نقد، بررسی و نظرات کتاب موسیقی و عروسان دشت - جبران خلیل جبران

دوسش دارم... خصوصا کتاب " عیسی پسر انسان"همین قدر می دونم که جبران خلیل رو " نیچه ی" جهان عربمی دونن و سبک نویسندگی اش توی بیشتر اًثارش، همون"گزیده گویی " نیچه است... اما کاملا مستقل... البته یه بار هم یه مقاله خوندم که درباره ی نسبت های جبران خلیلبا "میرزاده ی عشقی" مقایسه های جالبی کرده بود...

داستان اول تا حدی پرش از موقعیت‌های مختلف و کلی گویی بود، داستان دوم به نظر تقابل بنیادگرایی و ایدئولوژی واقعی با دینداری نسخه ویرایش شده و تغییریافته به ظاهر دینداران بود، داستان سوم به نظرم تا حد زیادی نامفهوم بود، فکر می‌کنم اون هم بخاطر اینه که مفاهیم بیان شده ضمن داستان سوم در فرهنگ ما وجود نداره.

بخش نخست در مورد جایگاه موسیقی و توضیحاتی در این مورده؛ در ادامه هم سه تا داستان اومده، که در مورد مظلومیت زنان، سوءاستفاده روحانیون از کتاب مقدس و سومی هم یه داستان عاشقانه ست که بر بستر تناسخ شکل گرفته

کتاب خوبی بود به کسانی که طرفدار داستان‌های پند آموز هستند مناسب است داستان‌ها کوتاه بودند و من مشتاق بودم که بتوانم صوتی این کتاب را میز پیدا کنم چرا که با آواز موسیقی و فضای جداگانه برای هر کدام بیشتر می‌توان انس گرفت

جالب نبود اصلا‌ام طوری که تعریف کرده بودند نبود.
فقط دو تا از تصنیف‌های ایرانی را معرفی کرده بود که فقط همان جالب بود
نکته جالب آن همین موسیقی بود که بعداً به کشورهای عربی رفته است

کتاب جالبی بود اما به نظر من، شاید اگر این کتاب صوتی بود وهر داستان را با موسیقی مخصوصش تعریف می‌شد بهتر بود چون تاثیر خیلی بهتری دارد.

زیبا بود.. این نویسنده محشر هستند

دوستش دارم😍👌🏻🤩 خوب بود

نتونستم‌ با کتاب ارتباط برقرار کنم

با سلیقه من جور نبود

صوتیش قطعا بهتر خواهد بود

خیلی کتاب مفیدی بود