دانلود کتاب برنامه ریزی راهبردی تربیت و آموزش با تاکید بر سازمان‌های نظامی

محمدرضا مومنی در کتاب برنامه ریزی راهبردی تربیت و آموزش با تاکید بر سازمان‌های نظامی به مهم‌ترین مبحث توانمند‌سازی و شایسته پروری یعنی تربیت و آموزش پرداخته است. این مبحث در همه‌ی ارتش‌ها، افراد را برای پذیرش مسئولیت‌های آتی آماده می‌سازد و باعث رشد فکری و توانایی‌های عملی آن‌ها می‌شود.

رفتار نظامیان تابعی از تربیت نظامی، اختیارات سازمانی، تهدیدات، آسیب‌ها، فرصت‌ها، فوریت‌ها و تحولات اساسی است که در این میان تربیت از اهمیت و جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. سازمان‌های نظامی بدون تردید رسالت تعیین کننده‌ای در تحقق وظایف محوله را دارا هستند. در نگاه به تهدیدات، مفروض این بوده است که دشمنان نظام اسلامی، استفاده از قدرت نرم را مقدم بر قدرت سخت قرار داده و درصدد هستند تا با از بین بردن ایمان، اراده مقاومت و روحیه شهادت‌طلبی، قدرت دفاعی جمهوری اسلامی را نابود و بی‌خاصیت نماید و هم‌زمان نگاه دومی وجود دارد و آن اینکه نظامیان در مرحله رزم باید از قابلیت رزمی مناسبی جهت مقابله با تهدیدات سخت دشمن هم برخوردار باشند. تربیت و آموزش عوامل انسانی که سرمایه‌های سازمان در مسیر پیشبرد و دستیابی به هدف‌های سازمانی هستند، ضرورتی انکارناپذیر و بلکه عامل کلیدی در بستر‌سازی به‌کارگیری قابلیت‌ها، استعدادها و ظرفیت‌های سازمانی است و لذا تحولاتی که امروز در قلمرو آموزش و نظام‌های آموزشی به‌منظور دستیابی به آموزش اثربخش با هدف توانمند‌سازی و افزایش مهارت نیروی انسانی صورت می‌گیرد، در همین راستا است.

اندیشمندان مدیریت تحول سازمانی توانمندسازی را از راهبرد‌های مهم و اثرگذار بر عملکرد سازمان و بهسازی نیروی انسانی می‌دانند و معتقدند به‌کارگیری قابلیت‌های کارکنان در راستای تحقق اهداف سازمانی، شرایط سازمانی باید به‌گونه‌ای باشد که بستر مناسب برای رشد و گسترش شایستگی‌های منابع انسانی فراهم شود.

در بخشی از کتاب برنامه ریزی راهبردی تربیت و آموزش با تاکید بر سازمان‌های نظامی می‌خوانیم:

الگوهای اجتماعی، عقاید درباره یادگیری و جامعه را با هم ترکیب می‌کند دیدگاه این الگو درباره یادگیری چنین است که رفتار مبتنی بر اشتراک مساعی هم به لحاظ اجتماعی و هم به لحاظ عقلی محرک است و از این‌ رو تکالیفی که به تعامل اجتماعی نیاز دارد می‌تواند چنان تدوین یابد که بر یادگیری بیافزاید. از طرفی دیدگاه این الگو در قبال جامعه این است که نقش اساسی آموزش ‌و پرورش آماده ساختن شهروندان برای اتخاذ رفتار مردم‌سالارانه و منسجم به‌ منظور بهبود زندگی فردی و اجتماعی است (همان:53).

مشارکت و همیاری کلید اصلی الگوهای اجتماعی است و ارائه مطالب درسی عمیقاً در درون تعامل‌های اجتماعی مشارکت‌کنندگان نهفته است. جویس (2004 م) معتقد است که الگوهای اجتماعی بر طبیعت اجتماعی و یادگیری رفتارهای اجتماعی و اینکه چطور تعامل اجتماعی می‌تواند افزایش یادگیری مطالب درسی شود تأکید می‌کند (کرد نوقایی، 53:1386).