نقد، بررسی و نظرات کتاب صوتی ناطور دشت - جی. دی. سلینجر

خوشم نیومد. اصلا جذبم نکرد

کتاب سرگرم کننده‌ای هست و با اشتیاق دنبالش میکنید، ولی منتظر پایان جذابی نباشید!

نقطه مثبت این اثر اجرای عالی و صدای خیلی دلنشین گوینده است ولی خود کتاب برخلاف شهرت بی اندازه‌اش، زیاد جالب نیست و جذابتی ندارد.

فقط راوی عالی بود، داستان واقعا رو مخ بود

کتاب خوبی بود اما ارتباط با فیلمش یکم برام پیچیده بود

تنفرم جزوی از احساسات انسانه خوب نیست علیهش موضع بگیرید

صداپیشگی عالی، موسیقی متن متناسب و لذت بخش، داستان روان و جذاب

کتاب عالی بود حس‌های ضد و متضاد یک نوجوان رو بیان میکرد

اصلا نتونستم بفهمم و کوچکترین ارتباطی نگرفتم

با احترام به دوستانی که این کتاب مورد پسندشون بوده باید بگم من اصلاً از شنیدنش لذت نبردم و حتی نتونستم تمومش کنم، محتوای جالبی نداشت و نتونستم باهاش ارتباط برقرار کنم

داستان یک پسر نوجوونی هستش که توی گذار از بچگی به بزرگسالی هستش. کتاب دنیای پر تناقص این پسر رو به زیبایی و از نگاه اون به تصویر میکشه.

بنظرم کتاب رو یکم با تِم روانشناسانه بخونید تا لذت بیشتری ببرید.

از شنیدنش لذت بردم....

چقدر خوب که تقریبا سانسوری نداشت و چقدر خوب که با صدای آقای سلطان زاده هست. ممنون کتابراه

به دید من ناتوردشت و فرنی و رویی بهترین داستان‌های سلینجر هستند

خیلی جذاب بود
کتاب خیلی زیاد من رو یاد شخصیت امیر توی سریال وضعیت سفید میانداخت
سلطان زاده عزیز هم که مثل همیشه بالاتر از حد تصور

از نظر من این کتاب بحران هویتی یک نوجوان را روایت میکنه. (اونم از نوع غربیش) گوینده بسیار خوب بود. اگرچه شخصیت پردازی همه افراد توسط یک نفر کار را ضعیف میکند ولی گوینده بسیار خوب بود. در کل از کتاب لذت بردم ولی نمیتونم بگم عالی بود.

فوق‌العاده است مخصوصا با صدای آقای سلطان زاده

این کتاب درباره نفرت است، درباره حس گریزانى از ظواهر معقول زندگى، حس دانستن پوچى و فریب بسیارى از ارتباطاط و ملاحضات اجتماعى در رفتار ناخودآگاه انسان در جامعه خودش... اگر کتاب "ساندویچ ژامبون " بوکوفسکى رو خونده باشید و خوشتون اومده باشه قطعاً این اثر هم شما رو راضى خواهد کرد. جالبه که زمان مورد بحث هر دو کتاب دهه ٣٠ تا ٦٠ آمریکاست، یعنى اوج کاپیتالیسم و فردگرایى در تمامى دورانها و خب براى افرادى از اون جامعه که حساس بودند و متفکر، این چیزى جز افول بشرى و انحطاط انسانى نبوده و تداوم اون تفکر حالا اختاپوسى رو شکل داده که على رغم افسردگى بسیار متوحش و متوقع شده و جز دست و پاهاى بزرگ خودش رو نمیبینه. به قول جمله اى از همین کتاب: "به اندازه یک گرگ وحشى مهربان بود".... .