دانلود کتاب ماهی‌ها نگاهم می‌کنند

شخصیت اصلی کتاب رمان ماهی‌ها نگاهم می‌کنند اثر ژان پل دوبوآ، یک گزارشگر مسابقات بوکس است که زندگی یکنواختش با چند حادثه پی‌در‌پی به هم می‌ریزد: مرد ناشناسی به مرگ تهدیدش می‌کند، سر و کله پدر دائم‌الخمرش پیدا می‌شود که ده سال پیش، همزمان با مرگ مادر او، ناپدید شده بود و سر آخر، معشوقه‌اش او را ترک می‌کند.

در کتاب ماهی‌ها نگاهم می‌کنند (Les Poissonsme Regardent)، تنهایی آدم‌ها به تصویر کشیده می‌شود و آدم‌ها از تنهایی شروع و به تنهایی می‌رسند.

ژان پل دوبوآ (Jean Paul Dubios) 20 فوریه 1950 در شهر تولوز، واقع در جنوب شرقی فرانسه، بین دریای مدیترانه و اقیانوس اطلس به دنیا آمده است و در حال حاضر هم آن‌جا زندگی می‌کند.

دوبوآ اولین رمانش را در سال 1984 منتشر کرد: «گزارش روانکاوانه‌ی یک حس آشفته». او تاکنون پانزده رمان، دو مجموعه داستان و سه کتاب نظری نوشته است، از جمله، «ماریا مرده است»، «من به چیز دیگری فکر می‌کنم»، «شاید این کتاب من را به تو نزدیک کند»، «شوخی می‌کنید، آقای تانر»، «گاهی وقت‌ها تنها می‌خندم» و «زندگی من را می‌ترساند». آثار او معمولاً با استقبال خوب مخاطبان و منتقدان ادبی روبه‌رو شده و چند جایزه را برای او به ارمغان آورده‌اند؛ جایزه‌ی بزرگ طنز سیاه برای «خبرم به دست‌تان می‌رسد» (1991)، جایزه‌ی فرانس تلویزیون برای «کِندی و من» (1996)، جایزه‌ی فمینا برای «یک زندگی فرانسوی» (2004) و جایزه‌ی ویالات برای «مورد سیندر» (2012). او که در نوشتن، از روایت سینمایی استفاده می‌کند و ردپای چند فیلم و فیلم‌ساز را می‌شود در آثارش پیدا کرد، چند رمانش در سینما مورد اقتباس قرار گرفته‌اند، از جمله: «کندی و من» (1999)، فیلمی از سام کارمان، «شوخی می‌کنید، آقای تانر» (2009)، فیلمی از استفان لیبرسکی و «زندگی تازه‌ی پل سیندر» (2016) فیلمی از توماس ونسان.

ژان پل دوبوآ تحت تأثیر نویسنده‌های بزرگ آمریکایی چون جان فانته، کورمک مک‌کارتی، فیلیپ راث، چارلز بوکفسکی، جیم هریسون و به‌ویژه جان آپدایک است که این آخری را استاد خود می‌داند: «نویسنده‌ای که بیشتر از هر کس دیگر نوشتن را به من یاد داد و باعث شد به روش نوشتن یک داستان فکر کنم، بی‌هیچ تردیدی جان آپدایک است.» تقریباً همه‌ی آثار دوبوآ با نثری ساده و طنزی گزنده به زندگی شخصیت‌های تنهایی مثل خود نویسنده می‌پردازند. اما این تنهایی، فرقی اساسی با زندگی گوشه‌گیرانه و پررمز و راز خود دوبوآ دارد. تنهایی شخصیت‌های اصلی او، تنهایی پرهیاهویی است که هر لحظه‌اش آبستن حوادثی ابزورد، خنده‌دار و گاهی ناگوار است. در واقع، شخصیت‌های رمان‌های دوبوآ آدم‌های ساده و عزلت‌جویی هستند که زندگی راحت‌شان نمی‌گذارد و عملاً نمی‌توانند تنهایی خودخواسته‌شان را به‌راحتی تجربه کنند. زندگی زوج‌های رمان‌های دوبوآ هم اغلب رو به زوال است. عشق همیشه جایش را به یک زندگی مشترک پرمشقت و یأس‌آور می‌دهد که در آن، هرکس به‌تدریج از دیگری دور می‌شود و دوباره به تنهایی پناه می‌برد.

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:
بعد از شام تا اقیانوس پیاده رفتم. آب چنان آرام بود که ستاره‌ها می‌آمدند بر سطحش شنا می‌کردند. روی پاهاشان شناور می‌شدند، مثل عنکبوت‌ها. حتی یک نسیم هم در کار نبود. سیگاری از پاکتم درآوردم و لحظه‌ای بین انگشت‌هام نگه‌اش داشتم. کاغذش مثل پوست یک بچه نرم بود. پر شدم از بوی توتون، مخلوط بوی چرم و عسل، سیگار را گذاشتم بین لب‌هام و کبریتی زدم که سیاهی و عرقِ روی صورتم را روشن کرد. دود وارد دهانم شد و تا ریه‌هام پایین رفت. چرخیدنش را حس می‌کردم، مثل چرخ‌دنده‌های ماشینی که حسابی روغن‌کاری ‌شده بود. این دود را هیچ‌وقت بیرون ندادم.