معرفی و دانلود کتاب فلسفه آلمانی: یک گفت و گو

معرفی کتاب فلسفه آلمانی: یک گفت و گو

کتاب فلسفه آلمانی: یک گفت و گو حاصل زمانی است که دو فیلسوف برجسته‌ی فرانسوی درباره‌ی میراث کانت، هگل، نیچه، فیشته و هایدگر بحث می‌کنند. آلن بدیو و ژان لوک نانسی در سال 2016 در دانشگاه هنرهای برلین گفت‌وگویی دوستانه و در عین حال بحث‌برانگیز درباره‌ی فلسفه‌ی آلمانی با یکدیگر داشتند که یان ولکر وظیفه‌ی پیاده کردن آن بر کاغذ را بر عهده گرفت. او همچنین در پایان کتاب پس‌گفتاری درباره‌ی موضوع «گفت‌وگو در فلسفه» نوشته است.

درباره‌ی کتاب فلسفه آلمانی: یک گفت و گو

فرض کنید که دو فیلسوف بزرگ مباحثه‌ای را با یکدیگر شروع می‌‌کنند. آن‌ها از نظر فلسفی تقریباً در یک سطح هستند، به عقاید یکدیگر احترام می‌گذارند، عمیقاً دوست دارند از یکدیگر بیاموزند، برای قانع کردن همدیگر بحث نمی‌کنند و از همه مهم‌تر، فیلسوف و متفکر دیگری وظیفه‌ی پیش بردن چنین گفت‌وگوی جذابی را بر عهده دارد. در کتاب فلسفه آلمانی: یک گفت و گو (German Philosophy: A Dialogue) چنین اتفاقی می‌افتد. دو فیلسوف فرانسوی بزرگ، رو در روی هم قرار می‌گیرند و درباره‌ی فلسفه‌ی آلمانی سخن می‌گویند. و استاد فلسفه‌ی آلمانی دیگری این بحث را هدایت می‌کند.

در سی‌ام ژانویه‌ی 2016، دانشگاه هنرهای برلین بخشی از برنامه‌ی کنفرانس خود را به گفت‌وگو میان آلن بدیو (Alain Badiou) و ژان لوک نانسی (Jean-Luc Nancy) اختصاص داد. دبیر این نشست، یان ولکر (Jan Völker)، سخنان هر دو فیلسوف را به رشته‌ی تحریر درآورد و ویرایش کرد. حاصل مباحثه، کتاب فلسفه آلمانی: یک گفت و گو است. آلن بدیو از چپ‌گرایان رادیکال و از منتقدان پست‌مدرنیسم است که در مناظره با دیگر فیلسوفان فرانسوی چون میشل فوکو و ژیل دلوز، شهرت دارد. او یکی از سیاسی‌ترین فیلسوفان فرانسوی به حساب می‌آید که هنوز هم از ایده‌ی کمونیسم دفاع می‌کند. ژان لوک نانسی هم از عقاید مارکسیستی و چپ‌گرایانه تأثیر پذیرفته است؛ اما اغلب خوانندگان آثار او معتقدند که هایدگر و دریدا، بیشترین اثر را بر آرا و نظریات نانسی گذاشته‌اند.

یان ولکر ادبیات تطبیقی، فلسفه و مطالعات فرهنگی را در لایپزیگ، برلین و پاریس خواند. او در سال 2009 از تز دکتری خود دفاع کرد و از آن‌ زمان در دانشگاه هنرهای برلین و آکادمی علوم و هنر اسلوونی تدریس می‌کند. وی به هستی‌شناسی، زیبایی‌شناسی، هنر، سیاست و روانکاوی علاقه‌مند است. ولکر بر آرای فیلسوفانی چون بدیو،‌ مارکس و لکان تمرکز دارد.

کتاب فلسفه‌ آلمانی: یک گفت و گو رابطه‌ی فکری بدیو و نانسی با کانت، هگل، نیچه، هوسرل و هایدگر را مشخص می‌کند. ولکر در آغاز مکالمه به این نکته می‌پردازد که فلسفه‌ی آلمانی نقشی مهم در تطور اندیشه‌ی بدیو و نانسی داشته. هر دو فیلسوف می‌کوشند در آثار خود «بی‌زمانی فلسفه» را اثبات کنند و نظرات اندیشمندان آلمانی را به دنیای معاصر بیاورند. در چنین شرایطی، چطور می‌توان رابطه‌ی فلسفی آلمان و فرانسه را ترسیم کرد؟ در این‌جاست که دیدگاه‌ها و بصیرت‌های آلن بدیو و ژان لوک نانسی آشکار می‌شود.

اگر بخواهید فلسفه‌ی آلمانی را بهتر درک کنید، احتمالاً به کتاب‌های بیشتری در این زمینه برخواهید خورد. اما کتاب فلسفه آلمانی: یک گفت و گو با وجود حجم کم، بحثی پرشور را دنبال می‌کند. بدیو با شوخ‌طبعی و نبوغ کم‌نظیر از فیلسوفان آلمانی محبوبش می‌گوید و نانسی نیز تا حدودی جمع‌بندی سخنان را بر عهده دارد. او جملات پایانی این مباحثه را می‌گوید؛ اما نمی‌توان آن‌ها را جمع‌بندی در نظر گرفت. در نتیجه یان ولکر که به‌نوعی تسهیلگر مناظره به حساب می‌آید، در پس‌گفتار کتاب سؤالاتی مهم را مطرح می‌کند و به آن‌ها پاسخ می‌گوید: آیا اساساً گفت‌وگوی فلسفی میسر است یا نه؟ چرا در این مباحثه از چشم‌اندازی فرانسوی، فلسفه‌ی آلمانی بررسی شده؟ گفت‌وگوی فلسفی در صورت موفقیت‌آمیز بودن به چه نتیجه‌ای می‌انجامد؟ و ...

نشر لگا کتاب فلسفه آلمانی: یک گفت و گو را با ترجمه‌ی احسان پورخیری و حسین طیب روانه‌ی بازار کرده است.

درباره‌ی مجموعه کتاب درنگ‌ها

مجموعه کتاب درنگ‌ها به کوشش نشر لگا، درصدد است تا بهترین کتب روانکاوی و فلسفه را از بهترین نویسندگانِ این دو حوزه گردآوری کند. نشر لگا نام «درنگ‌ها» را دالی بر اختلاف در خوانش‌های مختلف نویسندگان این مجموعه و وقفه‌ها و گسست‌های موجود در آراء آن‌ها در نظر گرفته است. نام برخی از جلدهای این مجموعه از این قرارند: «قدرت چیست؟»، «آفرینش و آنارشی»، «آموزه‌ی حقیقت افلاطون» و«اُدیپ: میل آتشین کودک».

کتاب فلسفه آلمانی: یک گفت و گو برای چه کسانی مناسب است؟

کتاب فلسفه آلمانی: یک گفت و گو برای کسانی است که با فلسفه‌ی فرانسوی و آلمانی تا حدودی آشنایی دارند و می‌خواهند جزئیات افکار فیلسوفان این دو کشور را بهتر درک کنند.

در بخشی از کتاب فلسفه آلمانی: یک گفت و گو می‌خوانیم

در اینجا نمی‌خواهم وارد تحلیل مفصّل این قضیه بشوم _این مسئلۀ دیگری است_ اما آنچه پیش از این مواجهه از خود می‌پرسیدم این بود: آنجا که پای آلمان در میان است، کدام خصلت کلیدی را می‌توانم در ذهن نگاه دارم؟ هنگام که فلسفۀ آلمانی چنان جان تازه‌ای به تفکر فرانسوی بخشید، اساساً چه مساعدتی کرد؟ به‌گمانم شاید چیزی باشد که با (و فقط با) فلسفۀ آلمانی سربرمی‌آورد _چیزی که پیشاپیش در کانت حاضر است اما به‌زحمت به چشم می‌آید و در هگل، شلینگ، هولدرلین و سپس هایدگر بیش از پیش آشکار می‌شود _یعنی، دل‌مشغولی با این ایده که گفتن فلسفه، اظهار آن، حالت اظهار آن_ می‌شود گفت، حتی صدای آن _باید در آنچه گفته می‌شود حاضر باشد. اگر در اینجا، بی‌هیچ ارجاع ضروری به لویناس، جفت مفهومی گفتن و گفته را در نظر بگیریم، می‌توانیم خاطرنشان کنیم که از زمان دکارت و فیلسوفان ایدئولوگ دورۀ انقلابی به این‌سو فلسفۀ فرانسوی معمولاً شکل نوعی حالت کم‌وبیش خنثا و بی‌طرفانه‌ای از گفتمان و اظهار را به خود گرفته است که [از دور] در ابژه‌ها دخل‌وتصرف می‌کند. از سوی دیگر، آلمان از همان آغاز اندیشه را در زبان غوطه‌ور ساخته بود. لایب‌نیتس نخستین کسی بود که اعلام کرد زبان آلمانی بهترین زبان برای فلسفه‌ورزی است، گرچه هنوز به‌قدر کافی بالغ و پخته نشده است. هیچ متفکر فرانسوی‌ای هرگز چنین چیزی بر زبان نیاورده است. و بعدتر هم که هایدگر سخنانی دربارۀ برتری‌های زبان آلمانی اظهار کرد...