌غافل از اینکه کنجکاویش واقعیتی غمبار را آشکار می‌سازد.

کتاب خرده نمایشنامه‌ها مناسب چه کسانی است؟

این اثر را به تمامی علاقه‌مندان ادبیات نمایشی به‌خصوص نمایشنامه‌های انگلیسی پیشنهاد می‌کنیم.

با نویسندگان کتاب خرده نمایشنامه‌ها بیشتر آشنا شویم

دیوید شلان (David Shellan) در سال 1931 متولد شده است. او در ارتش خدمت می‌کرد و تمام عمر خود را ساکن اطراف لندن بود. شلان از سال 1955 شروع به نوشتن کرد و تقریبا سی نمایشنامه نوشت که حدود نیمی از آنها تک‌پرسوناژ هستند و بعضی از آنها جوایزی از جشنواره‌های مختلف دریافت کردند.

آن جلیکو (Ann Jellicoe) در سال 1927 متولد شد و در کنار نویسندگی به بازیگری و کارگردانی در تئاتر هم می‌پرداخت. او در سال 1956 با نمایشنامه «ورزش مادر دیوانه‌ام» در رقابت «دیده‌بان» برنده جایزه نفر سوم شد. دیگر نمایشنامه بلند او «مهارت» در سال 1961 تهیه شد و سپس جایزه بهترین فیلم را از آن خود کرد.

دیوید پری (David Perry) در سال 1928 متولد شد. در دانشگاه لندن او بورسیه دولتی دانشگاه فرانسه را گرفت و بعد به مدت هشت سال با گروه‌های مختلف به عنوان بازیگر همکاری کرد. مثل روز اول، نسخه‌ی کوتاه شده‌ی وِرژن تلویزیونی «چرت و پرت» است.

تام استوپارد (Tom Stoppard) در سال 1937 در چک‌اسلواکی به دنیا آمد و در سنگاپور و هندوستان بزرگ شد. او در سال 1946 به انگلستان آمد و کار خود را به عنوان نویسنده و ژورنالیست در بریستول شروع کرد و در سال 1960 نویسنده‌ای مستقل شد. در طول فعالیت خود چهار نمایشنامه‌ی رادیویی و سه نمایشنامه‌ی تلویزیونی نوشت. او تاکنون برنده‌ی جوایز متعددی همچون جایزه‌ی تونی و اسکار شده است.

در بخشی از کتاب خرده نمایشنامه‌ها می‌خوانیم

صحنه: اتاقِ نشیمنِ خانه‌ی زیرزمینیِ پیمپل‌ها، نزدیکِ ایستگاهِ راه‌آهنِ زیرزمینیِ پارسونز گرین. دو پنجره‌ی کوچک رو به پله‌های اضطراریِ آهنی در خیابان، فقط تا حدی که خیابان مشخص باشد. در آن طرفِ خیابان خطِ راه‌آهن وجود دارد که ایستگاهِ پارسونز گرین را به پلِ پاتنی وصل می‌کند. در اتاقِ نشیمن دو در وجود دارد که یکی درِ آشپزخانه و دیگری درِ اتاق خواب‌هاست. تنها درِ ورودیِ ساختمان پایینِ پله‌های آهنی است که از حیاطی کوچک به آشپزخانه راه دارد. توی آشپزخانه دو درِ دیگر وجود دارد که یکی درِ حمام است و دیگری درِ اضطراری‌ست که از طریقِ پله‌های سنگی به سمتِ اتاقِ کارِ پدربزرگ می‌رود، و در حقیقت انباری به حساب می‌آید.

دیوارِ اتاقِ نشیمن با جعبه‌های شیشه‌ای که شاملِ حیواناتِ مختلفِ خشک شده است، پوشیده شده. بیشترِ حیوانات اهلی‌اند. میز برای نوشیدنِ چای آماده شده است. خانمِ پیمپل را کنارِ میز می‌بینیم که سعی می‌کند با کمکِ قاشق چای خوری ماهیِ مرده را از درونِ تُنگ بیرون بیاورد. بعد از آنکه فهمید با قاشق نمی‌تواند سامی را بیرون بیاورد، با سرعت به سمتِ میز می‌رود و انبرِ قندگیر را از روی میز برمی‌دارد و با آن سامی را از تنگ بیرون می‌آورد و روی کوسنِ کاناپه می‌اندازد. او انبر را بی‌آنکه تمیز کند داخلِ قندان می‌اندازد و سامی را نزدیکِ گوشش می‌گیرد تا ضربانِ قلبش را بشنود. هیچ صدایی نمی‌شود، او را با خشونت تکان می‌دهد، اما واکنشی وجود ندارد. سامی کاملا مرده است.

خانم پیمپل: (رو به اتاق‌خواب‌ها) جک! سامی مرده! (هیچ جوابی نمی‌شنود) خیلی بامزه مثل چوب شده! (هنوز جوابی نمی‌شنود) برات مهم نیست چاقالو! (رو به آشپزخانه) مادربزرگ! سامی مرده! به نظرت باید چیکارش کنم؟ (صدای کشیدنِ سیفون) (زیر لب غرغرکنان) سامی کوچولوی بیچاره! همش تقصیر این هوای گرمه. همه‌شون رو می‌کشه.

فهرست مطالب کتاب

معرفی
آرمان‌شهر
نسل رو به رشد
مثل روز اول
یک صلح جداگانه