معرفی و دانلود کتاب قاصد پاییز

معرفی کتاب قاصد پاییز

کتاب قاصد پاییز اثری از فهیمه پرکاه رمانی احساسی با درونمایه‌ی اجتماعی و درباره‌ی رابطه میان دو فرد از دو شهر مختلف ایران است. در رمان شاهد گسست‌های فرهنگی و جداییِ تحمیلی میان دو شخصیت هستیم و نویسنده سعی کرده در داستان خود نگاه جدیدی به این تفاوت‌ها داشته باشد و از این طریق به بررسی تضادهای اجتماعی بپردازد.

درباره‌ی کتاب قاصد پاییز

کتاب قاصد پاییز رمان جدیدی از نویسنده‌ی زن ایرانی فهمیه پرکاه است که بر محوریت دغدغه‌های اجتماعی و فرهنگی وی به نگارش درآمده و در خلال آن ماجرایی عاشقانه را نیز روایت می‌کند. دو شخصیت اصلی از دو فرهنگ گوناگون می‌آیند، یکی در تهران متولد شده و دیگری در آبادان. این دو به یک‌دیگر علاقه‌مند می‌شوند و رابطه‌ی عاشقانه‌ای میانشان شکل می‌گیرد. اما تفاوت فرهنگی میان آن‌ها، چالش‌های احساسی و اجتماعی زیادی را پیش رویشان قرار می‌دهد. در واقع چالش اصلی دو شخصیت تضادهایی است که میان خانواده‌هایشان وجود دارد. پیشینه‌ی فرهنگی و زیستی متفاوت در هر دوی آن‌ها باعث می‌شود تا این رابطه‌ی عاشقانه با مشکلاتی روبه‌رو شود. فهمیه پرکاه این تفاوت‌های فرهنگی و اجتماعی را در بطن رفتارها و انگیزه‌های شخصیت‌های داستانش مطرح می‌کند تا نشان دهد چه پدیده‌ها و مسائلی مسبب این اختلاف‌ها و جدایی‌ها شده‌اند.

آنچه فهیمه پرکاه سعی دارد در کتاب قاصد پاییز به آن دست یابد، ترسیم دردها، رنج‌ها و مصائب زیستن در هر دو شهر است. او به ما نشان می‌دهد که دو عاشق ایرانی در ابعاد مختلف با چه چالش‌هایی روبه‌رو خواهند شد. همچنین، نویسنده به این مسئله توجه دارد که مشکلات جوانان به طور کلی در چه وجوهی باهم مشترک هستند. ماجرای کتاب قاصد پاییز از زبان اول شخص روایت می‌شود و بیانگر رستگاری و رنج‌های دو دلداده است.

این کتاب توسط انتشارات آئی‌سا منتشر شده است.

کتاب قاصد پاییز برای چه کسانی مناسب است؟

خواندن این اثر را به دوست‌داران کتاب‌ها و رمان‌های ایرانی پیشنهاد می‌کنیم.

در بخشی از کتاب قاصد پاییز می‌خوانیم

کتفم تیر می‌کشید، ناگهان متوجه دست‌های مهتاب شدم که دستانم را می‌فشرد و اشک‌های جوشانی که تمامی نداشت، پس او بود که باز هم ناجی پدر سنگدلش شده بود. از دلم گذشت چقدر این دختر باگذشت بود، چهره‌ی پدرش هر لحظه بهتر می‌شد. بی‌اختیار به دستانم خیره شدم، از تماس دست‌هایم با او حس انزجار داشتم، حالت عادی نداشتم، خشم تمام جانم را اِشغال کرده بود و تمام بدنم فرمانبر خشمی بود که هر لحظه به‌شدتش افزوده می‌شد. از پشت پرده‌ی اشک به چهره‌ی ملتمس و اشک‌آلود مهتاب نگاه می‌کردم، چگونه این همه درد را تحمل می‌کرد؟! چطور دل به این زندگی بسته بود؟! - دیدی... دیدی چطوری جونت رو نجات داد؟! همونی‌که هر روز زیر مشت و لگد می‌گیریش، همون‌که هر روز به اون مواد و قمار و هزار کوفت و زهرمارت می‌فروشیش، همون‌که همه چی رو ازش گرفتی، همون‌که براش سایه‌ی مرگی، دیگه باس چی‌کار باهاش می‌کردی که نکردی لعنتی؟! دیگه چی ازش مونده برات؟! چی از جونش می‌خوای؟! شنیدی چی گفت؟! تو باباش نیستی، تو یه انگلِ عوضی هستی، باید بمیری، باید بمیری تا دلم خنک شه لعنتی.

مشت‌هایم را با درد به لبه‌ی سیمانی حوض می‌کوبیدم، باز هم دست‌های گرم و نوازش‌گر مهتاب را حس کردم، بعد هم چشمانِ پر از اشکش که با تمام وجود درد کبودی‌شان را حس می‌کردم، همان چشمان با من حرف می‌زد: «نکن... نکن پردیس.» بی‌اختیار دوباره طرف پدرش هجوم بردم، یقه‌ی پاره‌ی لباسش را بانفرت در مشت‌هایم فشردم. یه نگاه به اون قیافه‌ی نحس و اون هیکل تنِ‌لشت بنداز، ببین چه بلایی سر خودت و زندگیت آوردی، کارت از پیسی گذشته، هیچ شدی، یه رگ تو کل وجودت نیست، یه نگاه به تنها دخترت بنداز، ببین به کجاها رسوندیش، مادرشو ازش گرفتی بس نبود؟! نونِ شبش رو گرفتی و خرج زهرمارت کردی بس نبود؟! زندگیشو آرامشش رو هم که هر روز به فنا می‌دی، تو یه جونورِ فاسدی، هفت‌خط‌تر از توی بی‌وجود ندیدم به مولا. انگار هیچ‌چیز نمی‌فهمید، قدرت ادراکش از هیچ پر شده بود، اگر دل سنگ به‌رحم می‌آمد دل او به‌رحم نمی‌آمد.