زندگینامه و دانلود کتاب‌های برنارد شاو

زندگی نامه برنارد شاو

جرج برنارد شاو (George Bernard Shaw)، منتقد و مصلح اجتماعی و نمایش‌نامه‌نویس ایرلندی در 1856م، در دوبلین (ایرلند) متولد شد. او یکی از نویسندگان انگلیسی ایرلندی است که آثار ارزنده‌ای را به ادبیات انگلیسی تقدیم کرده است. شاو، در چهارده سالگی، ترک تحصیل کرد و در 1876م، همراه مادرش که معلّم موسیقی بود، به انگلستان رفت و در آن‌جا زندگی ادبی خود را به عنوان داستان نویسی موفّق شروع کرد. در 1895م، به عنوان منتقد تئاتر، برای مجلّه «ساتوردی. ریویو» قلم زد. او به ایبسن، ارادت داشت و به طرفداری از او کتاب «جوهره ایبسن گرایی» را در 1891م نوشت. آرزوهای شاو، به عنوان منتقد موسیقی و تأثیر ارادتش به واگنر و ایبسن و ویلیام باتلر، موقعیت وی را به عنوان نمایش‌نامه‌نویسی که در تمامی گونه‌های شناخته شده تئاتر سررشته داشت، تثبیت کرد.

شاو، همانند ایبسن، تئاتر را وسیله‌ای برای نجات تماشاگران از خودستایی، دورویی و بی‌عقلی می‌دانست.

او از متخصّصان «تئاتر خوش ساخت» به شمار می‌آمد و تماشاگران را با حرکت و سخن، ترغیب می‌کرد تا قهرمانان را همچون آدم‌های شریر و آدم‌های شریر را همچون قهرمان ببینند.

او این طرح فکری را در نمایش‌های: سرگرد باربارا، بشر عادی و بشر عالی و اسحله و انسان، به وضوح نشان داده است. شاو، در حرکات و سخنانش پارادکس (تناقض)‌های بسیاری به کار می‌برد تا با توسّل به خودباوری بیننده، قهرمانان خود را مطابق دیدگاه مذهبی و اجتماعی خود بشناساند. او از شوخی، بسیار بهره می‌گرفت تا از آن، نتیجه‌ای انتقادی و جدّی بگیرد. نبوغ وی در خدمت اصلاح جامعه بود و حتی اگر در زمانی، حالتی دلقک‌وار به شخصیت‌هایش می‌داد، این، چیزی از جدّی بودنِ نتایجش نمی‌کاست.

اوّلین نمایش‌نامه او به نام «خانه مردانِ زنْ مُرده» به طور تحریک‌آمیزی به مسئله خان‌سالاری می‌پردازد.

در 1898م، نمایش «مطبوع و نامطبوع» را با مقدّمه‌ای تهاجمی درباره سانسور تئاتر منتشر کرد. از نمایش‌های دیگر او می‌توان به: کاندیدا، جزیره دیگر، جان بول و معمّای دکتر پیگمالپون اشاره کرد.

انشای شاو، به حدّی روان و روشن است که گفته‌اند او همچنان که حرف می‌زد، مطلب می‌نوشت. او بر خلاف دیگران، هرگز از پیش، طرح نمایش‌نامه را نمی‌ریخت. به همین جهت، وقتی که شروع به نوشتن نمایش‌نامه می‌کرد، خودش هم نمی‌دانست آخرش چه بلایی بر سر قهرمانانش خواهد آمد. اگر چه اهل بلا نبود و همیشه نمایش نامه‌های خود را با یک خنده طولانی پایان می‌داد، ولی باز هم نگران سرانجام کار قهرمان‌های خود بود! شیوه نگارش نمایش نامه‌های او بدین ترتیب بود که اوّل، موضوعی توجه او را به خود جلب می‌کرد، آن وقت کمی درباره موضوع می‌اندیشید و سپس بلافاصله شروع به نوشتن می‌کرد و هر چه به فکرش می‌رسید، در آن می‌گنجانید تا این که سرانجام، نمایش‌نامه پایان می‌یافت.

از ویژگی‌های شاو، این بود که در هنگام نگارش نمایش‌نامه، به قواعد معمولی نمایش‌نامه‌نویسی توجّه نداشت. مثلاً رعایت وحدت زمان و مکان را نمی‌کرد و تمام نمایش‌نامه او یک فصل داشت و یا به نظر می‌رسید که یک فصل دارد.

از خصوصیات دیگر نمایش نامه‌های شاو، کم بودن «حرکت» در آن است. حتی به نظر می‌رسد که برخی از نمایش‌نامه‌های وی به کلّی فاقد حرکت است و چیزی غیر از گفتگو نیست.

شاخصه بارز شاو در نمایش نامه‌نویسی، آن است که وی بر خلاف بسیاری از نمایش‌نامه‌نویسانِ دیگر، نمایش‌نامه را به خاطر نمایش‌نامه نوشتن نمی‌نوشت؛ بلکه برای او نمایش‌نامه، فقط وسیله‌ای بود برای تعلیم یک اندیشه فلسفی و اجتماعی و یا اخلاقی.

شاو، در تاریخ نیز آثاری دارد. وی در این آثار، از طریق مقایسه زمان حال و گذشته و ایجاد لحظه‌های کُمیک (شاد) با قرار دادن شخصیت‌های تاریخی در زمان حاضر و تکرار عملکرد آن‌ها، به بیان تاریخ می‌پردازد. شاو، این نویسنده قدرتمند که در 1925م جایزه نوبل ادبیات را از آنِ خود ساخت، در دوم نوامبر 1950، در سنّ 94 سالگی درگذشت.

جملات برگزیده برنارد شاو:

- آنکه می‌تواند انجام می‌دهد و آنکه نمی‌تواند انتقاد می‌کند.
- عشق وقتی به سر وقت پیران می‌رود، آن‌ها را جوان می‌کند.
- در زندگی قرار نیست خودتان را کشف کنید، قرار است خودتان را بسازید.
- اولین عشق توام با کمی حماقت و مقداری زیاد کنجکاوی است.
- حکومت طلایی آنجاست که نتوان قوانین را با پول خرید.
- انسان‌ها یگانه حیواناتی هستند که من از آن‌ها سخت وحشت دارم.
- تفاوت دزد و پولدار در آنست که دزد، مال ثروتمندان را می‌دزدد و پولدار، پول فقرا را.

کتاب‌های برگزیده برنارد شاو:

بانوی زیبای من
سرباز شکلاتی
ناپلئون بناپارت مرد تقدیر
قیصر و کلئوپاترا
دون خوان در جهنم
سرگرد باربارا
خانه ناامیدی و ژان مقدس