نقد، بررسی و نظرات کتاب صوتی شهرش، گوسفندانش - هاروکی موراکامی

کتاب یا بی رمق بود یا بی رمق خوانده شد
در نسخه شنیداری آن مجذوبیتی را به همراه نداشت که شنونده را همراه کند

داستانى جالب که متاسفانه بسیار با بى مسئولیتى خوانده شد، گوینده اصلى اصلا نمیدانست در حال خواندن چه جملاتى با چه بار احساسى است.

🍁 اولین بار بود که با قلم این نویسنده‌ی ژاپنی آشنا میشدم. کتاب جالبی بود.
داستان با یه سری خاطرات در مورد دانشگاه و دوستش شروع می‌شود. و اینکه جداشدنشان از هم به دلیل انتخاب همسرانی در شهرهای جدا بودند، خودشان را به دانه‌هایی در باد تشبیه کرده بود که چگونه از هم جدا شدند! یه سری توصیفایی داشت که برام جالب بود. مثلا اینکه بخواد به ما بگه که برف، برف اذیت کنی بود، میگه؛ برف غیررمانتیکی توی جاده باریده بود! یا اینکه خندیدن زن توی تلویزیون هتل، توی برنامه تلویزیونی، رو به خندیدن یه یخچال مایوس تشبیه کرده بود! یعنی هم سردی و بی حسی و هم نا امیدی!!
اون خیلی ظریف به مهاجرت پرداخته بود، که زن میخواد توی همون جای کوچیک بمونه و زادگاهشو دوست داره، و تلاش به ساختن اونجا داره، اما نا امیدی و کمبود امکانات شهر هم رهاش نمیکنه! توی تصورات شهر، سگ سفید، ژولیده و خسته از زندگی رو از راوی میشنویم که نماد خستگی مفرط در آن شهر بود. نشستن زن رو به نشستن مثل میز تحریر تشبیه کرده بود! یعنی خیلی خشک و نا امید.
حتی نکته سیای سوپسیتی توسط دولت رو هم توی این داستان کوتاه میشه دید! زن میخواد گسفندانش را با داروی جدید ضدعفونی کنه! و راوی هم باید همین کار را میکرد و از گوسفندانش مراقبت میکرد،
راوی در نهایت با دیدن زن در تلویزیون تصمیم می‌گیره که از شهر او و گوسفندانش دیدن کند! چون هم‌ خودش کمک میخواد از اون زن، و هم زن به کمک احتیاج داره. ولی بعد مردد میشه برای رفتن به شهر او! و میگه، من هم باید مواظب گوسفندان خود باشم در زمستان. این سمبلی از درد مشترک بود. و کمک به هم نکردن هم در نهایت واضح بود. و آخرش هم جالب بود، برف ادامه داشت، صدها سر گوسفند با چشمان بسته فرو رفته در برف! یعنی فقط دیدن مشکل!

صدا خوب بود
اما داستان‌ای بدک نبود فقط رایگان می‌ارزه

به نظرم که کتاب خوبی بود

نویسنده مورد علاقه من هاروکی موراکامی کتاب هاش رو دوست دارم

وای خدا مردم تا تموم شد. انگار کتاب جغرافیای دوم دبیرستانمو برام میخوندن😑

اخه این چه کتابی است

این کتاب سرشار از حسرت است و فضای غم انگیزی دارد اما شاید بد نباشد با مطالعه چنین کتابی عبرتی بیاموزیم بدون اینکه همان شرایط را تحمل کرده باشیم

شخصا محتوای داستان رو دوست نداشتم و آخر داستان هم چیزی دستگیرم نشد.

بسیار پر محتوا و تاثیرگذار

سلام
خود داستان که کاملا پوچ و بی محتوا بود، گوینده هم جوری داستان رو روایت میکنه انگار داره چند تا جمله‌ی نامربوط رو پشت هم میخونه، کاملا مثل درس جمله سازی!
خلاصه که بیخیالش شید و برید سراغ کتابای دیگه

عاشق هاروکی هستم عالیه این داستان

اولین کتابی بود که از این نویسنده گوش دادم فکر نمی‌کنم دیگه کتابی از ایشون بخونم

خوب بود آموزنده خوشم رامد

فقط برای درآمد نوشته شده بدرد نمی‌خوره

اصلا دوست نداشتم

موراکامی یکی از نویسندگان خوب ژاپنی، با عقاید عالی

بنظرم بی معنی بود چیزی دستگیرم نشد

خوب نبود. اول از همه ترجمه بد توی ذوق میزد؛ جایی گفته شد، حتما منظور عینک فلزی بوده. اجراها خوب نبود مخصوصا راوی داستان که لحنش یکنواخت و کسل کننده بود و در مکالمات داستان اجرای ضعیفی داشت.

با سلام، این کتابو خوندم ولی درکش نکردم.

داستان تا حدودی برام گنگ بود، خیلی ارتباط برقرار نکردم

این داستان طبق گفته‌ی سایت شخصی خود ایشون از مشهورترین و بهترین داستان‌های ایشون هست و براشون شهرت جهانی زیادی به ارمغان آورد. ژانر این داستان هم مثل بقیه داستان هاشون سوررئالی هست و فضای داستان وهم آلود و خیالی هست. ایشون تو این داستان کوتاه دیدگاهی انتقادی به وضع جامعه و مردم داره. جامعه‌ای که بی تفاوت به رای و نظر مردم اداره میشه و مردمی که نسبت به حقایق زندگی بی تفاوت هستن و تمام اوقات زندگی شون رو به روزمرگی طی می‌کنن. در نهایت هم کنایه‌ای رندانه می‌زنه و می‌گه صد‌ها سر گوسفند با چشمان بسته فرو رفته بود در تاریکی...
ممنون از گروه هنری چوک بابت تهیه و تنظیم این داستان زیبا یه صورت کتاب صوتی. گویندگی‌ها انقدر‌ها که انتقاد تند میشه بد نیست یا بهتر بگم اصلا بد نیست اما قطعاً با تلاش و پشتکار تیم خوبتون بهتر هم خواهد شد ⁦ʕっ•ᴥ•ʔっ⁩❤️🌹

تدوین درست نمیشه

کتاب جالبی نبود و اصلا راوی داستان خوش صدا نبود و بسیار بی احساس کتاب را خواند و داستانی بی محتوا داشت.

۱. درسی مهم از کتابراه آموختم‌، اینکه به همه نوع سلیقه‌ای احترام میگذارد
۲. درست استکه در درجه اول باید منافع خود را در نظر داشته باشد، ولی نتیجه کار به نفع خواننده و شنونده هم هست
۳. حالا در این میان، اینهمه سر و صدا برای کاستی ک پیش آمده؟؟؟
۴. من هم کتاب را نپسندیدم، چون در ابتدا راجع به نویسنده اطلاعات کسب میکنم، میدانستم ک از افکارش چه خواهد تراوید، ضمنا تفکر او غربی است، پس سطح انتظارم را پایین آوردم. توجه خودم را روی نوع ترجمه اثر گذاشتم.
۵. چون صداپیشگی در تاثیر گذاری داستان بسیار موثر است، و در این اثر متاسفانه کار کرد منفی را القا کرد، قوز بالای قوز شد و دیگ خشم بعضی دوستان بجوش آمد.
۶. اگر به پوچ گرایان و داستانهای سطحی علاقه ندارید، توصیه میکنم وقت گران خود را جای دیگر هزینه کنید
اما شاید دلیلی برای شنیدن این اثر موراکامی داشته باشید.

یک کتاب بی‌دلیل که حتی نمیشه بهش داستان گفت نه پیشنهاد نمی‌کنم وقت و هزینه برای این کتاب بنمابید. البته این نظر شخصی است و ممکن نظرات متفاوتی در ارتباط با این کتاب وجود داشته باشه.

در واقع چیزی برای گفتن به من نداشت و در حقیقت نپسندیدم

اصلا داستان جالبی نبود و اجرا بدتر از اون

نمیخوام این اثر رو زیر سوال ببرم و کار گویندگان رو بی اجر کنم. اما واقعیت اینه که من نپسندیدم. محتوای داستان جذاب نبود و البته غیر حرفه‌ای بودن گویندگان به این قضیه دامن میزد. نقاط مثبتی داشت مثل ارائه یه بیوگرافی از نویسنده یا پخش موسیقی مناسب محتوا. اما باز هم نقاط ضعف بیشتر به چشمم اومد. مثلا در همون ابتدا صدای موسیقی از گوینده بالاتر بود!

با عرض سلام و خسته نباشید خدمت عزیزانی که در گردآوری این کتاب زیبا زحمت کشیدند
داستان در مورد یک مرد است که سالها پیش از زادگاهش مهاجرت کرده است اما فقط توانسته بدن خود را جابه جا کند اما روح خود را فراموش کرده است و این موضوع فکر او را مشغول میکند
و به اینکه مهاجرت کار آسانی نیست هم اشاره کرده است.

اینکه در ابتدا شرح حالی از نویسنده داستان ارائه می‌شود بسیار خوب است. ولی آنچه که از همان آغاز تو ذوق می‌زند صدای نا بهنجار گوینده است که تا پایان ادامه می‌یابد و با آمیختن با صدای ناشیانه دو بازیگر دیگر، کارخیلی مسخره می‌شود. البته که ترجمه افتضاح داستان هم به این رسوایی دامن می‌زند انگار همگی مثل قهرمان داستان مست هستند. آوردن کالوکیش‌ها و هم نشین‌هایی مانند "یکدفعه تالاپی " به ذهنم رسید و بسیاری ترکیبات نا مأنوس دیگر به سبک کار لطمه فراوان زده است. اشتباه فاحش هم مثل "پایان قرن نوزدهم" بجای قرن بیستم کم نیست. ولی جملاتی چون سرنوشت آدم‌ها که مانند پراکنده شدن دانه‌ها بوسیله باد است، بسیار ادبی است. اینکه نهایت سیاه مستی این دو دوست ولو شدن در عقب تاکسی است خیلی جالب است، چقدر این ژاپنی‌ها مردم نجیبی هستند!!!

کتاب خیلی با فرهنگ و ادراک ما مأنوس نیست اصلا جالب نبود بهتر زمان و انرژی دوستان برای تهیه کتابهای با ارزش‌تری صرف بشه

خیلی جذاب و شنیدنی بود. صدای گوینده‌ها رو دوست داشتم. 👌👌👌

کتاب نامفهوم بود

گوینده الفاظ نادرست بکار می‌برد
و داستان زیادی مست بود!!!

من فکر میکنم کتاب باید فکر و خیال رو ب کار بندازه و بعد بشه ازش نتیجه مثبت و حس خوب گرفت. باید مفید باشه برای فرد و جامعه. الان این کتاب بجز القای حس ناامیدی و سکون و افسردگی ک همه همین جوری هم دارن تو زندگی شون درک میکنن، چی داشت ک منتقل کنه ب مخاطب؟ خوب نبود.

بدک نبود
از اونایی نیستم ایراد بگیرم
ولی خدایی اخر داستان چی شد؟؟؟

من خیلی چیز زیادی از داستان نگرفتم جز محتوایی سرد و ناامید.. و در کمال احترام خوانش هم خیلی خوب نبود

داستان‌ای بدک نبود ولی اجرا فاجعه بود.

به نظر من این کتاب خیلی زیباست ولی گوینده همه‌ی زیباییشو از بین برد من با نهایت احترام به این کتاب یک ستاره میدم

اگر چندنفر داستان -ِ دراماتورژی نشده- رو میخونن اسمش نمیشه نمایش رادیویی. اگه از غلطهای اندک چشم‌پوشی کنیم خوانش متن خوب بود.
باز هم تاکید میکنم این فقط کتاب صوتی هست، نه نمایش رادیویی

اصلا خوب نبود هم داستان و هم صوتش

داستان خوب و جالبی بود اما بیشتر حالت زندگی نامه داشت. در کل خوشم اومد و شنیدنش را توصیه میکنم.

گوینده نابلد و بدون سواد رادیویی بود. گند زد به قصه. متاسفم

من که سر در نیاوردم چی بود!

کوتاه و جالب اما گمان کنم موراکامی آثار قوی تری هم داشته باشه

خوشم‌اومد جالب‌بود

بسیار بسیار افتضاح

داستان معمولی بود