معرفی و دانلود کتاب شنیدن آوازهای مغولی

معرفی کتاب شنیدن آوازهای مغولی

کتاب شنیدن آوازهای مغولی، به تالیف مصطفی جمشیدی، مجموعه داستانی است درباره جاودانگی که نخستین آن، "شنیدن آوازهای مغولی"، شرح جاودانگی انسانی است که طی روایت حوادث اجتماعی گذشته، حرمان‌ها و آرمان‌گرایی‌های خود را تعریف می‌کند.

اولین داستان کتاب شنیدن آوازهای مغولی، درباره‌ی رزمنده‌ای است که در پادگانی نیمه‌متروک پناه گرفته است. این رزمنده در بازگویی‌هایی که می‌کند به گوشه و کنار تاریخ سرزمین ایران سرک می‌کشد و در روایتی سیال و مدرن و گاه شعرگونه به ابعاد آن‌ها می‌پردازد. دومین داستان هم از زنی سخن می‌گوید که در دیار غریب و غربت براب حفظ جانش می‌جنگد.

در بخشی از کتاب شنیدن آوازهای مغولی می‌خوانیم:

شعرها دریا مى‌شوند. به شهرها مى‌ریزند. سیاهى‌ها را نمى‌روبند. بیشتر راننده تاکسى گرفتارى مى‌شوند در دِل شب‌هایى بسیار که بر سر راه کسانى خیره طعمه خویشند. سیاهى شعر نمى‌شود. شعرِ سیاهى. لیکن این مجراى جهان است. مأواى جهان. سرشتِ جهان. عاقبتِ خودخواهى بشرى.

قاب: «کلمه»: قرار بود به رودخانه‌اى از معجزه شبیه شود. به راننده تاکسى گرفتارى که شکارچى قافله است. به کودکى که در پى‌شبانى، در یکى از دهکده‌هاى مراکش، پس از مرگ شاه سلطان حسن دوّم در پى بزى گمشده مى‌گردد، و در فرداى آن روز، در عزاى رهبر کشور خود گریه مى‌کند. قرار بود کلمه، سرنوشتى باشد، در دهکده‌اى که مردهاى آن نگران عموزاده افلیج و نیمه دیوانه خودند.

به تعمیرکار موتورى مى‌توانست بدل شود، که اولین‌بار لاستیک موتورسیکلتى تازه از شهر خریده شده را جا مى‌زند. مى‌خواست "کلمه" به قهوه‌خانه‌اى شبیه شود که غریبه‌اى با ساکى در دست به آن مى‌رسد و به خانه‌اى در شریعه اروند، که قاب عکس عشیره‌اى عرب، در زیرچکمه‌هاى سربازان خرد مى‌شود، و به مردى که از فرط چاقى در سرباز خانه، به دنبال یک جفت پوتین نُو مى‌رود و قرار بود قاب باشد، قاب، این کلمه!