دانلود کتاب معماری و آبادانی بیابان

کتاب معماری و آبادانی بیابان اثر الیزابت بیزلی و مایکل هارورسن یکی از کتاب‌های ارزشمندی است که علاوه بر مباحث معماری و شهرسازی بومی ایران به شرایط اقلیمی ایران و کم‌آبی‌ها اشاره دارد و منطبق با دانش روز، به ارائه راهکارهای منطبق با مناطق بومی ایران پرداخته است.

کتاب معماری و آبادانی بیابان (Living With The Desert) دربارۀ زندگی «با» بیابان است و نه «در» بیابان. با شهرها و روستاهای حاشیۀ بیابان و واحه‌ها سروکار دارد و نه با گذرندگان از بیابان و زندگیِ بیابان‌گردان. شاید بگویند مانند این است که کتابی دربارۀ بندرها و اسکله‌ها و جزیره‌ها باشد به جای کشتی‌ها و دریانوردانی که از دریا می‌گذرند.

روش‌های ساخت بناها در سرزمین‌های خشک، که گِل مادۀ اصلی است، مشترکات بسیار دارد؛ کتاب معماری و آبادانی بیابان نوشتۀ الیزابت بیزلی (Elisabeth Beazley) و مایکل هارورسن (Michael Harverson) به کار کسانی می‌آید که در چنین مناطقی در سایر نقاط جهان کار می‌کنند. از سوی دیگر، این کتاب برای کسانی که ایران را می‌شناسند و دوست دارند هم خاطره‌انگیز خواهد بود.

دربارۀ معماری ایران بسیار نوشته‌اند از مسجدها و کاخ‌ها گرفته تا آرامگاه‌ها و کوشک‌های باغ‌ها. اما موضوعِ این کتاب سنت بومی‌ای است که در بسترِ زندگی در زیستگاه‌های خرد و کلانِ ایران پا گرفته و از قضا بیشتر در بناهایی خودنمایی می‌کند که از دایرۀ مطالعاتِ تاریخیِ معماری به کنار مانده‌اند؛ سخن از بناها و سنتی ویژه در معماری است که حیات در این سرزمینِ کم‌وبیش‌ بیابانی با این آب‌وهوای خشک و خشن بدان وابسته است. فهم چشمگیر ایرانیان در زندگی در این زمینِ خشک پرداخته هزاره‌هاست، و نه قرن‌ها. آنچه نشانۀ نبوغ نادر اینان است، نه ممکن کردنِ زندگی، که بسیار فراتر از آن، ساختن تمدنی درخشان و خیال‌انگیز در این اوضاع سخت، طبیعی است.

در بخشی از کتاب معماری و آبادانی بیابان می‌خوانیم:

معماری بومی بیشتر بر به کار گرفتنِ مصالحِ حاضر و آماده در محل استوار است. در بیشتر جاهای فلات ایران، این مصالح گِل است. اینجا همۀ دیوارها را، با هر شکلی، از گِل می‌سازند. همه‌‌جای خاورمیانه و افریقا و آمریکای مرکزی و هند، که اقلیمی کمابیش مشابه دارد هم، گِل مصالح اصلی است و بناها هم بسیار به هم شبیه‌اند. در مناطق مرطوب ایران، مانند حاشیۀ دریای مازندران و دامنه‌های شمالی البرز، چوب فراوان است و اولویت اصلی حفاظت در برابر باران. درست مانند دیگر سرزمین‌های بارانی، شیروانیِ پیش‌آمده بر دیوارها ساختارِ معمول بناهای این مناطق است.