نقد، بررسی و نظرات کتاب صوتی کوری - ژوزه ساراماگو
4.5
366 رای
مرتبسازی: پیشفرض

یکی از متفاوتترین رمانهایی بود که خونده بودم. محور رمان بر این اساس هست که یک سری انسان به طور ناگهانی کور میشن. اما خب خواننده به تدریج متوجه میشه که منظور از کوری، ندیدن واقعیت هاست و به عبارت دیگه این کوری، کوری معنوی هست نه اینکه صرفا فرد نتونه اطراف رو ببینه. این کتاب برندهی جایزه نوبل شده و فیلمی هم با همین عنوان ازش ساخته شده. بنظرم این کتاب یک انتخاب ایده آل برای کسانی هست که عمیق فکر میکنن و جهان بینی خاص و متفاوتی دارند و همچنین این کتاب رو به علاقه مندان به فلسفه هم پیشنهاد میدم. در کل رمان آدم رو وادار به فکر کردن میکنه

بنظرم حفظ کلیت کتاب خیلی مهم تر از اجراست. وقتی فایلی تحت عنوان کتاب صوتی قرار میگیره حداقل من خیلی برام مهمه که قسمت کتابش کامل باشه تا اینکه ۱۰ نفر اجراش کنن. لطفاااا لطفااااا کتابارو خلاصه نکین. برای هربخش کلی زمان و صرف موسیقی و معرفی میشد.
اصلا نمیتونم بگم کتاب خوبی بود یا نه چون حس میکنم نصفه دریافتش کردم. درباره همین مقدار اثر زیاد قوی نبود.
اصلا نمیتونم بگم کتاب خوبی بود یا نه چون حس میکنم نصفه دریافتش کردم. درباره همین مقدار اثر زیاد قوی نبود.


وای وای چه کتاب و رمان جذاب و کمی ترسناک از نویسندهای که نحوه نگارش و کلامش از دید ۹۸ درصد خوانندههای کتاب و رمان دلچسبه.
خلاصه کلام: کتاب صوتی کوری نوشته ژوزه ساراماگو رو گوش بدید، اولاً یادتون باشه برنده جایزه نوبل ادبی شده و دوم اینکه بعد از خوندنش از بنده که نقد و نظرم رو در مورد کتاب کوری نوشتم، تشکر خواهید کرد.
خلاصه کلام: کتاب صوتی کوری نوشته ژوزه ساراماگو رو گوش بدید، اولاً یادتون باشه برنده جایزه نوبل ادبی شده و دوم اینکه بعد از خوندنش از بنده که نقد و نظرم رو در مورد کتاب کوری نوشتم، تشکر خواهید کرد.

بنظر من جلوهی واقعی یک زن فداکار و در مقابل مردانی که در بدترین شرایط بدنبال منفعت طلبی خود هستند، در اواسط داستان اوج واقعی حقارت و در عین حال انسانیت افرادی که مشتاقانه دست به هر کاری میزنند.
در کل یک شاهکار ادبی نو بود
من پرستار هستم، درک میکنم و اینکه این داستان را با تمام وجود میتوان حس کرد
در کل یک شاهکار ادبی نو بود
من پرستار هستم، درک میکنم و اینکه این داستان را با تمام وجود میتوان حس کرد

من فکر کردم یه کتابیه مثل مزرعه حیوانات ولی نبود. برای من که تجربه سومم بود که رمان میخوندم، مثل یه فیلم بود که بعد آخرش نکته اصلی رو میگه. خیلی عالی نبود. ولی به قولی میگفت، کسانی که رمان میخونن، چندین زندگی رو تجربه میکنن ولی کسانی که نمیخونن، فقط یک زندگی دارن، اونم زندگی خودشون.









































موسیقیهای طولانی لابلای متن هم کمی آزاردهنده بود. بعد از چند کلمه داستان، وارد موسیقی طولانی میشدیم…
اما اجرای افراد به نظرم زیبا بود. ممنونم و خسته نباشید.