معرفی و دانلود کتاب در انتظار تاریکی، در انتظار نور

معرفی کتاب در انتظار تاریکی، در انتظار نور

کتاب در انتظار تاریکی، در انتظار نور، داستان یک مستندساز تحسین‌شده را روایت می‌کند که تنها راهی که برای ادامه‌ی فعالیت حرفه‌ای خود می‌بیند، کار کردن در سازمان تلویزیونی دولت کمونیستی است؛ درحالی‌که کاملاً با این سیستم مخالف است. ایوان کلیما در این رمان که به‌عنوان بهترین کتاب سال Publishers Weekly انتخاب شده، حقایقی از فروپاشی کمونیسم در سال 1989 را نیز بیان کرده است.

درباره‌ی کتاب در انتظار تاریکی، در انتظار نور

پاول، تصویربردار و مستندساز اهل چک است و از آن افرادی‌ست که جوانی‌هایش، قربانی زندگی در یک حکومت کمونیستی شده و با توجه به ظلم و سرکوب‌هایی که در کشورش جریان دارد، تصمیم به فرار از کشور می‌گیرد. اما در جریان اتفاقاتی که در زندگی او می‌افتند، مجبور به ماندن و فعالیت در سازمان‌ تلویزیونی همان دولت کمونیستی‌ای می‌شود که به دنبال فرار از آن بوده است. چون احتمالاً این تنها راهی‌ست که برای ادامه‌ی زندگی دارد. پس با امید به این که روزی از این اختناق و ستم رهایی پیدا می‌کنند، می‌ماند و علی‌رغم میلش، تمام رویاهای خود را قربانی رویای مستندسازی می‌کند. حالا که به سنین میانسالی رسیده، رویای آزادی از دولت کمونیستی چک، برای همه‌ی مردم کشورش محقق می‌شود. تحقق این رویای آزادی، پاول را دوباره به این فکر می‌اندازد که آن فیلم مستندی که همیشه آرزوی ساختش را داشته تا بتواند به کمک آن ظلم و ستم زمانه‌ی خود را به تصویر بکشد را بسازد. اما به نظر می‌رسد قرار نیست همه‌چیز آن‌طور که می‌خواسته پیش برود. کتاب در انتظار تاریکی، در انتظار نور (Waiting for the Dark, Waiting for the Light) از ایوان کلیما (Ivan Klíma)، روایتی از زندگی افرادی‌ست که حتی بعد از رسیدن به آزادی هم نتوانسته‌اند خود را برای همکاری با رژیم کمونیستی چک ببخشند.

نویسنده در این کتاب از تاریخ معاصر در چک اسلواکی صحبت می‌کند. تاریخی که از جان و مال افراد، تا انرژی و روحیه و انگیزه‌ی آن‌ها برای زندگی را قربانی کرده است. پاول که بعد از اقدام به فرار از کشورش، با مشارکت در کارهای حکومت کمونیستی می‌تواند از سرنوشتی که انتظارش را می‌کشد، جان سالم به در ببرد، تمام رویاهای خود را با در نظر گرفتن مصلحت، کنار می‌گذارد و تنها یک روزنه‌ی امید دارد. امید به فروپاشی کمونیسم و آزادی کشورش، تا جایی که بتواند با ساخت یک فیلم مستند، هر آن‌چه بر مردم کشورش گذشته را به تصویر بکشد. با فروپاشی حکومت کمونیستی چک در سال 1989، این آزادی فراهم می‌شود. اما پاول، برای چنین آزادی نامحدودی آماده نیست و انگار برای هیچ شهروندی پذیرفتنی نیست که از این‌جا به بعد، واقعاً (؟) آزاد خواهند بود! و از طرفی، می‌داند که نه دولت جدید او را به خاطر همکاری با کمونیسم خواهد بخشید، نه خود می‌تواند این همکاری‌ها را ببخشد و از آن‌چه انجام داده بگذرد! کلیما در کتاب در انتظار تاریکی، در انتظار نور، راوی داستان زندگی پاول و مردم کشور چک است.

موضوع اصلی ایوان کلیما در این رمان، مانند بسیاری از داستان‌های قبلی‌اش، سازش و اقتباس است: چگونه مردم با خواسته‌هایی که دولت سرکوبگر کمونیسم نه تنها بر قوانین حاکم بر جامعه، بلکه بر کارهای هنری و در نهایت حالت‌های روحی‌شان تحمیل می‌کند، روبه‌رو می‌شوند. او در کتاب در انتظار تاریکی، در انتظار نور، ناامیدی افرادی را روایت می‌کند که برای مدت طولانی تلاش می‌کنند دیگران را راضی کنند و دیگر نمی‌دانند چگونه جایی برای خود در دنیا پیدا کنند. او معضلات افرادی که در جامعه‌ای محدود زندگی می‌کنند و پیامدهای گسترده‌ی این محدودیت را با دقت و وضوح بررسی کرده است.

کتاب در انتظار تاریکی، در انتظار نور، عنوان برترین کتاب سال Publishers Weekly و همچنین کتاب قابل‌توجه نیویورک تایمز را به دست آورده است. این اثر به کوشش گلبرگ برزین به فارسی ترجمه شده و توسط نشر افکار به چاپ رسیده است.

نکوداشت‌های کتاب در انتظار تاریکی، در انتظار نور

• یک کتاب قدرتمند و تاثیرگذار. (Gabrielle Annan, The New York Review of Books)
• کتابی از یک نویسنده‌ی قدرتمند و بسیار اصیل. (Patrick McGrath, The New York Times Book Review)
• هوشمند و پیچیده... باید برای این پرتره‌ی متفکرانه و هوشمند تاریخی، سپاسگزار باشیم. (Francine Prose, New York Newsday)
• کتابی از یک فیلمساز چک که رویای آزادی هنری دارد؛ فیلمسازی که می‌تواند در این رمان تاریک و قدرتمند، از کمونیسم جان سالم به در ببرد. (Publishers Weekly)

کتاب در انتظار تاریکی، در انتظار نور برای چه کسانی مناسب است؟

مطالعه‌ی این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به تاریخ معاصر و دوستداران رمان‌هایی با فضای تاریخی و سیاسی پیشنهاد می‌کنیم.

در بخشی از کتاب در انتظار تاریکی، در انتظار نور می‌خوانیم

پاول ارث و میراثی نداشت. وقتی او را گرفتند، یک پالتو نخ‌نما تنش بود و بیست مارک هم در جیب با چند نقشه در کوله‌اش؛ نقشه‌ی آلمان و بلژیک و نقشه‌ی چهل سال پیش مکزیک. فقط همین‌ها را توانسته بود پیدا کند.

-اینجا نقشه‌ی مکزیک را برای چه می‌خواهی؟

+می‌خواستم با یک نقشه‌ی محلی عوض کنم.

توی صورتش کوبیدند و گفتند دروغ نگوید. با این حال چند روز دوام آورد. به او گفتند احتیاجی به انکار نیست، چون پیتر به همه چیز اعتراف کرده. بعید نبود. دروغ در ذات پیتر نبود. در واقع، تا زمانی که به او نگفته بودند پاول اعتراف کرده حرفی نزده بود. هر دو آن‌ها در دام قدیمی‌ترین شگرد معمول افتاده بودند ولی خوب هر دو هنوز جوان و احمق و بی‌تجربه بودند.

گاهی، وقتی به این دوران ناکام زندگی‌اش فکر می‌کرد، می‌پنداشت بدترین قسمت آن درهای بسته نبود، نگهبانانی که سرشان فریاد می‌کشیدند هم نبود، حتا این هم نبود که هیچ‌وقت غذای کافی نداشتند و آن چیز کمی هم را که داشتند ازشان می‌دزدیدند: اینکه همه چیز از دروغ اشباع بود. بی‌رحمی، فساد، پستی و خواری پشت هر کلام، هر کنایه، هر وعده و وعید و هر لبخندی پنهان بود. بعدها فهمید دوران زندان بهترین دوران آماده‌سازی بود برای زندگی‌ای که بیرون انتظارش را می‌کشید. همه باید به آن عادت می‌کردند، دست‌کم او یک دوره‌ی فشرده را گذراند...