معرفی و دانلود کتاب نگاه کاربردی به دانش رسانه و ارتباطات

معرفی کتاب نگاه کاربردی به دانش رسانه و ارتباطات

حمید کارگر در کتاب نگاه کاربردی به دانش رسانه و ارتباطات، نکات ارزشمندی را در باب رسانه‌ها و ارتباطات مطرح کرده است. در واقع می‌توان این اثر را مجموعه یا کشکولی از تلخ و شیرین‌های عرصه مطبوعات، رسانه‌ها و ارتباطات نظری به حساب آورد.

در دنیای پیشرفته کنونی که یک یک پیش‌بینی‌های چند دهه پیش در مورد عصر فرا‌نوگرایی یا پست‌ مدرنیسم با تمام ویژگی‌های خوب و بد آن تحقق یافته یا می‌رود که تحقق یابد، ارتباطات و رسانه‌ها به یکی از مهم‌ترین و اثرگذارترین نهادهای اجتماعی تبدیل شده است.

با ارتباطات کارآمد و مؤثر می‌توان به هر چه که منظور نظر است دست یافت و هر چه را که کسی بخواهد به دیگران بقبولاند به راحتی انجام دهد. در این عصر است که غول‌های بزرگ رسانه‌ای پدید آمده و شکل گرفته و زمام تحولات اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی جوامع و جهان را در دست گرفته‌اند. دیگر حتی شعار مارشال مک لوهان در مورد دهکده جهانی آن کارآیی لازم را نداشته و حقیقت بسیار فراتر از آن است.

در دهکده جهانی مک لوهان اخبار و اطلاعات پنهان نمی‌ماند ولی در جهان رسانه‌ای امروز اخبار و اطلاعات به گونه‌ای که مطلوب تولید کننده آن است شکل می‌گیرد. سفید، سیاه می‌گردد و سیاه، سفید، اگر فعال رسانه‌ای بخواهد. با ابراز و امکاناتی که در اختیار پیام‌ فرست است هرگونه که بخواهد می‌تواند واقعیت را رقم زند. او به وجود آورنده واقعیت به گونه‌ای که خود می‌خواهد خواهد بود. واقعیت آن چیزی است که از کارگاه رسانه‌ای بیرون می‌آید.

با توجه به چنین توانمندی که به صورت بالقوه با رسانه‌هاست، جای آن دارد که فعالان اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی توجه ویژه‌ای به آن داشته و ساز و کارهای حاکم بر آن را به دقت رصد کرده و مورد عنایت قرار دهند. در چنین شرایطی صرف داشتن نیت خیر و مقصد عالی کافی نیست، بلکه فقط شرط لازم است. زمانی به حد کفایت می‌رسد که رسانه کارساز را نیز در اختیار داشته و از آن به وجه احسن بتوان استفاده نمود.

در کشور عزیز ما آموزش و پژوهش ارتباطات - البته در وهله اول در قلمروی روزنامه‌نگاری - قدمتی پنجاه ساله دارد. در این فاصله به ویژه در بیست سال اخیر آن، کارهای زیادی در عرصه‌های گوناگون ارتباطات، از ارتباطات اجتماعی و سیاسی و میان فردی یا انسانی گرفته تا ارتباطات جمعی صورت گرفته و آثار برجسته‌ای به منصه ظهور رسیده‌اند. با این حال و با توجه به عظمت موضوع، هنوز عرصه انتشارات و به ویژه کتاب‌های ارتباطی خالی به نظر می‌رسد و جا دارد که ارباب اندیشه و قلم در این عرصه جنبش و حرکتی تندتر از گذشته داشته باشند.

از آن جا که نویسنده در کتاب نگاه کاربردی به دانش رسانه و ارتباطات، خود به گونه‌ای فعال با ارتباطات جمعی و سازمانی سروکار داشته، به زوایای پنهان رسانه‌ها دست یافته و نکات دلچسبی را به مخاطب هدیه می‌کند. هر چند در فصل‌بندی و بخش‌بندی موضوعات اشتراکاتی وجود دارد، اما اساساً لطمه‌ای به اثر نمی‌زند و خصلت جُنگ‌گونه آن را سوال بر‌انگیز نمی‌کند. هر یک از عناوین مطرح شده در اثر خود بحث جداگانه‌ای است و نیاز به عنوان یا زیر عنوان نخواهد داشت.

در بخشی از نگاه کاربردی به دانش رسانه و ارتباطات می‌خوانیم:

«در دهم فروردین دیدم جماعت کثیری سواره و پیاده می‌گذرند که یکی از آن‌ها با لباس فاخر به اسب رشیدی نشسته و چتری بر سر افراشته بود. جماعتی در جلو و عقب او روان بودند. یک دسته هم پیاده به عنوان شاطر و فراش که بعضی چوبی در دست داشتند در رکاب او یعنی پیشاپیش جنبین و عقب او روان بودند. چند نفر هم چوب‌های بلندی در دست داشتند که بر سر هر چوبی سر حیوانی از قبیل گاو و گوسفند بود؛ یعنی استخوان جمجمه حیوان؛ این رمز آن بود که امیر از جنگ فاتحانه برگشته و سرهای دشمنان را با خود می‌آورد. دنبال این جماعت، انبوه کثیری از مردم روان بودند و هیاهوی بسیار داشتند. تحقیق کردم، گفتند که در نوروز یک نفر امیر می‌شود که تا سیزده عید امیر و حکم‌ فرمای شهر است و بعد از تمام شدن سیزده روز، دوره امارت او سر می‌آید...»

این نقلی است که بهرام بیضایی در کتاب «نمایش در ایران» از «میر نوروزی» می‌آورد. میر نوروزی، به گاه نوروز، امیر بود. او در آن چند روزه، شاهنشاه بود. دارنده حکم و قلم و شمشیر بود. فرمانبردارانی را صف اندر صف در خدمت داشت. با هیبتی حکومتی و هیأتی نمایشی در کوی و برزن می‌گشت و یک سال فرمانروایی پادشاه، حکمرانی حاکمان و داوری قاضیان را به نمایش می‌گذاشت.

پیشینیان ما در روزگاری که هنوز به کهکشان‌های گوتنبرگ و مارکنی راه نیافته بودند، اگر بسیار هم عمر می‌کردند، در نبود رسانه‌های امروزی، موفق به دیدار چهره شاهنشاه خود نمی‌شدند.

شاید آنان در تمام دوره زیست خود یک بار هم روی سلطانی را که در پایتخت بر تخت سلطنت جلوس داشت زیارت نمی‌کردند. حتی آن‌هایی هم که در مرکز حکومت زندگی می‌کردند، شاید جز در آیینی خاص همچون «بار عام» و یا در عبور حکومتیان آنهم با دور باش و کور باش بسیار، کامیاب به دیدن هیأت حاکمه نمی‌شدند و بدیهی است که از آنچه در اندرونی حکومت می‌گذشت نیز بی‌خبر می‌ماندند.

فهرست مطالب کتاب

مقدمه
فصل یکم: ارتباطات
فصل دوم: روزنامه‌نگاری
فصل سوم: فضای مجازی
فصل چهارم: تبلیغات
فصل پنجم: روابط عمومی
فصل ششم: رسانه
فصل هفتم: یادداشت‌های پراکنده