نقد، بررسی و نظرات رمان دختری در قطار - پائولا هاوکینز
4.5
339 رای
مرتبسازی: جدیدترین
armaqan mokhtariani
۱۳۹۹/۱/۲۸
00
اینکه از نگاه بقیه افراد هم بود جالب بود و البته غیر قابل پیشبینی!
من این کتاب رو با ترجمه زهره قلی پور خوندم و چقدر عذابم داد تا تموم شد به شدت ازش بدم اومد الان که توی کتابراه این کتاب رو دیدم نسخه نمونهاش رو گرفتم و چقدر شیرین و گیرا و دلچسب نوشتن اونقدر عاشقش شدم که تصمیم گرفتم از اینجا دانلود کنم و بخونم الان به این نتیجه رسیدم مترجمان چه تاثیر شگرفی میتونن روی یک اثر واحد بگذارند
خیلی خوب بود، قبلا نسخه صوتیش رو فقط تا نهایتا ۴۰ صفحه از کتاب چندین بار گوش کرده بودم ولی تمرکزم از بین میرفت. نسخه کتاب عالی بود و غرق در داستان و هیجانات شدم. خیلی خوب نوشته شده و ترجمه خوبی هم داره. تا پایان داستان ممکنه بارها نظرتون نسبت به یکی از شخصیتها به عنوان مجرم عوض بشه ولی نمیشه حدس زد. حتما پیشنهاد میکنم خوندن این کتاب رو.
توجه: اگر هنوز کتاب را نخوانده اید، این متن احتمالاً داستان را برای شما لو میدهد!
دو سوم ابتدای کتاب، خسته کننده و یکنواخت است.
زندگی روزانهی زنی الکلی و افسرده که مدام کارهای احمقانهای میکند و بعد پشیمان میشود.
فقط یک سوم آخر کتاب است که ریتم سریعی دارد و جذاب است.
البته منطق داستان کم است. پلیس میتوانست خیلی زود قاتل را پیدا کند.
اگر پلیس دو مظنون بدون مدرک دارد، پس به دنبال مظنونان دیگر میرود. چرا پلیس اصلاً به سراغ تام و آنا نرفت در حالی که مقتول مدتی برای آنها کار میکرده. و با صحبت با دوستان و همکاران مقتول در گالری اش، حتماً کسی پیدا میشد که مگان و تام را با هم دیده بوده.
مقتول حتماً به طریقی با پدر ِ فرزندش آشنا شده بوده. تحقیقات پلیس میتوانست آنها را به راحتی به سمت قاتل هدایت کند، زیرا در آن منطقهی کوچک، چک کردن هتلها و کافهها برای پیدا کردن پدرِ بچه - که میتواند یک مظنون باشد- کار سختی نبود. چون عاشقین پنهانی، معمولاً به هتل و کافهها و رستورانهای دور از منزل خود میروند.
در مواردی که پلیس نمونهی دی انای دارد (از دی انای بچه) از همه نمونه میگیرد. و تام به راحتی لو میرفت...
به نظر شما واقعاً پیدا کردن قاتل برای پلیس اینقدر سخت بود؟
دو سوم ابتدای کتاب، خسته کننده و یکنواخت است.
زندگی روزانهی زنی الکلی و افسرده که مدام کارهای احمقانهای میکند و بعد پشیمان میشود.
فقط یک سوم آخر کتاب است که ریتم سریعی دارد و جذاب است.
البته منطق داستان کم است. پلیس میتوانست خیلی زود قاتل را پیدا کند.
اگر پلیس دو مظنون بدون مدرک دارد، پس به دنبال مظنونان دیگر میرود. چرا پلیس اصلاً به سراغ تام و آنا نرفت در حالی که مقتول مدتی برای آنها کار میکرده. و با صحبت با دوستان و همکاران مقتول در گالری اش، حتماً کسی پیدا میشد که مگان و تام را با هم دیده بوده.
مقتول حتماً به طریقی با پدر ِ فرزندش آشنا شده بوده. تحقیقات پلیس میتوانست آنها را به راحتی به سمت قاتل هدایت کند، زیرا در آن منطقهی کوچک، چک کردن هتلها و کافهها برای پیدا کردن پدرِ بچه - که میتواند یک مظنون باشد- کار سختی نبود. چون عاشقین پنهانی، معمولاً به هتل و کافهها و رستورانهای دور از منزل خود میروند.
در مواردی که پلیس نمونهی دی انای دارد (از دی انای بچه) از همه نمونه میگیرد. و تام به راحتی لو میرفت...
به نظر شما واقعاً پیدا کردن قاتل برای پلیس اینقدر سخت بود؟